Καταιγιστικές οι εξελίξεις στο Λίβανο μετά τη δολοφονία Χαρίρι, για την οποία οι τελευταίες εξελίξεις συντείνουν στην εκδοχή ότι ήταν μια προβοκάτσια για να στριμωχτεί η Συρία. Τη Δευτέρα παραιτήθηκε σύσσωμη η φιλοσυριακή κυβέρνηση, ενώ τη επομένη ο Σύριος πρόεδρος Μπασάρ Αλ-Ασαντ δήλωσε σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Τάιμ», ότι τα συριακά στρατεύματα θα αποχωρήσουν ολοκληρωτικά εντός των αμέσως επόμενων μηνών, αρνούμενος όμως να δώσει ακριβές χρονοδιάγραμμα, για τεχνικούς και όχι για πολιτικούς λόγους, όπως υποστήριξε.
Το πρέσινγκ των Αμερικάνων στη Συρία είναι ασφυκτικό. Η Κοντολίζα Ράις την παρουσιάζει ως το κύριο πρόβλημα στην επικράτηση της «δημοκρατίας» όχι μόνο στο Λίβανο αλλά σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή, υποστηρίζοντας ότι κρύβεται πίσω απ’ την τελευταία βομβιστική επίθεση της Τζιχάντ στο Τελ-Αβίβ. Η εβραϊκή δεξιά εφημερίδα «Γεντιότ Αχρονότ» ανέφερε ότι ο Μπους έδωσε το πράσινο φως στο Ισραήλ να χτυπήσει τη Συρία σαν απάντηση στην επίθεση της Τζιχάντ καθώς δεν ζήτησε απ’ το Ισραήλ να δείξει «αυτοσυγκράτηση».
Ολα δείχνουν ότι μια περιορισμένης κλίμακας επίθεση στη Συρία (πιθανότατα απ’ το Ισραήλ), ίσως αρκετά σύντομα, είναι ένα ενδεχόμενο που έχει πολλές πιθανότητες. Οι λόγοι πολλοί. Πρώτο, για να αναγκάσουν τη Συρία να λάβει μέτρα ενάντια στους Ιρακινούς αντάρτες που μπαινοβγαίνουν απ’ τα σύνορά της. Δεύτερο, επειδή η Συρία είναι η μοναδική αραβική χώρα όπου έχουν ελεύθερα τα γραφεία τους οι «τρομοκρατικές» Παλαιστινιακές οργανώσεις, Χαμάς και Τζιχάντ. Τρίτο, για να την εξαναγκάσουν να άρει την όποια υποστήριξή της στη Χεζμπολά στο Λίβανο (παρά το ότι η Χεζμπολά στηρίζεται κυρίως από το Ιράν), που επίσης ανήκει στις «τρομοκρατικές» οργανώσεις.
Η Συρία φαίνεται διατεθειμένη να προχωρήσει σε υποχωρήσεις όμως αυτό ίσως να μην είναι αρκετό. Γιατί οι Αμερικάνοι, έχοντας μάλιστα και τη στήριξη της Γαλλίας, δεν θα αρκεστούν σε κάποιες υποχωρήσεις, αλλά θα απαιτήσουν πλήρη ευθυγράμμισή της με την δική τους πολιτική στη Μέση Ανατολή. Πιστεύουν ότι έτσι θα κατορθώσουν να πατάξουν την «τρομοκρατία». Η «τρομοκρατία» όμως δεν πηγάζει απ’ τη Συρία αλλά απ’ την ίδια την κοινωνική κατάσταση των λαών της Μέσης Ανατολής. Γι’ αυτό και αν επιλέξουν τελικά να χτυπήσουν έστω και περιορισμένα τη Συρία, μάλλον θα διογκώσουν το αντιαμερικάνικο κλίμα στην περιοχή, ακόμα κι αν οι Σιωνιστές κάνουν τη βρόμικη δουλειά. Οσο για το Λίβανο, η «ανεξαρτησία» φυσικά και δεν πρόκειται να έρθει με την αποχώρηση των Σύριων. Γιατί οι Αμερικάνοι θα πατήσουν ακόμα πιο γερά το πόδι τους στην πολύπαθη χώρα, πράγμα που θα σηματοδοτήσει δυσάρεστες εξελίξεις αν σκεφτούμε ότι ο επόμενος στόχος τους θα είναι η Χεζμπολά του Λιβάνου.
Ο «αγώνας κατά της τρομοκρατίας» για τον έλεγχο της πλουτοπαραγωγικής Μέσης Ανατολής αποδεικνύεται ένας φαύλος κύκλος αδιεξόδων και επιθετικότητας των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών. Με μόνο φραγμό την ένοπλη αντίσταση των λαών και όχι των ξενόδουλων και ύπουλων καθεστώτων της περιοχής.