«Κι αυτό ατύχημα;», γράφαμε στο προηγούμενο φύλλο, αναφερόμενοι στον τραγικό θάνατο ενός εργάτη σε λιγνιτωρυχείο της ΔΕΗ. Εργαζόταν μόνος του, καθαρίζοντας ιμάντα μεταφοράς λιγνίτη εν λειτουργία (ενώ ο κανονισμός προβλέπει ο καθαρισμός να γίνεται με τον ταινιόδρομο εκτός λειτουργίας), όταν η μηχανή τον άρπαξε από το χέρι και τον συνέθλιψε.
Τη μέρα που το συγκεκριμένο φύλλο τυπωνόταν (Πέμπτη, 24.2.05), δυο οικοδόμοι σακατεύονταν στο Κρυονέρι, πέφτοντας από σκαλωσιά εφτά μέτρων. Οταν έπεσε ο ένας, η δουλειά συνεχίστηκε κανονικά. Σταμάτησε μόνο όταν έπεσε και ο δεύτερος!
Την επόμενη μέρα (Παρασκευή, 25.2.05), τρεις εργάτες θάβονταν κάτω από τα μπάζα σε μια οικοδομή της Αλεξανδρούπολης. Εργαζόταν σε εργασίες αναστήλωσης ενός παλιού καπνομάγαζου της πόλης, ιδιοκτησίας του Δήμου, όταν κατέρρευσε τμήμα της στέγης και τους καταπλάκωσε. Δεν τηρούνταν ούτε τα μέτρα που προέβλεπε η μελέτη για τον κίνδυνο κατάρρευσης του κτιρίου, δήλωσε ο μελετητής. Και τί έκαναν οι υπεύθυνοι του έργου; Το ίδιο βράδυ, η υπηρεσία ετοιμόρροπων της Νομαρχίας αποφάσισε να κατεδαφιστεί το κτίριο εντός τριών ημερών. Χρειάστηκαν παρεμβάσεις στην Εισαγγελία, για να διατάξει να μην προχωρήσει η κατεδάφιση, μέχρι να ολοκληρώσει το έργο της η ομάδα εμπειρογνωμόνων που ορίστηκε για να διερευνήσει τα αίτια της κατάρρευσης.
Την ίδια μέρα, ένας άλλος εργάτης ξεψυχούσε μέσα στο οχηματαγωγό «Κρήτη», που έκανε εργασίες στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος, πνιγμένος από αναθυμιάσεις.
Πέντε νεκροί και δυο σακατεμένοι σε λιγότερο από μια βδομάδα. Η μακάβρια στατιστική «μιλάει» μόνη της. Μιλάει και καταγγέλλει το όργιο της καπιταλιστικής αυθαιρεσίας και της στήριξής της από το κράτος. Αναλώσιμοι θεωρούνται οι εργάτες.
Γι’ αυτό και δολοφονούνται με τόσο άθλιο τρόπο κι ύστερα η δολοφονία βαφτίζεται «εργατικό ατύχημα» και κλείνει με μια τυπική δικαστική διεκπεραίωση, λες και πρόκειται για τροχαίο δυστύχημα. Πολλές φορές, μάλιστα, η ευθύνη φορτώνεται στα ίδια τα θύματα που κατηγορούνται ότι «δεν έλαβαν τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας». Οσο για τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, αυτή περιορίζεται σε μνημόσυνα και εκ των υστέρων καταγγελίες που σκοπό έχουν όχι να αλλάξουν την κατάσταση, όχι να ανοίξουν δρόμους διεκδίκησης, αλλά να κατασιγάσουν την οργή των εργατών, να εκτονώσουν την ένταση όσο το αίμα είναι ακόμα νωπό, για να γυρίσουν όλα στην κανονική κατάσταση, με τον κύκλο του θανάτου πάντα ανοιχτό.
