Οταν ένα παγκοσμίως γνωστό συγκρότημα, όπως οι Massive Attack, δηλώνει ότι το μποϊκοτάζ στα ισραηλινά προϊόντα είναι «ο μόνος δρόμος προς τα μπρος» για να ασκηθούν πιέσεις ενάντια στις πολιτικές των κυβερνήσεων του Ισραήλ, όταν 150 αμερικάνοι ηθοποιοί, συγγραφείς, σκηνοθέτες και άλλοι καλλιτέχνες υπογράφουν επιστολή υποστήριξης των ισραηλινών ηθοποιών που αρνήθηκαν να παίξουν παραστάσεις στο νέο πολιτιστικό κέντρο του εβραϊκού εποικισμού Αριέλ (που αποτελεί και έναν από τους μεγαλύτερους εποικισμούς στη Δυτική Οχθη), όταν το κρατικό συνταξιοδοτικό ταμείο της Νορβηγίας (γνωστό και σαν Norway’s oil fund), που είναι το δεύτερο μεγαλύτερο παγκοσμίως, αποσύρει τις επενδύσεις του από την ισραηλινή εταιρία εκμετάλλευσης κεφαλαίων (holding) AFRIGROUP (African-Israel Investments) και τις θυγατρικές της, εξαιτίας της επέκτασης των εποικισμών στη Δυτική Οχθη, όταν το κοινοβούλιο της Χιλής αποφασίζει να υιοθετήσει το μποϊκοτάζ σε ισραηλινά προϊόντα που προέρχονται από τους εποικισμούς, τότε το μποϊκοτάζ ενάντια στο Ισραήλ αρχίζει να αποτελεί πονοκέφαλο για τους Σιωνιστές.
Το Ισραήλ δεν κινδυνεύει ακόμα τόσο πολύ από το μποϊκοτάζ (ας είναι καλά οι Αμερικάνοι, οι Ευρωπαίοι και οι Ρώσοι που το στηρίζουν, με τους τελευταίους να υπογράφουν μακρόχρονη συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας), όμως ο ντόρος που γίνεται το ενοχλεί ολοένα και περισσότερο. Σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στην ισραηλινή Χααρέτζ της περασμένης Κυριακής, με τίτλο «Επιταχύνονται τα αντι-ισραηλινά οικονομικά μποϊκοτάζ», αναφέρεται ότι αν και τα μποϋκοτάζ δεν είναι τόσο μεγάλα, ο διεθνής τους αντίκτυπος είναι όμως τεράστιος και το Ισραήλ πληρώνει το τίμημα της κατοχής, που το μετατρέπει από «φως των εθνών» σε «σκότος των εθνών».
