Με την πρόταση για τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής τυπικά υπό μάλης (ουσιαστικά έχει παραπεμφθεί στις ελληνικές καλένδες, αφού η κυβέρνηση δεν πρόκειται να την ψηφίσει και αν κατατεθεί ξανά), το ΠΑΣΟΚ ακολουθεί κατά πόδας τον Καραμανλή και στρέφει την προσοχή του στην οικονομία, με στόχο να στηρίξει τις επιλογές υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου ασκώντας ταυτόχρονα κριτική στην κυβέρνηση κατηγορώντας την ως αναποτελεσματική. Στη Χαρ. Τρικούπη είναι σίγουροι πως ο Καραμανλής επενδύει πολιτικά στην κρίση, αναπτύσσοντας μια στρατηγική καλλιέργειας του φόβου, που οι επικοινωνιολόγοι του θεωρούν ότι μπορεί να συσπειρώσει την «κινούμενη άμμο» των ψηφοφόρων γύρω από την κυβέρνηση. Χαράζουν, λοιπόν, και τη δική τους στρατηγική στην ίδια κατεύθυνση, προσπαθώντας να μην αφήσουν στον Καραμανλή ελεύθερο το πεδίο. Αν στο μεταξύ «σκάσει» και κανένα άλλο σκάνδαλο, δε θα πουν όχι στην πολιτική εκμετάλλευσή του, αλλά δε μπορούν να «τραβούν από τα μαλλιά» σκάνδαλα που έχουν «κάνει τον κύκλο τους».
Θυμίζουμε πως πρώτα ο Παπανδρέου και μετά η Κατσέλη χαιρέτισαν τα μέτρα της κυβέρνησης για την προκλητική στήριξη του τραπεζικού κεφάλαιου και ειδικά την απόφαση των Αλογοσκούφη-Προβόπουλου να βάλουν ως όρο για την παροχή ρευστότητας σε μια τράπεζα την υποχρεωτική έκδοση προνομιούχων μετοχών τις οποίες αγοράζει το ελληνικό δημόσιο. Η ουσία είναι αυτή, αυτό είναι που μετράει η αστική τάξη. Από εκεί και πέρα αρχίζει η αντιπολιτευτική δημαγωγία, η οποία θεωρείται θεμιτή για ένα κόμμα που φιλοδοξεί να καταλάβει και πάλι την κυβερνητική εξουσία. Το ΠΑΣΟΚ κατηγορεί την κυβέρνηση, ότι έχει βάλει την οικονομία «στον ολισθηρό δρόμο της επιβράδυνσης, της ακρίβειας, της δημοσιονομικής εκτροπής, της έλλειψης επενδύσεων, της επιδείνωσης της ανταγωνιστικότητας» κι ότι προσπαθεί να καλύψει την αποτυχημένη οικονομική πολιτική της. Ταυτόχρονα, παίρνει διάφορες «προτάσεις» του και τις ανασυσκευάζει σε ένα «πακέτο εφτά μέτρων», που ο Παπανδρέου, η Κατσέλη και τα άλλα στελέχη θα αναλάβουν να στηρίξουν με εμφανίσεις στη Βουλή, στα ΜΜΕ και σε κομματικές εκδηλώσεις. Καρδιά αυτών των προτάσεων είναι η στήριξη των τραπεζών, για να στηρίξουν «την πραγματική οικονομία». Τα ίδια, δηλαδή, που λένε και ο Καραμανλής με τον Αλογοσκούφη. Αντιπολίτευση, όμως, χωρίς φιλολαϊκή σάλτσα δε γίνεται. Αφού, λοιπόν, συμφωνεί στο άδειασμα των κρατικών ταμείων για να στηριχτούν οι τραπεζίτες, το ΠΑΣΟΚ θυμάται να ζητήσει απόσυρση του σχεδίου του κρατικού προϋπολογισμού, επαναφορά του αφορολόγητου για τους ελευθεροεπαγγελματίες, αύξηση των δημόσιων επενδύσεων (με τι κεφάλαια;) και μείωση των φορολογικών βαρών για τα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα (με τι αντιστάθμισμα, αφού το ΠΑΣΟΚ διαφωνεί στην αύξηση της φορολογίας των επιχειρήσεων;). Προσθέτει από τώρα και τη γνωστή τριπλέτα «χορήγηση έκτακτου επιδόματος αλληλεγγύης, επιδόματος θέρμανσης και αύξηση του συντελεστή επιστροφής του ΦΠΑ στους αγρότες», γιατί ξέρει ότι κάποια φιλοδωρήματα ετοιμάζεται να μοιράσει και ο Καραμανλής, μπας και μπορέσει να πάει σε εκλογές την άνοιξη.
