Δεν είναι μόνο κάποιοι υποψήφιοι δήμαρχοι, με κορυφαίους τους Καμίνη και Μπουτάρη, που το ‘παιζαν ανεξάρτητοι, οι οποίοι απλά στηρίζονται από το ΠΑΣΟΚ, που τώρα ξεβρακώνονται από τον Παπανδρέου, αφού ανοιχτά δηλώνει πως η ψήφος σ’ αυτούς είναι ψήφος εμπιστοσύνης στην κυβέρνησή του. Είναι και οι κατά περίπτωση σύμμαχοί του, με πρώτους και καλύτερους το κόμμα του Κουβέλη και τους Οικολόγους.
Αυτοί τώρα αισθάνονται σαν απατημένες ερωμένες. Εσπευσαν να στηρίξουν το ΠΑΣΟΚ, έδωσαν τα πάντα υπέρ της προπαγάνδας ότι αυτές οι εκλογές είναι «αυτοδιοικητικές» και τώρα πρέπει να το βουλώσουν. Είναι χαρακτηριστική η αντίδραση της ΔΗΑΡΙ του Κουβέλη, που κατηγορεί κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση ότι «επιδιώκουν τώρα πια από κοινού να μετατρέψουν τις αυτοδιοικητικές εκλογές σε μια ευρεία κομματική δημοσκόπηση». Εχοντας χάσει εντελώς την ψυχραιμία τους μιλούν για «παλαιοκομματική πόλωση έξω και πάνω από τις καθημερινές ανάγκες των πολιτών» που «διαιωνίζει τα αδιέξοδα». Ενώ αν –ας πούμε– εκλεγεί ο φιλελεύθερος μεγαλοαστός Καμίνης δήμαρχος Αθηναίων, με τη βοήθεια και της ΔΗΑΡΙ, θα βρεθούν λύσεις συμβατές με τις «καθημερινές ανάγκες των πολιτών». Των πολιτών του Κολωνακίου ίσως, των πολιτών της Κυψέλης και των Πετραλώνων αποκλείεται.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ένα μεγάλο κόμμα αδειάζει τους συμμάχους του και τους φέρνει στη θέση των «χρήσιμων ηλίθιων». Ειδικά το ΠΑΣΟΚ έχει ντοκτορά σ’ αυτή την τακτική. Ομως και οι… αδειασμένοι δεν δικαιούνται να διαμαρτύρονται. Μόνοι τους επέλεξαν να λειτουργήσουν σαν συμπληρωματική δύναμη. Ας αρκεστούν, λοιπόν, στα ανταλλάγματα που πήραν κάτω από το τραπέζι και ας μη τα θέλουν όλα δικά τους. Το ΠΑΣΟΚ κινείται με βάση τις δικές του ανάγκες.
