Πυγμή και αποφασιστικότητα να επιβάλλει τον οδοστρωτήρα στο δημόσιο Πανεπιστήμιο προσπαθεί να επιδείξει η Διαμαντοπούλου με συνεντεύξεις σε εφημερίδες και τηλεοπτικά παράθυρα («Καθημερινή», MEGA) που της παρέχουν πρόθυμα βήμα για να ξεδιπλώσει τον αντιδραστικό της μονόλογο. Στόχος της τακτικής του «δεν καταλαβαίνω τίποτα» είναι να καμφθούν οι αντιστάσεις από τους πανεπιστημιακούς και να τρομοκρατηθεί εν τη γενέσει του το φοιτητικό κίνημα.
Η ζωή, όμως, έχει πολλές φορές αποδείξει ότι τέτοιες απειλές δεν πιάνουν τόπο στους φοιτητές, ίσα ίσα που τους εξαγριώνουν και τους πεισμώνουν ακόμη περισσότερο. Και αυτό είναι άσχετο από το γεγονός ότι το φοιτητικό κίνημα είναι μόλις στα σπάργανα, με συνελεύσεις και διεργασίες από βδομάδα σε βδομάδα και με τις γνωστές παρατάξεις ΠΚΣ και ΠΑΣΠ να παίζουν βρόμικο ρόλο.
Το πανεπιστημιακό κατεστημένο όμως έχει στη φύση του την ταλάντευση, τη μη συνεπή στάση και το αλισβερίσι με την εξουσία. Μετά το αρχικό, σχεδόν ομόφωνο ΟΧΙ στο «σχέδιο διαβούλευσης» της Διαμαντοπούλου, το οποίο απερρίφθη ως βάση διαλόγου και κρίθηκε αντισυνταγματικό, είναι πιθανόν τώρα να αρχίσουν να ανοίγουν παράθυρα επικοινωνίας με το υπουργείο Παιδείας. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα περισσότερα από τα Ιδρύματα, που έχουν απορρίψει το σχέδιο της Διαμαντοπούλου, έχουν μπει παράλληλα σε μια «εσωτερική» διαδικασία προτάσεων και απόψεων (που γίνεται δηλαδή μέσα στα όργανα του Πανεπιστήμιου και δημοσιεύεται στο διαδίκτυο, ενώ οι προτάσεις θα κατατεθούν και στην προσεχή σύνοδο των πρυτάνεων στο Λαύριο, στις 10 -11 του Δεκέμβρη) σχετικά με τις αλλαγές που επιθυμούν για τα Πανεπιστήμια.
Μέσα σ’ αυτή τη διαδικασία χωρά σίγουρα και η πρόθεση πολλών πανεπιστημιακών, ιδίως αυτών των οργάνων διοίκησης, να δείξουν καλό πρόσωπο απέναντι στο υπουργείο Παιδείας και το σύστημα και διάθεση συνεργασίας. Είναι σίγουρο δε, στους πονηρούς καιρούς που ζούμε, ότι η προτασιολογία αυτή, άσχετα αν είναι σε αντίθετη κατεύθυνση ή δεν κατατεθεί επίσημα γύρω από το τυπικό τραπέζι του διαλόγου, θα αξιοποιηθεί δεόντως από τη Διαμαντοπούλου, η οποία θα ισχυροποιήσει το στημένο διάλογό της, ισχυριζόμενη ότι συμμετείχε τελικά σ’ αυτόν και η πανεπιστημιακή κοινότητα με τον τρόπο της.
Γι’ αυτό και έχει ιδιαίτερη σημασία η προσεχής σύνοδος των πρυτάνεων και η στάση που θα υιοθετήσει (σύμφωνα με τα αρχικώς εξαγγελθέντα, η σύνοδος θα επεξεργαστεί τις απόψεις των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, ώστε να διαμορφώσει τη δική της πρόταση). Σημειώνουμε εδώ την απόφαση του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστήμιου Αθηνών να μην κάνει σ’ αυτή τη φάση οποιεσδήποτε προτάσεις, για να μην εκληφθεί αυτή η στάση ως συμμετοχή στο διάλογο. Την απόφαση αυτή, βέβαια, το Πανεπιστήμιο αναγκάστηκε να την πάρει με την αποφασιστική παρέμβαση των φοιτητών του. Καταλύτης, λοιπόν, είναι το φοιτητικό κίνημα, που πρέπει να βρίσκεται σε εγρήγορση και να ‘χει τα μάτια του ανοιχτά, αποτρέποντας κάθε τρικλοποδιά.
Γιούλα Γκεσούλη
