♦ Ατομισμός τέλος – Πάλη ταξική – Ζώα! (ανυπόγραφο σύνθημα με μαύρο σπρέι σε ρολά κλειστού μαγαζιού)
Α, πα, πα, ειδικά αυτός ο συνθηματογράφος απεχθάνεται τον ατομισμό. Γι’ αυτό και χαρακτηρίζει «ζώα» όλους τους άλλους. Οσους δεν αντιλαμβάνονται με το δικό του τρόπο την ταξική πάλη. Τελικά με ποιους θα διεξάγει την ταξική πάλη, αν όχι μ’ αυτούς που αποκαλεί «ζώα»; Μάλλον η ταξική πάλη γι’ αυτόν είναι μόνο ένα σύνθημα και τίποτ’ άλλο.
♦ Από την ατομική αγανάκτηση του καθενός στην συλλογική απαλλοτρίωση των πάντων (ανυπόγραφο σύνθημα με πράσινο σπρέι)
Ετούτος ο αρθρογράφος έκανε το κοινωνικό άλμα με λίγες λέξεις. Από την (υπαρκτή) ατομική αγανάκτηση στην (οραματική) συλλογική απαλλοτρίωση των πάντων. Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε. Ανάθεμα, όμως, κι αν καταλαβαίνει τι σημαίνει συλλογική απαλλοτρίωση (των πάντων, μάλιστα, συμπεριλαμβανόμενων δηλαδή και των αγαθών ατομικής χρήσης του εργαζόμενου!). Μάλλον μια κατάσταση συλλογικού πλιάτσικου ονειρεύεται και όχι μια κατάσταση στο πλαίσιο της οποίας απαλλοτριώνονται τα μέσα παραγωγής (που επιτρέπουν την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο) και οργανώνεται η παραγωγή σε νέες βάσεις, με πρώτο βήμα την κρατικοποίηση, η οποία αποτελεί τη γέφυρα για να φτάσει η εργαζόμενη κοινωνία στην κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και της ίδιας της παραγωγής και κατανομής των κοινωνικών αγαθών. Μιλάμε για κοσμογονικές αλλαγές, που προϋποθέτουν νικηφόρα προλεταριακή επανάσταση, αλλά για τον συνθηματογράφο αυτά είναι ψιλά γράμματα. Γι’ αυτόν αρκούν μερικές ηχηρές λεξούλες σ’ ένα ντουβάρι.
♦ Κυβέρνηση – Τρόικα 0 – 1. Το βλεπες!! Το ‘παιξες;;;;; (πανό έξω από το κτίριο του ΟΠΑΠ στο ποτάμι)
Αν και το πανό είναι ανυπόγραφο, δεν μπορεί να φανταστεί κανείς άλλο συγγραφέα εκτός από το συνδικαλιστικό όργανο των εργαζόμενων στον ΟΠΑΠ. Αλλιώς το πανό θα είχε κατέβει σε απειροελάχιστο χρόνο. Το λογοπαίγνιο με τη γνωστή τζογοδιαφημιστική καμπάνια του ΟΠΑΠ είναι προφανές, αλλά σε ποιους απευθύνεται; Σ’ αυτούς που ψήφισαν οποιοδήποτε από τα τρία κόμματα της σημερινής συγκυβέρνησης; Δηλαδή, αυτό που ελέγχουν το σωματείο των εργαζόμενων του ΟΠΑΠ ψήφισαν σούμπιτοι κάτι άλλο; Πάντοτε σ’ αυτή τη χώρα αφθονού-σαν οι χαμαιλέοντες.
♦ Αντε να βρεις το δρόμο για την Ιθάκη με τόσα χρόνια Μύκονο (σύνθημα με μαύρο μαρκαδόρο)
Σάτιρα που τσακίζει κόκαλα. Ποίηση του δρόμου, υψηλού επιπέδου. Δεν ξέρουμε αν είναι ταυτόχρονα και αυτοσαρκασμός (μάλλον όχι), όμως χτυπάει στην καρδιά του lifestyle ή μάλλον της καρικατούρας lifystyle που προσπαθούσαν να ζήσουν ένα σωρό φτωχόπαιδα. Εργαζόμενοι και εργαζόμενες, φοιτητές και φοιτήτριες, μαθητές και μαθήτριες έκαναν τα πάντα για να βρεθούν ένα Σαββατοκύριακο στη Μύκονο. Πατείς με πατώ σε, με τους επιτήδειους να τους γδέρνουν και να τους παίρνουν ένα μηνιάτικο για ένα διήμερο και με την ψευδαίσθηση ότι συναγελάζονται με το jet set της μπουρζουαζίας (που το ‘βλεπαν μόνο από μακριά) και με τα διάφορα «νούμερα» της τηλεόρασης.