Με συντονισμένες κινήσεις, η Φώφη με τον Σκανδαλίδη ξεφορτώθηκαν τον ΓΑΠ, ενώ τα παιδιά του κυρ-Φώτη ξεφορτώθηκαν τον πατέρα τους. Ετσι, στη θέση της Δημοκρατικής Παράταξης προέκυψε η Δημοκρατική Συμπαράταξη, ενώ ο Γιωργάκης αποφάσισε τελικά να μην κατεβάσει στις εκλογές το ΚΙΔΗΣΟ (δεν υπάρχουν φράγκα, ήταν η δικαιολογία) και ο κυρ-Φώτης κάνει απεγνωσμένες ενέργειες να πείσει τον Τσίπρα να τον ξαναβγάλει βουλευτή. Κακό χωριό τα λίγα σπίτια…
Ο ΓΑΠ πιάστηκε κυριολεκτικά κορόιδο. Αρχισε να διαπραγματεύεται κοινή εκλογική κάθοδο με το ΠΑΣΟΚ, είδε τις γραμμές του να φυλλορροούν από τοπικά στελέχη που έσπευσαν να ξαναενταχτούν στο ΠΑΣΟΚ και στο τέλος άκουσε τη Φώφη να του λέει πως δε δέχεται κάθοδο με τη μορφή της συνεργασίας κομμάτων, ούτε δέχεται να είναι υποψήφιος ο ίδιος. Κι όπως αποδείχτηκε, ενόσω διαρκούσαν οι διαπραγματεύσεις Φώφης-ΓΑΠ, διεξάγονταν παρασκηνιακά άλλες διαπραγματεύσεις με την ΔΗΜΑΡ. Κι όταν ανακοινώθηκε το ναυάγιο των πρώτων διαπραγματεύσεων, με το επιχείρημα από πλευράς ΠΑΣΟΚ ότι δε συζητά κοινή κάθοδο κομμάτων, αλλά μόνο ένταξη στο ΠΑΣΟΚ, ανακοινώθηκε αμέσως κοινή κάθοδος κομμάτων με τη ΔΗΜΑΡ!
Ετσι, ο ΓΑΠ εμφανίστηκε να παρακαλάει το ΠΑΣΟΚ και στο τέλος εισέπραξε τη ρετσινιά του διασπαστή που ενδιαφέρεται μόνο για την πάρτη του. Δεν άκουσε τον Καρχιμάκη που του σύστηνε να μην μπει σε καμιά συζήτηση με το ΠΑΣΟΚ, αλλά να κατεβάσει αυτόνομα το ΚΙΔΗΣΟ, δοκιμάζοντας την τύχη του για μια ακόμη φορά.
Ο Θεοχαρόπουλος της ΔΗΜΑΡ είχε τη στήριξη των άλλοτε στενότατων συνεργατών του κυρ-Φώτη, Μαργαρίτη, Τσούκαλη και Χατζησωκράτη, οι οποίοι σιχάθηκαν τον άλλοτε αρχηγό τους και τα παιχνίδια που εδώ κι ένα χρόνο κάνει με τον ΣΥΡΙΖΑ. Εκλεισε τη συμφωνία με τη Φώφη, κατάφερε να την περάσει οριακότατα από την ΚΕ της ΔΗΜΑΡ (36 υπέρ, 31 κατά, 2 λευκά και 1 παρών), απέρριψε την πρόταση να γίνει συνέδριο (φοβήθηκε ότι θα χάσει) και άφησε τον κυρ-Φώτη να σκούζει και να ανακοινώνει ότι θα συγκαλέσει συνδιάσκεψη στελεχών και μελών της ΔΗΜΑΡ. Δεν είναι καθόλου βέβαιο, όμως, ότι οι Τσιπραίοι ενδιαφέρονται σήμερα για ένα εντελώς φθαρμένο προϊόν (ή υποπροϊόν, αν θέλετε), όπως ο Κουβέλης.
Ο,τι απέμεινε από το παλαιό κραταιό ΠΑΣΟΚ και τα ανθυπολείμματα της ΔΗΜΑΡ κατεβαίνουν από κοινού και χωρίς μεγάλες προσδοκίες, ποντάροντας σ’ ένα ποσοστό που θα τους βάλει στη Βουλή και ενδεχομένως και στην επόμενη κυβέρνηση. Φιλοδοξίες για σημαντική ανάκαμψη δεν έχουν, ούτε μπορούν να προβληθούν σαν νέοι. Πολιτικά κανένας τους δεν είναι νέος και το σχήμα τους δεν είναι απαλλαγμένο από το άχθος της συγκυβέρνησης με τον Σαμαρά. Ο θόρυβος που κάνουν με τις εσωτερικές διαδικασίες τους είναι δυσανάλογος προς τον πολιτικό ρόλο που μπορούν να διαδραματίσουν, όμως το σύστημα τους στηρίζει, γιατί έχει ανάγκη από μικρά κόμματα που θα στηρίζουν κυβερνήσεις συνεργασίας.
