Εκατόν εξήντα καλοταϊσμένα παχύδερμα ψήφιζαν το νόμο-πλαίσιο στη Βουλή, περικυκλωμένοι από ένα παλλόμενο από οργή πλήθος φοιτητών, που μάταια προσπαθούσαν να κάνουν ζάφτι οι «πραίτορες» του Πολύδωρα. Αυτή ήταν η εικόνα το απόγευμα της Πέμπτης, που ο κυβερνητικός λόχος μόνος του (η αντιπολίτευση αναγκάστηκε να αποχωρήσει, κάτω από την πίεση του κινήματος) ψήφιζε το νόμο-πλαίσιο της Γιαννάκου και του Καραμανλή.
Η συμμετοχή σ’ αυτό το πανελλαδικό πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο (παμφοιτητικό θα έπρεπε να το πούμε, γιατί οι υπόλοιποι ήταν και πάλι «φιλική συμμετοχή») ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Το προηγούμενο πανελλαδικό συλλαλητήριο, που καταγράφηκε σαν το μεγαλύτερο της τελευταίας δεκαπενταετίας, έμοιαζε πολύ μικρό μπροστά σε τούτο. Ενα ορμητικό ανθρώπινο ποτάμι απλώθηκε από τη Φιλελλήνων μέχρι την Ομόνοια. Η οργή ήταν διάχυτη, η θέληση για ανυποχώρητο αγώνα μέχρι τη νίκη διατρανωνόταν στα συνθήματα. Πόσος κόσμος ήταν κανένας δε μπορεί να υπολογίσει με ακρίβεια. Γιατί ήταν πολλοί οι διαδηλωτές που δεν κατάφεραν να φτάσουν στο Σύνταγμα. Με τους μετριοπαθέστερους υπολογισμούς, πάντως, ο κόσμος ξεπερνούσε τις 50.000.
Οταν το μπλοκ του Πολυτεχνείου, που προπορεύεται σε όλες τις πορείες, έφτασε στη γωνία Βασ. Σοφίας και Αμαλίας, στα λουλουδάδικα έξω από τη Βουλή, έστριψε και βάδισε αποφασιστικά ενάντια στους μπάτσους. Τα πρώτα δακρυγόνα έπεσαν, το μπλοκ έκανε πίσω. Την ίδια στιγμή σε άλλο σημείο της πορείας άρχισε σκληρή μάχη. «Εφυγαν» μολότοφ, πέτρες, καδρόνια πάνω στους μπάτσους που είχαν ζώσει ασφυκτικά το Σύνταγμα. Το μπαράζ χημικών που ακολούθησε δεν είχε προηγούμενο στις πορείες των τελευταίων χρόνων. Οι μπάτσοι προσπάθησαν να διαλύσουν την πορεία, όμως το μόνο που κατάφεραν ήταν να την κόψουν σε τρία τεράστια κομμάτια και να έχουν να αντιμετωπίσουν πολλές εστίες. Οι «περιφρουρήσεις» δεν μπορούσαν πια να κρατήσουν τον κόσμο. Από τα μπλοκ «έφευγαν» καδρόνια, πέτρες, μπουκάλια με νερό, ότι είχε ο καθένας πρόχειρο. Ανάφτηκαν φωτιές σε κάδους, στήθηκαν μερικά αδύναμα οδοφράγματα, το μέτωπο απλώθηκε σε όλη την περιοχή του Συντάγματος. Υπήρξαν στιγμές που οι ΜΑΤάδες τα χρειάστηκαν μπροστά στον καταιγισμό από πέτρες.
Ταυτόχρονα, οι μπάτσοι άρπαζαν κόσμο στο σωρό. Τους περισσότερους τους συνέλαβαν έξω από τα λουλουδάδικα, όταν αιφνιδιαστικά και ενώ η σύγκρουση είχε σταματήσει, άρχισαν να πετούν χημικά σε ένα μεγάλο μπλοκ της πορείας, που είχε ανασυγκροτηθεί στους στύλους του Ολυμπίου Διός και βάδιζε με κατεύθυνση προς τα Προπύλαια. Περικύκλωσαν μια μεγάλη ομάδα διαδηλωτών, οι οποίοι πνιγμένοι από τα χημικά δεν έβλεπαν μπροστά τους. Εκαναν κλοιό και άρχισαν να χτυπούν άγρια με τα γκλομπ. Οσοι έπεσαν κάτω χτυπημένοι στη συνέχεια συνελήφθησαν. Γλίτωσαν τα χειρότερα γιατί ήταν εκεί οι κάμερες.
Μέχρι την ώρα που έκλεινε η ύλη μας περίπου 50 φοιτητές είχαν μεταφερθεί στη ΓΑΔΑ. Απ’ αυτούς 11 είχαν ήδη καταστεί κατηγορούμενοι. Ενδεχομένως αργότερα ο κατάλογος να μεγάλωσε, ενώ οι μπάτσοι ζήτησαν και την υπόθεση ανέλαβε εισαγγελέας Εφετών (λες και είχαν συλλάβει τη 17Ν!). Πάρα πολλοί ήταν οι τραυματίες. Δώδεκα είχαν νοσηλευτεί επίσημα σε νοσοκομεία, ενώ οι περισσότεροι περιποιήθηκαν τα τραύματα μόνοι τους (υπήρχε και ο φόβος της σύλληψης, βλέπετε).
Η κυβέρνηση του «μεσαίου χώρου» έδειξε για μια ακόμη φορά το άγριο κατασταλτικό της πρόσωπο. Υπολόγισε, όμως, και πάλι χωρίς τον ξενοδόχο. Νόμισε ότι ματώνοντας μια ακόμα πορεία θα στείλει τους φοιτητές στα σπίτια τους. Το μόνο που πέτυχε είναι να φουντώσει την οργή και το πείσμα τους.