Η επιλογή του ελληνικού τίτλου της ταινίας είναι αποτυχημένη. Ο τίτλος «Υστερία», που είναι και η ακριβής μετάφραση από τον πρωτότυπο, θα ήταν πιο δόκιμος. Γιατί στην πραγματικότητα αυτό είναι και το θέμα της ταινίας, η υστερία ως γυναικεία πάθηση στη βικτωριανή Αγγλία και πώς αυτή αντιμετωπιζόταν. Φυσικά, όλη αυτή η ιστορία κατέληξε στην εφεύρεση του δονητή, εξ ου και ο τίτλος στα ελληνικά.
Ο όρος υστερία πρωτοεμφανίζεται στην αρχαία Ελλάδα και αναφέρεται σε μία παθολογική κατάσταση των γυναικών που σχετίζεται με τη μήτρα (υστέρα). Ιδιαίτερη ενασχόληση με αυτήν τη νόσο έχουμε το 19ο αιώνα, όταν τα συμπτώματά της ήταν ακόμη τόσο αόριστα όσο «η τάση των γυναικών να δημιουργούν προβλήματα», με αποτέλεσμα να διαγιγνώσκεται με υστερία περίπου το ένα τέταρτο των γυναικών της εποχής εκείνης. Η επίσημη ιατρική έχει αρνηθεί την υστερία ως νόσο από το 1952.
Κατά καιρούς, υπήρχαν διάφορες μέθοδοι για την καταπολέμηση της υστερίας. Στη βικτωριανή εποχή, η πιο διαδεδομένη από τους γιατρούς ήταν το μασάζ στην περιοχή της κλειτορίδας, μέχρις ότου οι γυναίκες φτάσουν στον «υστερικό παροξυσμό» και ανακουφιστούν από το άγχος κλπ., που στα μάτια της βικτωριανής σεμνοτυφίας ήταν απόλυτα αποδεκτό ως μια ανακούφιση του νευρικού συστήματος, αφού δεν θεωρούνταν σε καμία περίπτωση συνδεδεμένο με οτιδήποτε σεξουαλικό, πόσο μάλλον με τον ίδιο τον γυναικείο οργασμό. Αυτό οδήγησε και το γιατρό Joseph Mortimer Granville στην ανακάλυψη του δονητή, μιας ιατρικής μηχανής, δηλαδή, με σκοπό την ανακούφιση των γυναικών.
Η σκηνοθέτιδα, παρά το πρωτότυπο θέμα της, δεν πετυχαίνει ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα. Γύρισε μια γλυκανάλατη ρομαντική κομεντί, χωρίς κανένα ενδιαφέρον.
Ελένη Π.
