Το μόνο που θέλουμε είναι χρόνος για να ετοιμάσουμε το πρόγραμμά μας και να το υποβάλουμε μετά στους εταίρους μας για να φτάσουμε σε μια νέα συμφωνία. Γι’ αυτό ζητάμε τη συμφωνία-γέφυρα. Αυτό επαναλαμβάνουν, πότε εν χορώ και πότε κατά μόνας όλα τα κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, με προεξάρχοντες τον Τσίπρα και τον Μπαρουφάκη.
Μα καλά, αυτοί δεν είχαν έτοιμο πρόγραμμα, δεν ήταν πανέτοιμοι να κυβερνήσουν; Γιατί τώρα ζητούν χρόνο -και μάλιστα ενός εξάμηνου- για να φτιάξουν πρόγραμμα; Και μην μας πείτε ότι αυτό θα είναι αναγκαστικά ένα πρόγραμμα διαφορετικό από το προεκλογικό, γιατί θα σας απαντήσουμε δυο πράγματα.
Πρώτο, ότι αν ακολουθήσουμε αυτή τη λογική, θα πρέπει να συνομολογήσουμε ότι το περιβόητο «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» ήταν σκέτη προεκλογική δημαγωγία. Δεύτερο, ότι και πάλι θα έπρεπε να έχουν ένα δεύτερο πρόγραμμα, μια δεύτερη γραμμή άμυνας, ώστε να ξέρουν πως αν τους ζορίσουν οι δανειστές θα υποχωρήσουν μέχρις εκεί και ούτε πόντο παραπίσω.
Τώρα, εμφανίζονται να μην έχουν τίποτα και ζητούν ένα εξάμηνο για να ετοιμαστούν. Στην πραγματικότητα, ζητούν ένα εξάμηνο για να σερβίρουν το νέο Μνημόνιο πιο ομαλά στον ελληνικό λαό.
Περί λαϊκής εντολής
Ενα σχόλιο που πρέπει να κάνουμε, καθώς δεν το ακούσαμε ή διαβάσαμε κάπου, αφορά την ιμπεριαλιστική λογική στην οποία είναι βυθισμένο το γερμανικό (και όχι μόνο) προλεταριάτο. Οποιος αστός πολιτικός βρίσει περισσότερο τους «τεμπέληδες του Νότου» κερδίζει πόντους. Η βασική πολιτική διαμάχη των αστικών κομμάτων έχει αυτό το περιεχόμενο: πόσο ισχυρή θα είναι η Γερμανία – πώς δε θα πληρώσει «ο γερμανός φορολογούμενος» τους «τεμπέληδες»; Η «ευημερία» του Γερμανού έχει ως όρο τη σκλήρυνση της ιμπεριαλιστικής πολιτικής. Αυτό το περιεχόμενο έχει δοθεί στη «λαϊκή εντολή» στη Γερμανία και τις άλλες ιμπεριαλιστικές χώρες και το προλεταριάτο, ηττημένο, χωρίς οράματα, χωρίς αντικαπιταλιστικά προτάγματα, την αποδέχεται.
Φασιστικού τύπου
Τα αστικά ΜΜΕ επαίρονται για την ανεξαρτησία τους, για την αντικειμενική καταγραφή της πραγματικότητας, για το διαχωρισμό του ρεπορτάζ (που καταγράφει τη γυμνή αλήθεια) από το άρθρο (που εκφράζει γνώμη). Ξέρουμε, βέβαια, πως αυτά είναι παραμύθια, όπως ξέρουμε και ότι υπάρχουν διαβαθμίσεις ως προς την παρουσίαση του ρεπορτάζ. Αλλα Μέσα διαστρέφουν πλήρως την πραγματικότητα, άλλα καταβάλλουν προσπάθεια να φαίνονται περισσότερο αντικειμενικά. Συνήθως αυτός ο διαχωρισμός έχει να κάνει με το πού πρόσκεινται πολιτικά τα διάφορα Μέσα. Στην κυβέρνηση ή στην αντιπολίτευση.
Από τότε που σχηματίστηκε η συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου, τους οποίους στο παρελθόν είχαν πολεμήσει τα μεγαλύτερα αστικά Μέσα, καθώς στήριζαν τη συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη (και στη συνέχεια των δύο πρώτων), είδαμε την πιο θεαματική κωλοτούμπα. Τα ίδια ΜΜΕ εγκατέλειψαν τους Σαμαρά-Βενιζέλο, τα παπαγαλάκια τους τους χλευάζουν καθημερινά και επιδίδονται σε μια φασιστικού τύπου προπαγάνδα υπέρ της πολιτικής της νέας συγκυβέρνησης, με τον ίδιο φανατισμό και με την ίδια προστυχιά που στήριζαν την προηγούμενη συγκυβέρνηση.
Αυτό αποδεικνύει για πολλοστή φορά πως τα αστικά ΜΜΕ αποτελούν βασικούς πυλώνες του αστικού συστήματος εξουσίας. Αυτή τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η μοναδική αξιόπιστη λύση εξουσίας που έχει το σύστημα και τα ΜΜΕ του θα τη στηρίξουν με το γνωστό φασιστικό τρόπο που προηγούμενα στήριζαν τον Παπανδρέου, τον Παπαδήμο, τους Σαμαροβενιζέλους.
Δικτατορίσκοι
«Ο Γ. Παπανδρέου που πέρασε το Μνημόνιο με “κατεπείγον’’ ζητά δημοψήφισμα για τη νέα συμφωνία. Το δημοψήφισμα έγινε στις 25/1. Ζητείται ευθύνη». Αυτά έγραψε στο twitter ο Παπαδημούλης, «ξεχνώντας» να δώσει απάντηση και στον συνάδελφό του Λαπαβίτσα, ο οποίος μιλά επίσης για δημοψήφισμα.
Το ζήτημα, όμως, δεν είναι τι λέει ο Παπανδρέου, που προσπαθεί να μείνει στον αφρό, αλλά τι λέει ο Παπαδημούλης. Αναγορεύει τις εκλογές της 25ης του Γενάρη σε δημοψήφισμα και ως δικτατορίσκος αποφαίνεται ότι ο ελληνικός λαός ψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ και του έδωσε λευκή επιταγή για τις μεγάλες κωλοτούμπες! Οχι, δεν ζητάμε εμείς δημοψήφισμα (ξέρουμε ότι δεν λύνονται έτσι τα προβλήματα). Τη δικτατορική λογική των ηγετικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ καταδεικνύουμε.
«Μεγάλος φίλος»
Λίγο πριν τη σύνοδο κορυφής, ο Τσίπρας έκανε ένα έξτρα ταξίδι για να συναντηθεί με τον αυστριακό καγκελάριο Φάινμαν στη Βιέννη. Η εγχώρια προπαγάνδα παρουσίασε τον Φάινμαν ως έναν ακόμη υποστηρικτή της πολιτικής της νέας συγκυβέρνησης και ως μεσολαβητή ανάμεσα στην Αθήνα και το Βερολίνο.
Την καλύτερη απάντηση σ’ αυτή την πρόστυχη προπαγάνδα την έδωσε προσερχόμενος στο έκτακτο Eurogroup της 11ης Φλεβάρη ο υπουργός Οικονομικών της Αυστρίας, Χανς Γεργκ Σέλινγκ, δηλώνοντας: «Υπάρχουν κανόνες στο παιχνίδι και αυτοί δεν πρέπει να παρακαμφθούν από εκλογικά αποτελέσματα. Για να λάβει τα χρήματα από το τωρινό της πρόγραμμα η Ελλάδα πρέπει να εκπληρώσει τις δεσμεύσεις που ανέλαβε»!
Ούτε ο Σόιμπλε δεν έκανε τόσο σκληρή δήλωση. Το πιθανότερο είναι πως ο Σέλινγκ πήρε εντολή να κάνει τόσο σκληρή δήλωση, για να καταλάβουν όλοι πως η Βιέννη είναι με το Βερολίνο και όχι με την Αθήνα.
Φιλοδοξίες
Οτι θα αγωνιστεί ως πρόεδρος της Βουλής για τη «διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους» δήλωσε στην παρθενική της ομιλία η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Αυτό ούτε ο Λαφαζάνης με τον Στρατούλη δεν το λένε πλέον, αλλά η Ζωή έχει άλλες φιλοδοξίες. Αυτοί έγιναν υπουργοί, η ίδια θέλει να γίνει Τσίπρας στη θέση του Τσίπρα, όταν έρθει αυτή η ώρα.
Ελαφρώς νεότερη του Τσίπρα είναι, ξέρει τι πρόκειται να γίνει, ο βίος των κυβερνήσεων πλέον δεν κρατάει ούτε για μία ολόκληρη θητεία, οπότε σπεύδει να αυτοτοποθετηθεί στην «αριστερή» πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ, την οποία ευελπιστεί ότι θα μπορέσει να καταλάβει ολόκληρη, αφού όλα τα γκεσέμια της «αριστερής πλατφόρμας» υπουργοποιήθηκαν, ενώ η ίδια μπορεί (με τους κατάλληλους προπαγανδιστικούς χειρισμούς) να μην υποστεί την κυβερνητική φθορά. Ασε που μπορεί να υπολογίζει στην υποστήριξη του σύμπαντος μιντιακού συστήματος, χάρις στις πολύ καλές επαφές που έχει δημιουργήσει εδώ και χρόνια ο πατέρας της, χάρις στις πλάτες του οποίου ανελίχθηκε τόσο γρήγορα.
Ξυδάκι και υποκρισία
Ενοχλήθηκε ο Περισσός επειδή το ΑΚΕΛ κάλεσε επίσημα τον ελληνικό και τον κυπριακό λαό να συμμετάσχει στα συλλαλητήρια στήριξης της συγκυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου. Για την ενόχληση μπορεί να πιει ξυδάκι, αλλά την υποκρισία δεν μπορούμε να την αφήσουμε ασχολίαστη. Το ΑΚΕΛ πάντοτε προσπαθεί να διατηρεί καλές σχέσεις και με τον Περισσό και με τον ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στην κυβέρνηση, όπως ήταν προηγουμένως το ΑΚΕΛ στην Κύπρο, υπήρχε περίπτωση να μην στηρίξει τα καραγκιοζιλίκια του το ΑΚΕΛ; Το ερώτημα στο οποίο οφείλει να απαντήσει ο Περισσός εκκρεμεί εδώ και χρόνια: τι είδους νταραβέρια έχει με το ΑΚΕΛ και το αντιμετωπίζει διαφορετικά απ’ ό,τι αντιμετωπίζει άλλα τέτοια κόμματα (π.χ. στη Γαλλία και την Ιταλία);
Χημεία
Μεταξύ Μπαρουφάκη και Σόιμπλε έχει αναπτυχθεί καλή «χημεία», όπως λέμε. Μετά το πατόκορφο γλείψιμο που ρίχνει στον γερμανό ΥΠΟΙΚ με κάθε ευκαιρία ο Μπαρουφάκης, αισθάνθηκε και ο Σόιμπλε την ανάγκη να πει μερικά καλά λόγια γι’ αυτόν. Μιλώντας στη FAZ, o Σόιμπλε είπε για τον Μπαρουφάκη: «Είναι ένας διάσημος οικονομολόγος που είχε ασχοληθεί εκτενώς με θέματα της λεγόμενης ευρωκρίσης», ξεκαθαρίζοντας ότι δεν τον νοιάζει αν ο κ. Βαρουφάκης «φοράει το πουκάμισο πάνω ή κάτω από το παντελόνι ή αν φοράει γραβάτα ή όχι», χωρίς να παραλείψει να σημειώσει ότι ο Μπαρουφάκης «είναι ένας πολιτισμένος άνθρωπος».
Απλώς φιλοφρονήσεις; Δεν νομίζουμε. Υπάρχει και κάτι παραπέρα. Οι γερμανοί ιμπεριαλιστές ηγέτες δε χαρίζουν εύκολα τις φιλοφρονήσεις τους, αν δεν έχουν δει αυτό το «κάτι» που βολεύει την πολιτική τους.
Χτυπάει το κεφάλι του
Σε μεγάλη φόρμα ο Τατσόπουλος, «σκίζει» (με λέξεις) τον Μπαρουφάκη: «Βάζω ό,τι στοίχημα θέλετε. Ο Βαρουφάκης δεν θα γυρίσει από το Eurogroup με νέα επώδυνα μέτρα, θα γυρίσει με νέες ανώδυνες λέξεις. Ξενυχτούσε πάλι χτες με το λεξικό του Μπαμπινιώτη. Τον βρήκε το ξημέρωμα πάνω από το λήμμα “ευφημισμός”». Αυτά τα ξεσπασματάκια στο facebook είναι ένας τρόπος αυτοψυχοθεραπείας. Αλλιώς θα έπρεπε να κοπανάει το κεφάλι του στα ντουβάρια των κολωνακιώτικων στεκιών, επειδή την έκανε από τον ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα δεν είναι ούτε βουλευτής.
Φάτε παραμύθι
Εγκυρο παπαγαλάκι του «συστήματος Μελισσανίδη» έγραψε στην ΕφΣυν ότι είναι μπούρδες πως υπογράφτηκε συμφωνία ύψους 20 εκατ. ευρώ για την ονοματοδοσία της «Αγια-Σοφιάς». Εγιναν μόνο «κάποιες ενδιαφέρουσες κινήσεις και επαφές στο εξωτερικό, αλλά τίποτε παραπάνω», έγραψε το παπαγαλάκι. «Συμφωνία για ονοματοδοσία δεν υπάρχει πριν ξεκινήσουν έργα. Για να μην πούμε πριν μπουν στην τελική τους φάση».
Φάτε παραμύθι, κορόιδα οπαδοί, από τις «υπαλληλικές» φυλλάδες.
Με την απορία θα μείνουμε
Τώρα που η Ραχήλ Μακρή είναι βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ και ο Καμμένος απλώς συγκυβερνήτης, ελπίζουμε να μην μας αφήσει με την απορία για τις παλιές της δηλώσεις. Εντάξει, ας μην μας πει ποιος είναι ο «γυμνοσάλιαγκας» και η «ερωμένη αεροσυνοδός», αλλά ας μας πει τι εννοούσε όταν χαρακτήριζε «ύποπτους» τον Καμμένο και την ομάδα του και τους ευχόταν «καλή επιστροφή στο μεγάλο μαντρί».
Το παιχνίδι των λέξεων
Η Ανίκα Μπράιτχαρτ, εκπρόσωπος του Επιτρόπου Οικονομίας Πιερ Μοσκοβισί, δήλωσε την περασμένη Δευτέρα ότι η Κομισιόν δεν χρησιμοποιεί πλέον τον όρο τρόικα. Αυτή είναι η «συμφωνημένη γλώσσα» που εφαρμόζεται μετά τη συνάντηση του έλληνα πρωθυπουργού με τον πρόεδρο του Eurogroup Γερούν Ντεϊσελμπλούμ, είπε η Μπράιτχαρτ, σπεύδοντας να διευκρινίσει ότι η δομή της τρόικας παραμένει η ίδια.
Δε χάνουν την ευκαιρία ακόμη και χαμηλόβαθμα στελέχη να παίρνουν στο ψιλό το συριζαίικο παιχνίδι των λέξεων.