♦ Eλλάδα, 2014
Δεν πάνε εκδρομή στα χωράφια τα πιτσιρίκια. Στο σχολείο πάνε! Αν η εικόνα σας παραπέμπει στη δεκαετία του ‘50, μη γελαστείτε. Από την Ελλάδα του 2014 είναι. Στο Ελαιοχώρι, λίγα χιλιόμετρα έξω από την Καλαμάτα, οι κάτοικοι στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο πάνω στην καρότσα ενός φορτηγού.Τα ταξί που έκαναν αυτή τη δουλειά είναι απλήρωτα από την αρχή του χρόνου. Σε κάποιες περιοχές εξακολουθούν να μεταφέρουν τα παιδιά, περιμένοντας πως κάποια στιγμή θα πληρωθούν, αλλού τσοντάρουν οι γονείς από την τσέπη τους, αλλού τα παράτησαν. Δε νομίζουμε ότι χρειάζεται να κάνουμε κανένα επιπλέον σχόλιο…
♦ Ασχετος ή νεοφιλελεύθερος;
«Θα φτιάξουμε ένα νέο φορολογικό σύστημα, που θα είναι αναλογικό». Ο Γ. Σταθάκης στη Free Sunday. Ο τύπος είναι ή παντελώς άσχετος στα δημοσιονομικά ζητήματα ή ένας στυγνός νεοφιλελεύθερος.
Ενα αναλογικό φορολογικό σύστημα είναι ένα εφιαλτικά άδικο φορολογικό σύστημα. Διότι αν υποθέσουμε ότι έχεις έναν ενιαίο συντελεστή άμεσης φορολογίας (π.χ. 10%), είναι άλλη η κοινωνική επίπτωση στον εργαζόμενο και άλλη στον καπιταλιστή. Αντίθετα, τα φορολογικά συστήματα γίνονται σχετικά δικαιότερα όσο πιο προοδευτικό είναι το σύστημα φορολόγησης που εφαρμόζουν. Αυτό σημαίνει ότι η φορολόγηση δεν είναι αναλογική, αλλά διαφοροποιείται. Μεγαλώνει η φορολογική κλίμακα και όσο μεγαλώνει το εισόδημα τόσο μεγαλώνει και ο φορολογικός συντελεστής με τον οποίο φορολογείται. Αντίθετα, όταν σμικρύνεται η φορολογική κλίμακα, όταν τα κλιμάκια εισοδήματος γίνονται λιγότερα, τότε υπερφορολογούνται τα χαμηλότερα εισοδήματα και υποφορολογούνται τα ψηλότερα.
Πού το πάει;
Πρέπει να είναι κανείς εξαιρετικά αφελής για να πιστέψει ότι τον υιό Ψυχάρη τον έπιασαν οι ευαισθησίες και παραιτήθηκε από βουλευτής της ΝΔ. Και να είχε κανείς αμφιβολία, αρκεί το πρωτοσέλιδο στο «Βήμα» της περασμένης Κυριακής, της ναυαρχίδας του πατρός Ψυχάρη, για να καταλάβει ότι «κάτι» ζητάει από τον Σαμαρά. Ο Σαμαράς χαρακτηρίζεται παγιδευμένος στο δίκτυο κυβερνητικών λαθών και απαιτήσεων της τρόικας, για τηνκυβέρνηση λέει ότι βρίσκεται σε δίνη, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να επιχειρεί ένα μετέωρο βήμα ανάμεσα στην ανάπτυξη και το τέλμα.
Υπάρχει, βέβαια, και η εκδοχή ο Ψυχάρης να μην επιδιώκει τίποτα άμεσα, αλλά να επιδιώκει το πέρασμα στο… φιλοσυριζικό στρατόπεδο, προετοιμαζόμενος για την «επόμενη μέρα». Το άδειασμα του Σαμαρά, πάντως, είναι μεγαλοπρεπέστατο.
♦ Αποδιοπομπαίος
Οταν βγαίνει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και δηλώνει ότι ο πρωθυπουργός στηρίζει έναν υπουργό, όπως έγινε τη Δευτέρα με τον Χαρδούβελη («απολαμβάνει της απόλυτης εμπιστοσύνης και της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού»), τότε αυτός ο υπουργός έχει πάρει την οδό προς το θυσιαστήριο. Τον ετοιμάζουν ως αποδιοπομπαίο τράγο. Οταν αυτός ο υπουργός το ρίχνει στο παράπονο («μόνο το προπατορικό αμάρτημα δεν μου έχουν φορτώσει»), ενώ ξέρει πως τα βέλη τα δέχεται κυρίως από τους κυβερνητικούς βουλευτές, τότε έχει χάσει τη μπάλα.
Αυτή τη στιγμή, βέβαια, έχουν τη διαπραγμάτευση με την τρόικα και αναγκαστικά πρέπει ο Χαρδούβελης να μείνει. Ετσι, όμως, και η συηκυβέρνηση τη σκαπουλάρει και κερδίσει το φιλί της ζωής με την προεδρική εκλογή, ο Χαρδούβελης λογικά θα είναι ο πρώτος που θα πάρει τον πούλο στον ανασχηματισμό που κατά πάσα πιθανότητα θα γίνει.
♦ Αλλα λόγια (1)
Ρωτιέται («Ελεύθερος Τύπος») ο Βούτσης για το ενδεχόμενο κυβερνητικής συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ και απαντά: «Εχουμε σημειώσει τη συνέπεια στην αντιμνημονιακή στάση και σε αυτό το επίπεδο πράγματι μπορεί να υπάρξει μετεκλογικά η δυνατότητα για ευρύτερη συναίνεση πάνω στο πρόγραμμα που προσδοκούμε να παρουσιάσουμε ως η πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς στη χώρα».
Ρωτιέται για το ίδιο θέμα ο Σταθάκης («Free Sunday») και απαντά: «Με τους ΑΝΕΛ έχουμε σημαντικές διαφωνίες, οι οποίες καθιστούν εξαιρετικά δύσκολο το ενδεχόμενο να συνεργαστούμε μαζί τους σε κυβερνητικό επίπεδο. Αυτό όμως δεν μας εμποδίζει να συνεργαζόμαστε για συγκεκριμένα θέματα που αφορούν την κριτική μνημονιακών πολιτικών που πλήττουν τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία».
Ποιον από τους δύο να πιστέψει κανένας: Το κόμμα αυτό, όπως πολλές φορές έχουμε σημειώσει, αποτελεί την επιτομή του πολιτικού σαλταδορισμού, της κωλοτούμπας, του καιροσκοπισμού. Αλλα λέει το ένα στέλεχος και άλλα το άλλο, άλλα λένε τη μια μέρα οι επίσημες ανακοινώσεις και άλλα την άλλη. Το μόνο που μένει αδιατάρακτο είναι η αχαλίνωτη δίψα τους για τη νομή της εξουσίας.
♦ Αλλα λόγια (2)
Εδώ ο Τσίπρας πήγε στην Ισπανία, καλεσμένος του Podemos, και τα έχωνε στον Ραχόι, για να κερδίσει χειροκρότημα: «Είναι η ώρα να φύγουν και ο Ραχόι και ο Σαμαράς», «Απειλή είναι η συνέχιση των πολιτικών του Ραχόι και του Σαμαρά, οι πολιτικές της Μέρκελ στη Γερμανία».
Παλαιότερα, όμως, ο ίδιος έσταζε μέλι για τον Ραχόι, τον οποίο αντιδιέστειλε με τον Σαμαρά, παρουσιάζοντάς τον σαν έναν πατριώτη πολιτικό που δεν υποτάσσεται στις απαιτήσεις της Μέρκελ όπως ο Σαμαράς. Οταν ο Ραχόι δημαγωγούσε ότι πήρε 100 δισ. για τις ισπανικές τράπεζες χωρίς Μνημόνιο και χωρίς επιτροπεία από τους «άνδρες με τα μαύρα κοστούμια», ο Τσίπρας έπαθε κρίση θαυμασμού για τον δεξιό ισπανό πρωθυπουργό. Ελεγε στις 3.6.12, στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στην Πάτρα: «Αυτές τις μέρες, η Ισπανία πέτυχε τη στήριξή της από τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς, χωρίς Μνημόνιο. Λέγοντας όχι στο Μνημόνιο. Και δεν βγήκε από το ευρώ. Δεν γύρισε στο προηγούμενο εθνικό της νόμισμα. Το όχι στο Μνημόνιο του κεντροδεξιού Ραχόι στην Ισπανία είναι το όχι στο Μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στην Ελλάδα. Το όχι του Σαμαρά της Ισπανίας απομονώνει τον Σαμαρά της Ελλάδας».
♦ Περί πολιτικού ήθους
Βουδούρης και Μουτσινάς έφυγαν παρέα από τη ΔΗΜΑΡ. Παρέα έφτιαξαν και «κόμμα» (μη μας ρωτάτε το όνομα, γιατί με τόσα «κόμματα» έχουν τερματίσει τα γιγαμπάιτ του εγκεφάλου μας). Ο Βουδούρης, όμως, κατάφερε να εξασφαλίσει το μέλλον του, πιάνοντας από νωρίς στασίδι στην «εκκλησιά» του ΣΥΡΙΖΑ και αφήνοντας μπουκάλα το «σύντροφό» του. Τι να κάνει κι αυτός, «παίζει» με την κυβερνητική παράταξη. Κι ο Βουδούρης τον κατηγορεί ότι έχει διολισθήσει «προς κυβερνητικές θέσεις, στήριξης στην ουσία αυτής της κυβέρνησης και προσπάθεια αποτροπής των εκλογών». Και το χοντραίνει: «Πραγματικά εκπλήσσομαι και στεναχωριέμαι γιατί βλέπω το φίλο μου τον Πάρι Μουτσινά να προσπαθεί μέσω αυτής της συντονιστικής αρμοδιότητας που του έχουμε εμπιστευθεί να προσπαθεί να περάσει μια γραμμή».
♦ Αδίστακτος
Βιβλίο το οποίο θα εκδοθεί τον επόμενο μήνα στις ΗΠΑ (συγγραφέας: Τόμας Μάιερ, τίτλος: «Οταν τα λιοντάρια βρυχώνται») υποστηρίζει ότι το 1947, από το πόστο του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο Τσόρτσιλ προσπαθούσε να πείσει τις ΗΠΑ να καταφέρουν προληπτικό πυρηνικό πλήγμα στην ΕΣΣΔ. Ο συγγραφέας αναφέρεται σε απόρρητο υπόμνημα του FBI, σύμφωνα με το οποίο ο Τσόρτσιλ ζήτησε από τον γερουσιαστή των Δημοκρατικών Στάιλς Μπρίτζες να πείσει τον πρόεδρο Τρούμαν να κάνει το προληπτικό πλήγμα κατά της ΕΣΣΔ. Οπως γράφει το έγγραφο του FBI, o Τσόρτσιλ ήταν έτοιμος να δεχτεί την εκατόμβη των νεκρών σοβιετικών στο όνομα της «διάσωσης του πολιτισμένου κόσμου».
Δεν μπορούμε, βέβαια, να δεχτούμε άκριτα τέτοια βιβλία, αν δε δούμε τα σχετικά ντοκουμέντα, όμως δε θα μας έκανε καμιά εντύπωση αν τα όσα υποστηρίζει ο συγγραφέας είναι επαρκώς τεκμηριωμένα. Ο Τσόρτσιλ υπήρξε αδίστακτος (απόδειξη και το πώς ματοκύλησε τον ελληνικό λαό στα Δεκεμβριανά του 1944) και την περίοδο εκείνη (1947) είναι λογικό να θέλει να εκμεταλλευτούν οι αμερικανο-βρετανοί το μονοπώλιο του πυρηνικού όπλου που διαθέτουν.
♦ Ξυπνάνε
Μπορεί τα ελεγχόμενα από τον Μελισσανίδη «κιτρινόμαυρα» σάιτ να έκαναν αβαβά το δημοσίευμα της «Κόντρας» για το φιάσκο της αύξησης μετοχικού κεφαλαίου, αυτό όμως δε σημαίνει ότι η είδηση δε μαθεύτηκε. Ακόμη και ανάμεσα στους φανατικούς οπαδούς υπάρχουν πολλοί που άρχισαν να ξυπνάνε. Αντιγράφουμε (διατηρώντας ορθογραφία, στίξη και σύνταξη) επώνυμη επιστολή που δημοσιεύτηκε σ’ ένα απ’ αυτά τα σάιτ:
«Καλησπέρα αδέρφια. Παίρνω την πρωτοβουλία να στείλω μια ερώτηση στο AEK LIVE γιατί εδώ μόνο ακούγονται κάποια πράγματα όπως είναι. Ακούμε διάφορα όσο αφορά το γηπεδο της αρρώστιας μας. Οπως ότι βρισκόμαστε κοντά στην κατασκευή του, όπως ότι έχουμε προβλημα με τον Δήμο της Νέας Φιλαδέλφειας και δήθεν κάποιους ψευτοαριστερούς που νοιάζονται για το Αλσος. Που αμφιβάλω άμα ξέρουν την κατάσταση που βρίσκεται αυτό. Μήπως τελικά όλα αυτά είναι δικαιολογίες και πολύ απλά δεν υπάρχει φράγκο;; Γιατί δεν μας λένε ότι απο την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου μαζεύτηκε μονο το 6.1%, δηλαδή περίπου 1.800.000 και γιατί ενω υπάρχουν τα αποτελέσματα αυτά από την επιτροπή της κεφαλαιαγοράς δεν έχουν βγει στη δημοσιότητα και να ενημερώσουν τον κόσμο της ΑΕΚ που αγωνία για την κατασκευή του γηπέδου στα ιερά εδάφη; Γιατί ούτε τα χρηματα που είχε πει οτι θα βάλει ο γιος του Μελισσανίδη μπήκαν και ούτε φυσικά οι υποτιθέμενοι λεφτάδες. Μήπως τελικά είναι ενα όνειρο απατηλό και κινδυνεύουμε να γίνουμε και εμείς πρόβατα Ολυμπιακοί;;;».
♦ Πρακτοράκος της δεκάρας
Κλαυθμός και οδυρμός σε κύκλους της νεοδημοκρατικής ακροδεξιάς για το θάνατο του «δημοσιογράφου» Βασίλη Ζήση. Τον διά του Τύπου επικήδειο εκφώνησε ο πρωθυπουργικός φίλος Φαήλος Κρανιδιώτης, συνεργάτης του Ζήση στο σάιτ antinews.Απ’ όσα έγραψε για τον Ζήση σημειώνουμε ένα: «αδιαφορούσε για τη δύναμη της εξουσίας και του χρήματος»! Θα δώσουμε το λόγο σ’ έναν αναμφισβήτητο δεξιό, τον τέως αρχηγό της ΕΛΑΣ Μ. Νηστικάκη, ο οποίος είπε τα εξής για τον Ζήση, καταθέτοντας στο δεύτερο βαθμό της δίκης του ΕΛΑ, στις 5.12.2008: «Ας μην τον χαρακτηρίσω. Τον γνώρισα κάποτε στο κόμμα της ΝΔ, ήθελε να μου δώσει κάποιες πληροφορίες, αυτή τη δουλειά έκανε, αλλά δεν είχα καμιά συνεργασία μαζί του». Και όταν ρωτήθηκε αν ο Ζήσης είχε πράγματι χαρτιά από τα περιβόητα αρχεία της Στάζι, απάντησε: «Ο Ζήσης εκμεταλλευόταν αυτά τα πράγματα, προκειμένου να κάνει επαφή με το Σωκράτη Κόκκαλη και να ασκήσει εκβιασμό, να σας το πω έτσι ξεκάθαρα»!
Ο Ζήσης σ’ αυτή τη δίκη δεν τόλμησε να εμφανιστεί, όπως δεν εμφανίστηκε ούτε στη δεύτερη πρωτοβάθμια δίκη. Βλέπετε, στην πρώτη δίκη εμφανίστηκε με ύφος χιλίων καρδιναλίων, αλλά όταν τον περιέλαβε ο Χρήστος Τσιγαρίδας έχυσε πολλά κιλά ιδρώτα. Επί πέντε ώρες τον ρωτούσε ο Τσιγαρίδας, επικαλούμενος δημοσιεύματά του και δημοσιεύματα τρίτων. Ο Ζήσης έπαθε δυο κρίσεις υστερίας και στο τέλος κατέληξε να ουρλιάζει: «δεν απαντώ σε τρομοκράτες»! Είχε αποκαλυφθεί σαν ένας πρακτοράκος της δεκάρας, χωρίς ιδιαίτερες ικανότητες. Ο Ζήσης δε θα μας απασχολήσει ξανά. Ας μη μας προκαλούν όμως οι κολλητοί του.