Μαλλιά-κουβάρια έγιναν το περασμένο Σαββατοκύριακο στη συνεδρίαση του ΚΠΕ του ΣΥΝ. Στο τσακ αποφεύχθηκε το απόλυτο μπάχαλο, με μια συμβιβαστική πρόταση που έπεσε στο τραπέζι από τους πιο ψύχραιμους.
Φαινομενικά, αιτία του μαλλιοτραβήγματος ήταν ο χρόνος του επόμενου συνέδριου. Στην ουσία, είχαμε ένα ακόμα επεισόδιο στη μάχη του Αλαβάνου να αναδειχτεί σε δικτατορίσκο, αποτινάζοντας την επιτροπεία του «αριστερού ρεύματος», ως εκλεκτός του οποίου αναρριχήθηκε στην προεδρία του ΣΥΝ.
Οποιος γνωρίζει από κομματικές διαδικασίες μένει άγαλμα μπροστά στην επιχειρηματολογία Αλαβάνου. Μια σειρά στελέχη διαμαρτύρονταν ότι ο ένας μήνας μέχρι το συνέδριο (μέσα Δεκέμβρη) είναι ανεπαρκέστατος για τη μελέτη και συζήτηση επί των Θέσεων και ζητούσαν δίμηνη αναβολή του συνέδριου. Ο Αλαβάνος απαντούσε ως εξής: «Το κόμμα μας έχει υποχρέωση να πάει στο συνέδριο ακόμα και χωρίς Θέσεις (σ.σ.!!!). Ε, σ’ αυτή τη χώρα κάποιος πρέπει να δώσει το παράδειγμα. Εμείς θα δώσουμε το παράδειγμα ότι σ’ αυτή τη χώρα, που θέλουν να την κάνουν Ζωνιανά (σ.σ.!!!), υπάρχουν κάποιοι χώροι οι οποίοι μπορούν να λειτουργούν με αυστηρότητα στους δικούς τους θεσμούς και με γνώση της ιεραρχίας που έχουν στο εσωτερικό τους. Και ιεραρχία στο εσωτερικό μας σημαίνει ότι πάνω απ’ όλα είναι το καταστατικό.
Πάνω από τον πρόεδρο είναι το καταστατικό. Πάνω από την Κεντρική Πολιτική Επιτροπή είναι το καταστατικό. Μ’ αυτήν την έννοια, σύντροφοι – είπα και το ξαναλέω – δεν μπορούμε να κάνουμε βεντάλια τον χρόνο διεξαγωγής του συνεδρίου».
Τελικά, τα βρήκαν μοιράζοντας τη διαφορά στη μέση: συνέδριο το Γενάρη.
Προς τι, όμως τόσος καυγάς; Τυπολατρεία ή γεροντικό πείσμα έπιασε τον Αλαβάνο και απειλούσε ότι θα παραιτηθεί από πρόεδρος μετά τα μέσα Δεκέμβρη που λήγει η θητεία του; Δυο μήνες παράταση ζητούσαν οι άλλοι, όχι επ’ αόριστον αναβολή του συνέδριου. Στις ίδιες τις παρεμβάσεις του αποκάλυψε την πραγματική αιτία της σύγκρουσης. Μιλούσε συνεχώς για την ανάγκη ανανέωσης με την ανάδειξη νέων σε ηλικία στελεχών και «διορθωτικές παρεμβάσεις στον τρόπο λειτουργίας του κόμματος», διότι «δεν μπορώ να συμφωνήσω με τις λογικές της οργανωμένης ομάδας που πολλές φορές ακυρώνει πολιτικά βήματα που μπορούμε να κάνουμε».
Βέβαια, οι τάσεις είναι κατοχυρωμένες καταστατικά στον ΣΥΝ και ο Αλαβάνος ξεκαθάρισε ότι, μολονότι θα το ήθελε, δε θέτει ζήτημα αλλαγής του καταστατικού. Θέλει, όμως, να εκμεταλλευτεί την αίγλη που απέκτησε μετά την τελευταία εκλογική επιτυχία, για να προωθήσει δικούς του ανθρώπους, περιορίζοντας τη δύναμη των διάφορων βαρονιών και κυρίως αυτής του αριστερού ρεύματος που είναι η πλειοψηφούσα. Φοβούμενοι, λοιπόν, τον αιφνιδιασμό οι υπόλοιποι, ζήτησαν περισσότερο χρόνο μέχρι το συνέδριο, για να προετοιμαστούν καλύτερα.
Μιλώντας στην ΚΠΕ του ΣΥΝ ο Α. Αλαβάνος απευθύνθηκε στο ΠΑΣΟΚ με την ευχή «να εμφανιστεί πάλι επί της γης, τουλάχιστον στις κοινές προσπέθειες που πρέπει να γίνουν για αντίκρουση των ακραίων αντικοινωνικών μεταρρυθμίσεων της ΝΔ». Αναλαμβάνει, λοιπόν, ο ΣΥΝ και πάλι το ρόλο του εξωραϊσμού του ΠΑΣΟΚ. Αρκούν μερικές αντιπολιτευτικές κορόνες για να σκεπαστεί η επί της ουσίας ομοφωνία ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
