Το σημείωμα αυτό γράφεται πριν γίνει γνωστό το «πακέτο» που συμφώνησε η συγκυβέρνηση Παπαδήμου με την τρόικα, με τη στήριξη και των τριών κυβερνώντων κομμάτων. Στα όσα διέρρεαν ο Βενιζέλος με τον Κουτρουμάνη τις προηγούμενες μέρες περιλαμβάνονταν και η κατάργηση με νόμο όλων των κανονισμών εργασίας στις ΔΕΚΟ και της μονιμότητας (αορίστου χρόνου) των εργαζόμενων σ’ αυτές.
Ανεξάρτητα από το αν αυτή η ρύθμιση θα περιλαμβάνεται στο τωρινό «πακέτο» και από τη μορφή που θα έχει τελικά, πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι θα γίνει. Αν όχι τώρα, στο άμεσο μέλλον. Και δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε το γιατί. Χρειάζεται, όμως, να θυμηθούμε ποιοι άνοιξαν το δρόμο ή ποιοι επέτρεψαν με τη στάση τους ν’ ανοίξει ο δρόμος. Και μάλιστα, σε μια περίοδο που το εργατικό κίνημα, ιδιαίτερα στις ΔΕΚΟ, δεν βρισκόταν σε θέση δύσκολης άμυνας όπως σήμερα.
Ποιος καθιέρωσε τη θεωρία των «ρετιρέ»; Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου (στον ίδιο ανήκει η φράση). Ποιος άνοιξε το δρόμο στην απαξίωση των κανονισμών εργασίας, οι οποίοι αποτυπώνουν όλες τις κατακτήσεις που επί δεκαετίες κέρδιζαν με τους αγώνες τους οι εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ; Η «πράσινη» εργατοπατερία, σε αγαστή συνεργασία με τη «γαλάζια». Ας θυμηθούμε τον ΟΤΕ, όπου η «πρασινογάλαζη» εργατοπατερική πλειοψηφία πούλησε τα ίδια της τα παιδιά, για να εξασφαλιστεί σαν συντεχνία. Ας θυμηθούμε το νόμο Αλογοσκούφη που εξαίρεσε τους νεοπροσλαμβανόμενους από τους ισχύοντες κανονισμούς εργασίας των ΔΕΚΟ, τον οποίο αντιμετώπισε με μπόλικη αγωνιστική φρασεολογία η εργατοπατερία, πλην όμως δεν έκανε τίποτα για να τον καταργήσει.
