Η «ολοήμερη λειτουργία των νοσοκομείων» έχει θεσπιστεί το 2001, με το νόμο 2889. Στην ουσία, θεσπίστηκε η λειτουργία ιδιωτικών ιατρείων μέσα στα νοσοκομεία, που βολεύει κυρίως τους μεγαλογιατρούς και γενικά τους φακελάκηδες που μπορούν να κάνουν το αλισβερίσι τους με τους ασθενείς. Οι γιατροί με φιλότιμο και εντιμότητα δεν πήραν μέρος σ’ αυτό το σύστημα.
Την περασμένη Τετάρτη, το υπουργικό συμβούλιο ενέκρινε τους βασικούς άξονες νομοσχεδίων του υπουργείου Υγείας, που θ’ αρχίσουν να προωθούνται στη Βουλή από τον τρέχοντα μήνα. Ενας τέτοιος άξονας αφορά τη γενίκευση της «ολοήμερης λειτουργίας» ώστε να αφορά και τις διαγνωστικές πράξεις (ακτινογραφίες, αξονικές κ.λπ.), τα εργαστήρια και τον επεμβατικό τομέα (χειρουργεία). Λεπτομέρειες δεν δόθηκαν, όμως μπορούμε να καταλάβουμε τι πρόκειται να γίνει.
Τα κρατικά νοσοκομεία θα λειτουργούν σαν ανώνυμες εταιρίες του χώρου της υγείας, συμπληρωματικά προς τον ακμαιότατο ιδιωτικό τομέα. Προσωπικό καινούργιο δεν πρόκειται να προσληφθεί. Το υπάρχον προσωπικό (άντε και κάποιοι συμβασιούχοι, όπως επίκουροι γιατροί), με τον εκβιασμό των άγριων περικοπών στα εισοδήματα, θα κληθεί να καλύψει την «ολοήμερη λειτουργία». Το δέλεαρ θα είναι κάποιο συμπληρωματικό εισόδημα. Ενα εισόδημα που δεν θα προκύψει, όμως, από τα κρατικά ταμεία, αλλά από τα ασφαλιστικά ταμεία και κυρίως από τις τσέπες των ασθενών.
Ηδη, είναι νομοθετημένο πως για τις παροχές υγείας από τα ασφαλιστικά ταμεία αποφασίζουν οι διοικήσεις τους, με κριτήριο τη χρηματοοικονομική τους «ισορροπία». Ο ασθενής θα καλείται να πληρώσει από την τσέπη του μεγάλο μέρος (ή και το σύνολο) των δαπανών για μια σειρά απαραίτητες ιατρικές πράξεις. Τα κρατικά νοσοκομεία που θα λειτουργούν κανονικότατα σαν ανώνυμες εταιρίες, συνδεόμενα με αγοραίες σχέσεις με τα ασφαλιστικά ταμεία, θα αποτελούν μια ακόμη εναλλακτική λύση, ίσως τη φθηνότερη σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα.
Ετσι, το κράτος απαλλάσσεται ακόμη περισσότερο από την υποχρέωσή του να παρέχει δωρεάν υπηρεσίες υγείας σε όλο το λαό και ο καθένας απέναντι στην αρρώστια είναι μόνος του. Οπως ακριβώς θα γίνει και με τη σύνταξη. Κάθε στοιχείο κοινωνικής αλληλεγγύης εξαφανίζεται και η σύνταξη γίνεται μια καθαρά ατομική υπόθεση. «Ο,τι βάζεις παίρνεις» είναι το σλόγκαν που συνοδεύει το νέο ασφαλιστικό σύστημα, που προωθεί η κυβέρνηση. Το ίδιο θα ισχύσει και στην υγεία. Τα κρατικά νοσοκομεία θα γίνουν κανονικότατα εταιρίες που θα συνάπτουν συμβάσεις με τα ασφαλιστικά ταμεία – πελάτες τους. Τα ασφαλιστικά ταμεία (οι κλάδοι υγείας) θα λειτουργούν επίσης σαν ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες που θα έχουν συγκεκριμένες συμβάσεις με τους ασφαλισμένους–πελάτες τους. Θα κόψουν την ταρίφα της ασφαλιστικής κάλυψης («τόσα δικαιούσαι») και από κει και πέρα ο ασφαλισμένος-πελάτης θα πρέπει να κοιτάζει την τσέπη του.
Οπως ειπώθηκε από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας, τα δημόσια νοσοκομεία πρέπει να γίνουν ανταγωνιστικά σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα! Η ευθύνη της λειτουργίας τους θα μεταφερθεί στην «καλλικρατική» αυτοδιοίκηση, για να έχουμε ακόμη μεγαλύτερη διαφοροποίηση των επιπέδων παροχής υγείας απ’ αυτή που υπάρχει σήμερα. Η ψαλίδα ανάμεσα στα διάφορα νοσοκομεία θ’ ανοίξει. Οπου υπάρχουν λεφτά θα υπάρχει και ένα ανεκτό επίπεδο υπηρεσιών υγείας. Οι υπόλοιποι ας βρουν τρόπο να σωθούν. Η Ξενογιαννακοπούλου δήλωσε ότι τα έσοδα από την «ολοήμερη λειτουργία» θα διατίθενται για την κάλυψη των αναγκών του νοσοκομείου, την αμοιβή του επικουρικού προσωπικού και την πληρωμή των εφημεριών και της υπερωριακής απασχόλησης. Δηλαδή, τεράστιο μέρος της λειτουργίας των νοσοκομείων θα πρέπει να εξασφαλίζεται από ίδια έσοδα. Μόνο αν οι μανατζαραίοι τους καταφέρουν να εξασφαλίσουν πελατεία θα μπορούν να λειτουργήσουν τα νοσοκομεία.
