Δύο χιλιάδες δεκατέσσερα.
Ορθιοι! Οχι πια στα τέσσερα.
Mega-s είσαι κύριε των δυτικών δυνάμεων και θαυμαστά τα δημόσια έργα σου.
Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, φούντωνε η ονοματολογία για τη διαδοχή ενός ακόμη «πετυχημένου» μέσα στο «success story» της κυβέρνησης που έσωσε τη χώρα από τον κρημνόν. Ο λόγος για τον monsieur Στουρνάρα, στην ποδιά του οποίου σφάζονται παλικάρια τύπου Δένδια, Βορίδη κι ενός σωρού ονομάτων που «παίζουν» προκαλώντας μειδιάματα στους εναπομείναντες έχοντες και κατέχοντες τη στοιχειώδη λογική και φαντασία…
Την ίδια ώρα όμως, έξω από την αγία και πάνσεπτο μητρόπολη-φυλάκιο (και χαρτοφυλάκιο) της αστικής πολιτικής, έπεφτε ξύλο στις απολυμένες καθαρίστριες του ναού. Τι κι αν κέρδισαν δύο δικαστικές αποφάσεις; Οι πολιτικοί και πωλητικοί υπηρέτες των αστών, της εγχώριας λματ και του διεθνούς καπιταλισμού δεν έχουν κανένα πρόβλημα. Κι ας μην έχουν παλιά υποδήματα ούτε τίποτε άλλο όπου θα μπορούσαν να γράψουν τις αποφάσεις. Να που τις γράφουν μια χαρά.
«Ο πασιφισμός του “διαμαρτυρόμενου” τον καθιστά δέσμιο στη χρησιμοποίησή του από την εξουσία (…) Ας μας εξηγήσουν λοιπόν πώς θα ανατραπούν και θα καταστραφούν τα μονοπώλια και ο μιλιταρισμός τους; Πώς θα σπάσει η διαδικασία φασιστικοποίησης της παγκοσμιοποίησης; Ειλικρινά, ποιος μπορεί να πιστέψει ότι θα μπορέσουμε να νικήσουμε κάνοντας μια ευχή σε κάθε χάντρα του κομπολογιού μας, με αγώνα για μικροαλλαγές, με επίκληση στα αστικά δικαιώματα, με τη συλλογή υπογραφών ή με "μακρινούς περιπάτους";» (Joelle Aubron, Nathalie Menigon, Jan-Marc Rouillan – «Action Directe»).
– Την τάξη σου οργάνωσε και μην κλαις Καραγκιόζη.
– Ποια τάξη; Ολοι χάθηκαν. Κι ο δρόμος μονοπάτι.
– Ε, τότε κάτσε να τις τρως. Αντε γεια, Χατζηαβάτη.
Ασχετο, αλλά αλήθεια, ο ποταμός Γαλλικός γιατί ονομάστηκε έτσι από Εχέδωρος; Τον εκχώρησαν κι αυτόν σε καμιά French Teleriver (κατά το Deutsche Telecom) και δεν το μάθαμε; Ολα είναι πιθανά, «γίναν’ όλα δυνατά τ’ αδύνατα» που τραγουδούσε και η λαμέ… κουλτουριάρα της αλήστου μνήμης ολυμπιάδας πλαισιώνοντας τον Αθηνιόνιο 2004. Η Ανελευθερία ντε.
Και μιας και περί ποταμιών ο λόγος, όσοι… εναλλακτικοί σύντροφοι δεν έχουν τι να κάνουν και σε ποια σημαντική δράση να συμμετάσχουν μέσα στο καλοκαίρι των άπειρων «εναλλακτικών» φεστιβάλ, μπορούν να πάρουν σακίδιο (απαραίτητο), σύνεργα κατασκήνωσης και να μετάσχουν στο υπαίθριο συνέδριο του «Ποταμιού» που (αν θυμάται καλά η γράφουσα) θα γίνει στη Θάσο.
«Η εθνικότητα του εργάτη δεν είναι σερβική, αλβανική ή ελληνική, αλλά είναι η εργασία, η ελεύθερη σκλαβιά, το παζάρεμα του εαυτού του. Η κυβέρνησή του δεν είναι ούτε σερβική ούτε αλβανική ή ελληνική, είναι το κεφάλαιο. Ο αέρας της πατρίδας του δεν είναι ούτε σερβικός ούτε αλβανικός ούτε ελληνικός, είναι η μολυσμένη ατμόσφαιρα του κοινωνικού εργοστασίου. Το έδαφος που του ανήκει δεν είναι ούτε "σερβικό" ούτε "αλβανικό" ούτε ελληνικό. Βρίσκεται μερικά μέτρα κάτω από τη γη» (Karl Marx – «Η αυταπάτη της εθνικής οικονομίας»).
Σύντροφοι, ο Γερουλάνος ζει! Αλήθεια λέω, ορκίζομαι, να μην προλάβει ο επίτιμος να δει το μετρό της Θεσσαλονίκης αν σας κοροϊδεύω. Ζει, εμφανίστηκε τρία χρόνια μετά την απόσυρσή του και έκανε δηλώσεις ότι τάχα «δεν μπορούμε να κάνουμε χωρίς τον σοσιαλισμό»! Μου βγήκε το γόνατο σαν έπεσα κάτω από την έκπληξη και τώρα λέω βαρβαριστί «έλα μου knee στον τόπο σου»!
Επιτρέψτε μας να σταθούμε λίγο και στην απολογία του πάλαι ποτέ πολιούχου (ετυμ: ο έχων την πόλη) της Θεσσαλονίκης. Οι επιπτώσεις από το γεγονός ότι εξακολουθεί να μετράει μέρα-μέρα τα ισόβιά του («είμαι ένα χρόνο, τρεις μήνες και οκτώ ημέρες στη φυλακή» είπε στο Εφετείο) είναι εμφανείς: «Εάν στην άλλη ζωή ξαναγίνω δήμαρχος θα εγκατασταθώ στο ταμείο, θα κάνω επίβλεψη» δήλωσε, προκαλώντας ψιθύρους και γενική αναστάτωση σε ασχολούμενους τόσο με την επιστήμη όσο και με τις θρησκείες (three σκιες) και τη μεταφυσική. Υπενθύμισε ότι «από τα δεκαέξι του που ασχολήθηκε με τον αθλητισμό ζει κάτω από τα φώτα της δημοσιότητας» (αλήθεια, τον ήξερε κανείς πριν από την επίδοση του 1972; Και πόσοι, μέχρι που έγινε δήμαρχος;) και ότι δεν είχε μπει σε δικαστήρια μέχρι να γίνει 65 χρόνων. Είναι δυνατόν, κοτζάμ δήμαρχος; Και άλλα πολλά…
Απορώ (από «ρ»). Μα οι απορίες μου είναι απόρροια απορίας πνεύματος. Απορρίπτομαι. «Καληνύχτα Tefal. Αυτός ο κόσμος δεν θα ξεκολλήσει ποτέ».
Κοκκινοσκουφίτσα
