♦ Πανελλαδική Διαδήλωση ΔΕΘ 11/9 – Κλιμάκωση των αγώνων – Ανατροπή του σφαγείου κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ – Παύση πληρωμών – Διαγραφή του χρέους – Ρήξη με ΕΕ και ΟΝΕ – Απαγόρευση των απολύσεων – Οχι στις ιδιωτικοποιήσεις – Αυξήσεις – Οχι νέους εξοπλισμούς – Νομιμοποίηση όλων των μεταναστών – ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. (αφίσα)
Ολα τα λέει η αφίσα του συμμαχικού σχήματος. Τίποτα δεν αφήνει που να μην το αναφέρει. Ολόκληρο πολιτικό πρόγραμμα χώρεσε στον περιορισμένο χώρο μιας αφίσας. Εκτός από μια λεπτομέρεια. Πού ακριβώς θα γίνει η πανελλαδική διαδήλωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ; ‘Η μάλλον σε ποια πανελλαδική διαδήλωση θα συμμετάσχει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, γιατί γίνονται τουλάχιστον τρεις. Το πιάσατε το υπονοούμενο, έτσι; Δεν έχει ενιαία γνώμη η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αλλοι θέλουν να πάνε με τη ΓΣΕΕ και άλλοι θέλουν να πάνε στην ανεξάρτητη συγκέντρωση της Καμάρας. Ισως υπάρχει και μια τρίτη μερίδα που θέλει να πάνε πρώτα Καμάρα και μετά να πορευτούν προς τη συγκέντρωση της ΓΣΕΕ, χωρίς να κάνουν ανεξάρτητη πορεία. Ετσι, προτίμησαν να βγάλουν μια… ενωτική αφίσα που θα καλεί σε πανελλαδική διαδήλωση στη ΔΕΘ και από εκεί και πέρα ας κάνει ο καθένας το κουμάντο του. Ας βρει τι του ταιριάζει, βρε αδερφέ. Το φαινόμενο φαίνεται εκ πρώτης όψεως κωμικό, όμως δεν στερείται πολιτικού ενδιαφέροντος. Είναι ένα μικρό δείγμα του καθαρά οπορτουνιστικού-εκλογικίστικου χαρακτήρα σχημάτων όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Οταν δεν καταφέρνεις να συμφωνήσεις στα στοιχειώδη (πού θα πας σε μια διαδήλωση), πώς θέλεις να πείσεις ότι θα συνδράμεις σε όλα τα μεγάλα και πομπώδη που αναφέρεις στην αφίσα; Ο ΣΥΡΙΖΑ στο ξεκίνημά του ίσως να χαρακτηριζόταν από μεγαλύτερο ενωτικό βάθος σε σχέση με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που φτιάχτηκε μόνο και μόνο υπό την πίεση της εκλογικής επιβίωσης και της ελπίδας για κάποιο καλύτερο ποσοστό σε κάποιες εκλογές.
♦ 8-9-10 Σεπτ ΑΠΘ – fest 2010 της Αμεσης Δημοκρατίας – Κρίση – Εξοδος από την κρίση – Εξοδος από τον καπιταλισμό – Αντιεξουσιαστική Οικονομία – Αμεση δημοκρατία – Τοπικές αυτοθεσμίσεις – Με την άμεση δημοκρατία για την κοινωνική αντιεξουσία (αφίσα)
Eχει και το αναρχικό ρεύμα το ρεφορμισμό του. Το αναρχικό ρεύμα (όταν είναι συνεπές και όχι κάποια καρικατού-ρα) έχει ως τελικό του σκοπό τον κομμουνισμό. Η διαφορά του με εμάς τους μαρξιστές βρίσκεται στη μετάβαση. Ο αναρχισμός –σύμφωνα με τη δική μας κριτική– πρεσβεύει ένα βολουνταριστικό άλμα πάνω από την ιστορική πραγματικότητα. Η ρεφορμιστική πλευρά του αναρχισμού, όμως, δεν πρεσβεύει τίποτ’ άλλο εκτός από φανταχτερές λέξεις. Τι θα πει, για παράδειγμα, αντιεξουσιαστική οικονομία; Πώς είναι δυνατόν να συγχέεται το εποικοδόμημα (εξουσία-αντιεξουσία) με την οικονομική βάση; Και τι περιεχόμενο έχουν αυτές οι «τοπικές αυτοθεσμίσεις»; Είναι δυνατόν να δημιουργηθούν «μη καπιταλιστικές» νησίδες μέσα στο πέλαγος της καπιταλιστικής αγοράς; Ποιες θα είναι οι σχέσεις αυτών των νησίδων με την καπιταλιστική αγορά; Μήπως από έναν ειρηνικό ανταγωνισμό στο πεδίο της οικονομίας θα κερδίζουν η «αντιεξουσιαστική οικονομία» και οι «τοπικές αυτοθεσμίσεις» και έτσι κάποια ωραία μέρα ο καπιταλισμός θα βρεθεί χωρίς «πελατεία»; Ευγενείς αυταπάτες, αντεπαναστατική ιδεολογία.
