Δεν χρειάζεται να έχει κανένας ικανότητες μεγάλου αναλυτή, για να καταλάβει ότι το «κόλπο γκρόσο» στο Ελεγκτικό Συνέδριο έγινε με την καθοδήγηση του υπουργείου Οικονομικών και ειδικά του υφυπουργού Π. Δούκα, προσωπικό στέλεχος του οποίου είναι ο συνταξιούχος Β. Γούλας, που απέσυρε την προσφυγή στο Ελεγκτικό Συνέδριο, την παραμονή της συνεδρίασής του. Η παραίτηση Γούλα, μετά το θόρυβο που ξέσπασε, θυμίζει τις παραιτήσεις κολλητών του Χριστόδουλου, για να σωθεί ο αρχηγός τους. Μάλλον ο Δούκας, άτομο που δεν έχει και μεγάλη σχέση με την πολιτική, δεν περίμενε το θόρυβο που ξέσπασε και έτσι έβαλε τον Γούλα να το παίξει… Θεόκλητος (χαμένος δεν θα πάει, κάπου θα αξιοποιηθεί πάλι).
Τί θέλει να κερδίσει η κυβέρνηση; Χρόνο. Να τρενάρει την καταβολή των αναδρομικών του ΛΑΦΚΑ όσο παίρνει. Το ότι αποτελεί δική της μεθόδευση αποδεικνύεται από την ίδια την εξέλιξη της υπόθεσης.
Το χαράτσι υπέρ ΛΑΦΚΑ (από 1% μέχρι 5% στις συντάξεις) επιβλήθηκε με τον αντιασφαλιστικό νόμο Σιούφα (2084/1992) και είχε καταληκτική ημερομηνία το 1997. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το παρέτεινε μέχρι το 2001 και στη συνέχεια μέχρι το 2007. Παραμονές των εκλογών του 2004, το Ελεγκτικό Συνέδριο, εξετάζοντας την αγωγή του Β. Γούλα, κρίνει παράνομη την κατακράτηση. Η ΝΔ σπεύδει για εκλογική αξιοποίηση. Υπόσχεται ότι θα καταργήσει το χαράτσι. Την ίδια υπόσχεση δίνει προεκλογικά και ο Γιωργάκης, ξεχνώντας τις δυο πασοκικές παρατάσεις.
Η κυβέρνηση Καραμανλή κατήργησε μεν το χαράτσι με το νόμο 3245, αρνήθηκε όμως να επιστρέψει τα αναδρομικά στους 900.000 συνταξιούχους, επικαλούμενη το δημοσιονομικό πρόβλημα. Οι συνταξιούχοι διαμαρτύρονται και η κυβέρνηση «δεσμεύεται» ότι θα δώσει τα αναδρομικά αν τελεσιδικήσει έστω και μια αγωγή συνταξιούχου. Σπεύδει, όμως, να υποβάλει έφεση κατά της απόφασης του Α’ Κλιμακίου του Ελεγκτικού Συνέδριου, που είχε δικαιώσει τον Γούλα. Δηλαδή, είναι αυτή που επιδιώκει να μην πληρωθούν τα αναδρομικά ή να τρεναριστεί η καταβολή τους. Ο Γούλας απλά έκανε την κρίσιμη κίνηση, γιατί ήξεραν καλά ότι ο εισηγητής αντεπίτροπος Σμπυρούνιας εισηγούνταν την απόρριψη της έφεσης του δημοσίου και την καταβολή αναδρομικών από το 1998 που δόθηκε η πρώτη παράταση στο χαράτσι.
Το πρόβλημα, λοιπόν, είναι καθαρά πολιτικό και δεν ανάγεται στη συμπεριφορά ενός συνταξιούχου ενώπιον του Ελεγκτικού Συνέδριου. Λένε πολλοί πως η κυβέρνηση κατάλαβε πως την πάτησε και γι’ αυτό έβαλαν τον Γούλα να παραιτηθεί. Τί άλλο, όμως, θα μπορούσε να κάνει μια κυβέρνηση που αναζητά λύσεις για το δημοσιονομικό πρόβλημα και βέβαια δεν επιθυμεί να θίξει το μεγάλο κεφάλαιο; Σε τέτοιες λύσεις θα καταφεύγει, έστω και αν αυτές κοστίζουν πολιτικά. Και εν πάση περιπτώσει, η ουσία δεν είναι το όποιο πολιτικό κόστος.
