«Αυτά λέγατε και εσείς». Δεν άντεξε ο Τσακαλώτος και το ξεφούρνισε, απαντώντας στον Λοβέρδο. Κι εσείς λέγατε -είπε- ότι δεν πιστεύετε στη μείωση των μισθών και των συντάξεων και ότι τα ψηφίζατε λόγω συσχετισμών. «Οπότε, μην κάνετε μαθήματα στην κυβέρνηση της Αριστεράς που κάνει διαπραγμάτευση, στη διαπραγμάτευση υπάρχει και ο συμβιβασμός», κατέληξε.
Αυτό είναι επίκληση αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας μεταξύ συνενόχων. Ολοι θυμόμαστε πώς απαντούσε ο ΣΥΡΙΖΑ στους πασόκους και τους νεοδημοκράτες, όταν έλεγαν ότι δεν είχαν καμιά πρόθεση να κόψουν μισθούς και συντάξεις, αλλά το κάνουν διότι ήταν αρνητικοί οι συσχετισμοί με τους δανειστές. Τους καλούσε να παραιτηθούν, για ν’ αναλάβει μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ και να βάλει τέλος στους εκβιασμούς των δανειστών. Τώρα, η κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ επιστρατεύει το ίδιο επιχείρημα («φέρνουμε πράγματα που δεν τα πιστεύουμε, αλλά το παλέψαμε και οι συσχετισμοί αποδείχτηκαν αρνητικοί για εμάς») και όταν η αντιπολίτευση κάνει κριτική, απαντά: «αυτά λέγατε κι εσείς».
Το συμπέρασμα είναι πως δεν δικαιώνεται μόνο το Μνημόνιο-3 του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δικαιώνονται και τα δύο προηγούμενα Μνημόνια. Και τα τρία υπήρξαν απότοκα δυσμενών συσχετισμών! «Εμείς λέμε καθαρά και ξάστερα ότι αυτό το πλαίσιο συμφωνίας μπορέσαμε και φέραμε. Εάν κάποιος νομίζει ότι θα μπορούσε να φέρει καλύτερη συμφωνία δεν έχει παρά να το ισχυριστεί. Εάν κάποιος νομίζει ότι άλλη κυβέρνηση και άλλος πρωθυπουργός μπορεί καλύτερα, δεν έχει παρά να το πει ευθέως», είπε στην ίδια συνεδρίαση της Βουλής ο Παππάς, το alter ego του Τσίπρα.
Ενα ευρύτατο αστικό πολιτικό φάσμα, που εκτείνεται από τις διάφορες όψεις της σοσιαλδημοκρατίας μέχρι την ακροδεξιά (μόνο ο Περισσός έχει μείνει έξω) υποστηρίζει μια μοντέρνα εκδοχή της θεωρίας της «ψωροκώσταινας». Οι διαφορές τους είναι καθαρά ποσοτικές. Αφορούν το επιμέρους. Επί της αρχής συμφωνούν: όλες οι κυβερνήσεις είναι υποχρεωμένες να ακολουθούν την πολιτική των Μνημονίων, διότι αυτό επιτάσσουν οι ευρωπαϊκοί και διεθνείς συσχετισμοί. Οι παλιές διαμάχες μεταξύ μνημονιακών και αντιμνημονιακών πετάχτηκαν στο σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας. Οι διαμάχες πλέον αφορούν μόνο το ποια κυβέρνηση είναι ικανότερη στη διαπραγμάτευση του μνημονιακού μείγματος. Γι’ αυτό και πλέον μιλάνε με νούμερα: τόσο ήταν το πακέτο του Μνημονίου που διαπραγματευόμασταν εμείς, τόσο φέρατε εσείς (και αντίστροφα).
Ο κυνισμός τους είναι εξοργιστικός, πρέπει όμως να πούμε ότι αν αξιοποιηθεί σωστά θα καταστεί χρήσιμος. Πράγματι, η καπιταλιστική Ελλάδα θα είναι αναγκαστικά «ψωροκώσταινα». Αυτή είναι η θέση στον παγκόσμιο καπιταλιστικό καταμερισμό της εργασίας, που διαμόρφωσε ιστορικά η ελληνική αστική τάξη.
Η πρώτη μεγάλη συζήτηση αυτής της αδιαμφισβήτητης αλήθειας έγινε τις δεκαετίες του ‘30 και του ‘40. Αρχικά με τη βοήθεια της Κομμουνιστικής Διεθνούς και στη συνέχεια αξιοποιώντας ένα ευρύ επιστημονικό δυναμικό που προσέγγισε το κομμουνιστικό κίνημα, το επαναστατικό ΚΚΕ απέδειξε ότι η θεωρία της «ψωροκώσταινας» αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της ιδεολογίας, της πολιτικής συγκρότησης και της οικονομικής πορείας του ελληνικού αστισμού. Ολο αυτό το οικονομικό, πολιτικό και ιδεολογικό σύμπαν αποτελεί την πηγή των δεινών του ελληνικού λαού.
Δεν αποτελεί, όμως, κάποιου είδους μοίρα που σφράγισε για πάντα την Ελλάδα. Είναι μια πραγματικότητα ιστορικά προσδιορισμένη, η οποία μπορεί ν’ αλλάξει με επαναστατικό τρόπο. Μια νικηφόρα επανάσταση δε θα διαμορφώσει μόνο μια καινούργια πολιτική εξουσία, αλλά θ’ ανοίξει το δρόμο στη λειτουργία νέων οικονομικών νόμων, με την επενέργεια των οποίων ο ελληνικός λαός θα απολαμβάνει τα αγαθά της εργασίας του.
Π.Γ.