Το παίδεψαν καιρό να μην τις γράψουν τις μαγικές λεξούλες, αλλά δεν μπόρεσαν να κρατήσουν άλλο. Είναι πλέον αναγκασμένοι να το πουν και να το γράψουν ορθά κοφτά: νέος ψυχρός πόλεμος. Οι πρόσφατες σκληρές δηλώσεις του Βλαντίμιρ Πούτιν, σε κάθε δημόσια εμφάνισή του, και ένας ρωσικός διηπειρωτικός πύραυλος εξελιγμένης τεχνολογίας που δοκιμάστηκε με κάθε επισημότητα και η επιτυχής εκτόξευσή του διαφημίστηκε με καμάρι από τη ρωσική πολιτική ηγεσία, δεν επιτρέπουν πλέον στρουθοκαμηλισμούς. Αλλωστε, όλοι γνωρίζουν ότι από εδώ και πέρα η κατάσταση θα χαρακτηρίζεται από κλιμακούμενη όξυνση και όχι από αποκλιμάκωση της έντασης. Ούτε οι ΗΠΑ θα κάνουν πίσω στα σχέδιά τους για την εγκατάσταση της λεγόμενης αντιπυραυλικής ασπίδας στην Ευρώπη (εδώ πλέον γίνεται λόγος για δεύτερη φάση, που θα αγκαλιάσει Ελλάδα, Βουλγαρία, Ρουμανία και Τουρκία), ούτε η Ρωσία θα παραιτηθεί από την ανάπτυξη του δικού της απαντητικού συστήματος, όπως κατέστησε σαφές ο Πούτιν, μιλώντας μάλιστα για «ασύμμετρα» όπλα που θα κοστίζουν λιγότερο σε σχέση με τα αμερικανικά (σαφής απειλή προς τις ευρωπαϊκές χώρες, που αποτελούν και πάλι το θέατρο της ψυχροπολεμικής αντιπαράθεσης).
Εκεί που όλοι μιλούσαν για το νέο ψυχρό πόλεμο, πήγαν να το χαλαρώσουν λίγο μετά τη σύνοδο του G-8, αλλά τα γεγονότα είναι πεισματάρικα. Τι τους χρειαζόμαστε τους αναλυτές, όταν ένας από τους «καθ’ ύλην αρμόδιους», μέλος του G-8, ο Τόνι Μπλερ, ερωτάται από το γερμανικό «Der Spiegel», αν μετά τη σύνοδο του Χάιλιγκενταμ «επήλθε χαλάρωση των εντάσεων» και απαντά με κατηγορηματικό τρόπο: «Οχι. Σίγουρα υφίσταται η επιθυμία να ξεπεραστούν οι εκατέρωθεν δυσχέρειες και η καλή σχέση με τη Ρωσία είναι σημαντική, ωστόσο στην Ευρώπη υπάρχουν πολλές ριζικά διαφορετικές απόψεις για το πώς θα φθάσουμε μέχρι εκεί. Η αντιπυραυλική ασπίδα των ΗΠΑ σε Τσεχία και Πολωνία προκάλεσε εντάσεις και η διάσκεψη κορυφής δεν διευθέτησε αυτό το πρόβλημα. Οι Αμερικανοί θέλουν να αναπτύξουν αυτή την ασπίδα, έτσι ώστε να μην υπάρχουν δυνατότητες χρήσης της ως αμυντικού οργάνου κατά ρωσικών πυραύλων. Θέλουν μια αμυντική τεχνολογία για την περίπτωση που χώρες όπως το Ιράν ή η Β. Κορέα, που διαθέτουν πυρηνικά, κατασκευάσουν πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς. Εγώ έχω προσωπική σχέση με τον πρόεδρο Πούτιν και θέλω καλές σχέσεις με τη Ρωσία, αλλά προφανώς κυριαρχεί αυτή την εποχή μια βασική παρεξήγηση Πούτιν – Δύσης και πρέπει να την εξετάσουμε εις βάθος, διαφορετικά οι σχέσεις μας θα γνωρίσουν περιορισμό αντί για διεύρυνση». Τα είπε όσο πιο διπλωματικά μπορούσε, αλλά το συμπέρασμα ήταν σαφές: ο νέος ψυχρός πόλεμος είναι μια πραγματικότητα.
Δημοσιολόγοι, πολιτικοί, πανεπιστημιακοί, αναλυτές διάφορων κέντρων και ινστιτούτων κάνουν ομαδικά γαργάρα τις θεωρίες και τα ιδεολογήματα που ανέπτυξαν τη δεκαετία του ‘90 και με τις οποίες δηλητηρίασαν πάρα πολλούς ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.
Εκείνο που δεν πρόκειται να πουν ποτέ είναι ότι ο μονοπωλιακός καπιταλισμός χαρακτηρίζεται από την ανισόμετρη ανάπτυξη κι αυτή είναι που δημιουργεί συνεχείς κύκλους στην κατανομή της ισχύος. Οτι ο πόλεμος είναι αναπόφευκτος συνοδός του καπιταλιστικού ιμπεριαλισμού. Οτι η στρατωτικοποίηση των οικονομιών και ο ψυχρός πόλεμος είναι συστατικό του βασικού οικονομικού νόμου του σύγχρονου καπιταλισμού. Αυτά τα σημαντικά θεωρητικά συμπεράσματα πρέπει να τα επανεπεξεργαστούμε υπό το φως των τελευταίων εξελίξεων και να τα απλώσουμε στον κόσμο.
Π.Γ.
