Πρέπει μάλλον να τσούζει τους Αγγλους που αυτά τα «κωλόπαιδα από το Μπέλφαστ», όπως σίγουρα αποκαλούν τους Kneecap οι πιστοί οπαδοί της Αυτού Μεγαλειότητας, ραπάρουν στα ιρλανδικά (γαελικά), δε δείχνουν σεβασμό στη Βρετανική Αυτοκρατορία ή Ηνωμένο Βασίλειο, όπως λέγεται σήμερα, (που κατέχει τη βόρεια Ιρλανδία) και αντί να εγκλειστούν σε κάνα αναμορφωτήριο, παίρνουν και πρωτοκλασάτα βραβεία.
Η μπάντα που έγινε γνωστή εν μία νυκτί με ένα δίσκο και μια αυτοβιογραφική ταινία με ομώνυμο τίτλο, δε σταματά να προκαλεί. Ωστόσο, αυτή τη φορά δε θα σταθούμε στο μουσική τους αλλά στη στάση τους.
Μια μπάντα ιρλανδική, με δύο ράπερ και έναν dj, που δεν ξεχνά τις καταβολές της και κάνει πάταγο, γράφοντας στίχους στα ιρλανδικά. Αυτό ίσως εξηγεί ένα μέρος του ντόρου γύρω από το όνομα τους. Φροντίζουν, βέβαια, να κάνουν αισθητή την παρουσία τους σε κάθε εμφάνιση. Δεν ξεχνούν τι σημαίνει Ιρλανδία και τι σημαίνει αλληλεγγύη στους αγωνιζόμενους λαούς που παλεύουν για ανεξαρτησία.
Το τελευταίο χτύπημά τους έγινε στην απονομή των βραβείων BAFTA, όπου ο σκηνοθέτης της ταινίας, Rich Peppiatt, πήρε το BAFTA στην κατηγορία Outstanding Debut. Ο ίδιος παρέλαβε το βραβείο και φυσικά στήριξε ό,τι λέει η μπάντα κάθε φορά που βρίσκει ευκαιρία. Ανέφερε πως οι Kneecup είναι «μια κίνηση για το ότι θα έπρεπε η γλώσσα καθενός να γίνεται σεβαστή, όπως και η κουλτούρα του και φυσικά η πατρίδα του». Και κατέληξε: «Αυτό το βραβείο είναι αφιερωμένο σε όσους δίνουν εκεί έξω αυτόν τον αγώνα».
Οι σημαίες και τα συνθήματα υπερ της Παλαιστίνης υπάρχουν πάντα στις συναυλίες των Kneecap. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της στάσης τους είναι μια συνέντευξη σε βραδινή εκπομπή.
Ο δημοσιογράφος εισαγωγικά ρωτάει τα κλασσικά, όπως κάνει με κάθε μπάντα. Ο DJ, που εμφανίζεται πάντα με μια μπαλακλάβα στα χρώματα της σημαίας της Ιρλανδίας, βγάζει τη ζακέτα του και μένει με μια ποδοσφαιρική φανέλα της Εθνικής Παλαιστίνης. Οι θεατές ζητωκραυγάζουν και εκείνος σηκώνει τη γροθιά του.
Πανικόβλητος ο δημοσιογράφος το σχολιάζει αμέσως, ενώ η ταραχή του φαίνεται στον ασύντακτο λόγο του. Λέει: «Βλέπω ότι έκανες μια αλλαγή κοστουμιού και είμαι υποχρεωμένος να πω πως οι σκέψεις μου είναι με όλους τους ανθρώπους σε αυτή τη διαμάχη, κάποια τρομακτικά πράγματα συμβαίνουν εκεί και είμαι υποχρεωμένος να πω ακόμη πως στην πολιτική υπάρχει και άλλη πλευρά και κάποιοι άνθρωποι από τη μια πλευρά μπορεί να συμφωνούν μαζί σου».
Η στάση του βρώμαγε ισαποστακισμό (στην καλύτερη) και μάλλον θα έλεγε κι άλλα τέτοια, αν δεν τον σταμάταγε ένα μέλος του γκρουπ για να πει: «Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο χρησιμοποιούμε αυτή την πλατφόρμα ενημέρωσης. Για να ενημερώσουμε για τη γενοκτονία στην Παλαιστίνη που συνέβαινε και συμβαίνει. Τριάντα χιλιάδες άτομα έχουν σκοτωθεί (σ.σ. η συνέντευξη έγινε τους πρώτους μήνες του πολέμου) κατά κύριο λόγο από αμερικανικά όπλα, τα περισσότερα παιδιά και γυναίκες, και γι’ αυτό θέλουμε να κάνουμε έκκληση σε κάθε Ιρλανδό να συμμετέχει στις διαδηλώσεις υπέρ της Παλαστίνης και να στηρίξει την κίνηση BDS, μέχρι κάποια στιγμή να είναι ελεύθερη».
Φυσικά, κατααχειροκροτήθηκε από το ιρλανδικό κοινό της εκπομπής. Και δεν μας κάνει εντύπωση η απαγόρευση ανάρτησης σχολίων κάτω από το βίντεο. Είναι σίγουρο πως θα γέμιζε με σχόλια υπέρ της Παλαιστίνης.
Το ίδιο έκαναν οι Kneecap όταν πήραν οι ίδιοι βραβείο BIFA (Βραβεία Βρετανικού Ανεξάρτητου Κινηματογράφου) για την κατηγορία Best Joint Lead Performance. Ζητώντας προκαταβολικά χειροκρότημα, μετά τα ευχαριστήρια φώναξαν: “Free Palestine”. Οχι μία αλλά δυο φορές.
Θα δούμε σε πόσα πάνελ και εκδηλώσεις θα τους καλέσουν ακόμα. Ας το χωνέψουν πως η αλληλεγγύη των Ιρλανδών (και όχι μόνο) προς την Παλαιστίνη δεν τελειώνει. Θα το φωνάζουν σε κάθε αγώνα οι οπαδοί της Celtic στη Σκωτία και σε κάθε πρόσφορο μέρος οι Ιρλανδοί.
