Τα χαμόγελα Μπους-Πούτιν την προηγούμενη βδομάδα, μετά από τα αντίστοιχα χαμόγελα Μπους-Σιράκ και Μπους-Σρέντερ, πέρασαν πια στην ιστορία. Η πολυδιαφημισμένη επίσκεψη Μπους στη γηραιά Ηπειρο δεν είχε όμως κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα κι αυτό φάνηκε πεντακάθαρα με την τελευταία συμφωνία που υπογράφτηκε μεταξύ του επικεφαλής της Ρωσικής Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας, Αλεξάντερ Ραμουάντσεφ και του Ιρανού αντιπροέδρου Αγκαζάντεχ την περασμένη Κυριακή στο ιρανικό πυρηνικό εργοστάσιο Μπασαχίρ. Σύμφωνα με τη συμφωνία, η υπογραφή της οποίας καθυστέρησε μία μέρα, η Ρωσία, που βοήθησε στην κατασκευή του εργοστασίου, συμφώνησε να προμηθεύσει με πυρηνικό καύσιμο το Ιράν προκειμένου να λειτουργήσει το εργοστάσιο, υπό τον όρο το εξαντλημένο πυρηνικό καύσιμο να επιστραφεί στη Ρωσία για να μην υπάρχει πιθανότητα άντλησης πλουτωνίου απ’ αυτό (το οποίο θα χρησιμοποιούνταν για την κατασκευή πυρηνικής βόμβας από το Ιράν). Η μόνη διαφωνία μεταξύ των δύο μερών αφορούσε στο ποιος θα πληρώσει το κόστος της επιστροφής του εξαντλημένου πυρηνικού καυσίμου στη Ρωσία. Μ’ αυτό τον τρόπο, το πυρηνικό εργοστάσιο του Μπασαχίρ αναμένεται να είναι έτοιμο να λειτουργήσει στα τέλη αυτού του χρόνου ή στις αρχές του επόμενου.
Οι αντιθέσεις, λοιπόν, μεταξύ των «συμμάχων» της «αντιτρομοκρατικής εκστρατείας» παραμένουν αναλλοίωτες. Η Ρωσία μπορεί να μη μπορεί να κοντραριστεί στα ίσα με τους Αμερικάνους στον στρατιωτικό τομέα, χαράζει όμως την πολιτική της με βάση τα ιδιαίτερα συμφέροντά της και σε καμία περίπτωση δεν ευθυγραμμίζεται με την αμερικάνικη πολιτική, όπως κάποιοι προσπάθησαν να παρουσιάσουν τα πράγματα. Το ίδιο ισχύει και για τις υπόλοιπες ιμπεριαλιστικές χώρες, που στο ιρακινό ζήτημα αρνήθηκαν να υποχωρήσουν ούτε εκατοστό από τις θέσεις τους, απορρίπτοντας τις αμερικάνικες πιέσεις για ενεργότερη συμμετοχή.
Παραπλανητική εικόνα, λοιπόν, είναι η «ομοφωνία» των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Η μόνη πραγματική ομοφωνία αφορά στην αντιμετώπιση των λαϊκών αντιστάσεων, είτε ένοπλων είτε όχι.