Οποιος παρακολουθεί τις ειδήσεις από τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα έχει μείνει με την εντύπωση ότι στην εαρινή σύνοδο κορυφής της ΕΕ, που έγινε χτες και προχτές στις Βρυξέλλες, το βασικό θέμα συζήτησης ήταν η πρόταση της γερμανικής συμφωνίας για συμφωνία περιορισμού της εκπομπής των ρύπων κατά 20% μέχρι το 2020. Η προπαγάνδα δούλεψε καλά, με στόχο να πιστέψουν οι λαοί της Ευρωλάνδης πως οι ηγέτες των κρατών τους αγωνιούν για την καταστροφή του περιβάλλοντος και προσπαθούν να επιβραδύνουν τους ρυθμούς αυτής της καταστροφής.
Η ένσταση, βέβαια, είναι εύκολη. Ποιος καταστρέφει το περιβάλλον; Οι καπιταλιστές με τις επιχειρήσεις τους και τα προϊόντα που παράγουν. Οταν τα κράτη λειτουργούν ως υποστηρικτικές υπηρεσίες των επιχειρήσεων, όταν στην προμετωπίδα της ΕΕ γράφει «στόχος η παγκόσμια ηγεμονία του ευρωπαϊκού κεφάλαιου», ποιον κοροϊδεύουν με την περιβαλλοντική ευαισθησία τους; Δεν είναι γνωστό ότι η λήψη μέτρων προστασίας του περιβάλλοντος θεωρείται αντιπαραγωγική, διότι μειώνει την ανταγωνιστικότητα;
Πέρα απ’ αυτή την ένσταση, όμως, έμειναν κρυφά από τους εργαζόμενους τα κύρια θέματα της ατζέντας των «25». Οι περιβαλλοντικές ευαισθησίες ήταν το φανταχτερό περιτύλιγμα για ένα πακέτο αποφάσεων που αποσκοπούν να δώσουν ώθηση στη στρατηγική της Λισαβόνας. Στη στρατηγική που στηρίζεται σε ένα απλό δόγμα: Πρέπει να απλωθεί παντού ο εργασιακός Μεσαίωνας, ώστε να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα του ευρωπαϊκού κεφάλαιου.
«Τα κράτη-μέλη είναι αποφασισμένα να αξιοποιήσουν πλήρως τη βελτίωση της οικονομικής κατάστασης για να ενισχύσουν τη δυναμική των μεταρρυθμίσεων και έτσι να ενισχυθεί η θέση της ΕΕ στο διεθνή ανταγωνισμό», αναφέρεται στο σχέδιο συμπερασμάτων της γερμανικής προεδρίας. Εκεί που οι εργαζόμενοι θα περίμεναν μια κατεύθυνση χαλάρωσης της σκληρής δημοσιονομικής και εργασιακής πολιτικής, λόγω της σχετικής βελτίωσης των ρυθμών ανάπτυξης, οι πολιτικοί ηγέτες αποφασίζουν ένταση αυτών των πολιτικών, ώστε τη θετική οικονομική συγκυρία να την εκμεταλλευτεί μόνο το κεφάλαιο. Τα κράτη-μέλη καλούνται «να εντείνουν τις προσπάθειές τους για δομικές μεταρρυθμίσεις και συμμόρφωση των προϋπολογισμών με το αναθεωρημένο Σύμφωνο Σταθερότητας». Μία απ’ αυτές τις δομικές μεταρρυθμίσεις είναι η «αναμόρφωση των συνταξιοδοτικών συστημάτων και συστημάτων υγείας». Περιβεβλημένη με το κύρος της απόφασης των ηγετών των «25», η Κομισιόν θα παρουσιάσει το φθινόπωρο έκθεση με λεπτομερείς οδηγίες για κάθε κράτος-μέλος (η τακτική του γενικού κανόνα εγκαταλείπεται και σ’ αυτόν τον τομέα το σύστημα γίνεται απόλυτα συγκεντρωτικό). Με βάση την έκθεση της Κομισιόν, οι εθνικές κυβερνήσεις θα καταστρώσουν υποχρεωτικά εκθέσεις-σχέδιο και θα ελέγχονται από την υπερκυβέρνηση των Βρυξελλών για την πορεία εφαρμογής τους.
Η συμφωνία πάνω σ’ αυτά τα ζητήματα θεωρούνταν δεδομένη και οι «25» θα τα «ξεπέταγαν» χωρίς πολλές συζητήσεις. Για να καθήσουν μετά και να συζητήσουν όχι για τη μείωση της εκπομπής των ρύπων, αλλά για τη θέση που θα πάρουν έναντι της αμερικάνικης «αντιπυραυλικής ασπίδας» στην ανατολική Ευρώπη.
Π.Γ.
