Οι τηλεοπτικές διαφημίσεις είναι άθλιες αφεαυτών, καθώς εξευτελίζουν ακόμα και την κοινωνική σημασία του απόμαχου της δουλειάς. Το γεγονός, όμως, ότι τέσσερις τηλεφωνικές εταιρίες επιδίδονται σε πολυδάπανες διαφημιστικές καμπάνιες (τηλεόραση, ραδιόφωνο και εφημερίδες), για να πάρουν πελατεία από τους ανθρώπους που θέλουν να κλείσουν ένα ραντεβού με γιατρό, δείχνει πως η μπίζνα έχει «ψωμί». Πολύ «ψωμί». Αλλιώς, δε θα μπορούσαν οι εταιρίες ν’ αντέξουν τέτοιες διαφημιστικές καμπάνιες.
Ο ασφαλισμένος πλέον πρέπει να πληρώνει από την τσέπη του το δικαίωμά του να κλείσει ραντεβού. Αυτό που με μια απρόσεκτη ματιά φαίνεται σαν λεπτομέρεια (ειδικά μπροστά στα τόσα χαράτσια) υποκρύπτει μια γενικότερη στρατηγική. Τη στρατηγική να φορτωθεί το κόστος των υπηρεσιών υγείας στους ίδιους τους ασφαλισμένους. Τη στρατηγική αυτή απεκάλυψε η διοίκηση του ΕΟΠΥΥ σε μια ιταμή ανακοίνωση που εξέδωσε στις 31 Αυγούστου, για ν’ απαντήσει στις κατηγορίες για τις νέες τηλεφωνικές γραμμές το κόστος των οποίων πληρώνουν οι ίδιοι οι ασφαλισμένοι.
Καμαρώνει η διοίκηση του ΕΟΠΥΥ διότι «αντί να δώσει τα δεκάδες εκατομμύρια που έδωσε όλα αυτά τα χρόνια το ΙΚΑ για τη γραμμή 184, δεν έχει υποχρέωση να πληρώνει ούτε ένα ευρώ». Καμαρώνει επειδή πλέον πληρώνουν οι ίδιοι οι ασφαλισμένοι για να κλείσουν ραντεβού, ενώ πριν πλήρωνε το ΙΚΑ. Και μεις ρωτάμε: γιατί το κράτος να μην υποχρεώσει τον ΟΤΕ να παρέχει δωρεάν τη συγκεκριμένη γραμμή, αν θέλει να κάνει οικονομία στις δαπάνες;
Αμέσως μετά η διοίκηση του ΕΟΠΥΥ αποκαλύπτεται (αποκαλύπτει τη στρατηγική της συγκυβέρνησης): «Μήπως όλα αυτά τα χρόνια οι ανάλογες υπηρεσίες που παρέχονταν από το ΙΚΑ δεν επιβάρυναν την τσέπη των ασφαλισμένων του είτε έκαναν, είτε όχι χρήση τους; (…) ο ΕΟΠΥΥ δίνει μια υπηρεσία για την οποία δεν χρεώνονται όσοι δεν την χρειάζονται».
Ιδού, λοιπόν, η πλήρης ανατροπή της ίδιας της λογικής της κοινωνικής ασφάλισης. Τι σημαίνει κοινωνική ασφάλιση στον τομέα της Υγείας; Οτι α-σφάλιστρα πληρώνουν όλοι, ώστε να μπορούν να έχουν όλοι δωρεάν περίθαλψη, όποτε τη χρειαστούν. Δεν έχει σημασία σε ποιο βαθμό θα τη χρειαστεί ο κάθε ασφαλισμένος, αν στην ενεργό παραγωγική του ηλικία δεν τη χρειαστεί καθόλου και τη χρειαστεί μόνο στα γεράματα, αν έχει ή δεν έχει παιδιά. Σημασία έχει να υπάρχει ασφάλιση υγείας για όλους. Ουδέποτε οι εργαζόμενοι διαμαρτυρήθηκαν ή ζήτησαν να πληρώνουν εισφορές ανάλογα με τη χρήση. Το ίδιο το αστικό καθεστώς καμάρωνε επί δεκαετίες για την κοινωνική αλληλεγγύη ως αρχή που ενσωματώνεται στο ασφαλιστικό του σύστημα. Μέχρι που ήρθε η εποχή των αντιασφαλιστικών ανατροπών (κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ‘80) και άρχισε η φιλολογία περί «αδικιών» στο σύστημα.
Αυτή τη φιλολογία κάνει πράξη η διοίκηση του ΕΟΠΥΥ, λέγοντας ότι πρέπει να πληρώνει μόνον ο χρήστης. Σήμερα είναι το κόστος για το ραντεβού από το τηλέφωνο, αύριο θα είναι όλο το κόστος των γιατρών, των νοσηλίων, των φαρμάκων. Πώς αλλιώς θα βγουν οι τεράστιες περικοπές που αποφάσισαν στις δαπάνες Υγείας των ασφαλιστικών ταμείων; Ηδη, οικονομικό επιτελείο και τρόικα μελετούν μια πρόταση που υπάρχει από παλιά: επιβολή πλαφόν στις ετήσιες δαπάνες που καλύπτουν τα Ταμεία. Από εκεί και πέρα ο ασφαλισμένος θα πληρώνει από την τσέπη του. Από κοινωνική, η ασφάλιση θα γίνει ατομική-ιδιωτική.
