Πόσο συνηθισμένο είναι ένας υπουργός να παρουσιάζει νομοσχέδιο που υπογράφει και να μη γνωρίζει το περιεχόμενό του; Στο θαυμαστό κόσμο της κυβέρνησης Καραμανλή συνέβη κι αυτό. Ο δυστυχής Μαγγίνας κλήθηκε να παρουσιάσει ένα νομοσχέδιο, που μετά βίας είχε διαβάσει και ελάχιστα είχε κατανοήσει. Κάποια στιγμή, στριμωγμένος από τα ερωτήματα-απορίες που του υποβάλλονταν, το παραδέχτηκε: «Κοιτάξτε, μη με ρωτάτε κάποια πράγματα τα οποία θέλουμε πάρα πολύ χρόνο να προβούμε στην πλήρη ανάγνωση και στην πλήρη ανάλυση 22 άρθρων, και μερικά εκ των οποίων έχουν πολλές λεπτομέρειες. Θα έχουμε την ευκαιρία να τα ξαναπούμε, σε ειδικότερο επίπεδο»! Λίγο πριν, είχε παραδεχτεί ότι μόνο οι σκοπιμότητες της κυβέρνησης και όχι το δήθεν κενό νόμου υπαγόρευσαν την κατάρτιση αυτού του νομοσχέδιου: «Ο λόγος για τον οποίο έγινε είναι καθαρά πολιτικός λόγος, είναι μια πολιτική απόφαση».
Στη συνέχεια, απαντούσε «άλλα αντ’ άλλων» στο κρίσιμο ερώτημα για το αν τα Ταμεία είναι υποχρεωμένα να πουλήσουν δομημένα ομόλογα, προκειμένου να προσαρμοστούν εντός πενταετίας στις απαιτήσεις του 23%. Γι’ αυτό, όμως, δεν έφταιγε ο «σπόκμαν» Μαγγίνας, αλλά ο εμπνευστής του νομοσχέδιου Αλογοσκούφης, αφού περιέλαβε αλληλοσυγκρουόμενες ρυθμίσεις. Στο άρθρο 4, η παράγραφος 5 υποχρεώνει τα Ταμεία εντός πενταετίας να μην έχουν επενδεδυμένο σε δομημένα ομόλογα ποσοστό άνω του 2% της περιουσίας τους (άρα να πουλήσουν), ενώ η παράγραφος13 λέει πως τα δομημένα που ήδη έχουν αγοράσει δεν λαμβάνονται υπόψη στο 2%. Αντε να βγάλει άκρη ο άσχετος Μαγγίνας. Αργότερα, αναγκάστηκε να βγάλει διευκρινιστική ανακοίνωση, στην οποία έλεγε ότι όσα δομημένα έχουν αγοράσει μέχρι τώρα δεν λαμβάνονται υπόψη! Αρα, τα Ταμεία θα τα βάλουν… εκεί που ξέρουν και… θα πάνε γι’ άλλα.
