Ο «σταρ οικονομολόγος» Τομά Πικετί έγραψε, λέει, καινούργιο ογκώδες βιβλίο (1.232 σελίδες) με τίτλο «Κεφάλαιο και Ιδεολογία». Δε σκοπεύουμε να διαβάσουμε το βιβλίο του Πικετί, γιατί δεν έχουμε χρόνο για σπατάλη σε μπουρδολογίες. Πριν βιαστείτε να μας κατηγορήσετε για αφοριστική στάση, διαβάστε μερικές από αυτές τις μπούρδες, όπως τις παρουσίασε ο «σταρ» σε πρόσφατη συνέντευξή του στο περιοδικό «L' Obs», υπό τον χαρακτηριστικό τίτλο «Είναι καιρός να ξεπεράσουμε τον καπιταλισμό».
Από τον τίτλο ακόμα καταλαβαίνει κανείς ότι έχει να κάνει με έναν αριστερό σοσιαλδημοκράτη που απλά ξέρει να τυλίγει με καλύτερο αμπαλάζ την ιδεολογική του πραμάτεια. Γιατί ο καπιταλισμός -όπως και κάθε κοινωνικοοικονομικό σύστημα- δεν ξεπερνιέται, μέσα από εξελικτικές διαδικασίες. Η σοσιαλδημοκρατία, όμως, αυτό πρεσβεύει από τον περασμένο αιώνα. Κι ο Πικετί δε βγαίνει έξω από τα όρια της σοσιαλδημοκρατίας. Το 2012, άλλωστε, αυτός ο… επαναστάτης είχε υποστηρίξει τον Ολάντ, ενώ τις παραμονές των τελευταίων ευρωεκλογών κυκλοφορούσε πρόταση με τίτλο «Να αλλάξουμε την Ευρώπη».
Ζητούσε μια νέα ευρωπαϊκή συνθήκη για να μπορέσουμε «να βγούμε από τον κανόνα της ομοφωνίας και να εφαρμόσουμε ένα αναπτυξιακό μοντέλο βασισμένο στη φορολογική και κλιματική δικαιοσύνη». «Αυτό που χρειάζεται σήμερα η Ευρώπη», έλεγε στη «Liberation», «είναι ένας κοινός φόρος για τα κέρδη των μεγάλων εταιριών, τα υψηλά εισοδήματα και την κηροζίνη». Και πώς θα γίνει αυτό; «Για να συμβεί αυτό, πρέπει να δημιουργηθεί από όσες χώρες το επιθυμούν μια ευρωπαϊκή εθνοσυνέλευση που θα αποφασίζει κυρίαρχα για δημοσιονομικά ζητήματα… Πρέπει να βγούμε από τις κεκλεισμένων των θυρών συνεδριάσεις των υπουργών Οικονομικών και να εγκαθιδρύσουμε μια πραγματική, δημοκρατική και κυρίαρχη εθνοσυνέλευση»!
Μιλάμε, δηλαδή, για εμφανέστατη σοσιαλδημοκρατική μούχλα. Κι όμως, κάποιοι είχαν το θράσος να αποκαλέσουν τον Πικετί… σημαντικότερο από τον Μαρξ. Τόσο σημαντικότερος είναι που σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή» (19.12.2014) έλεγε ότι «η ιστορία των ανισοτήτων είναι κυρίως πολιτική και πολιτισμική: υπάρχουν πανίσχυρες οικονομικές δυνάμεις που κινούνται προς όλες τις κατευθύνσεις. Ποια θα κυριαρχήσει τελικά εξαρτάται από τους θεσμούς και τις πολιτικές που θα επιλέξουμε»!
Ο Μαρξ μίλησε (με επιστημονικό τρόπο, αφιερώνοντας ολόκληρη τη ζωή του στην έρευνα) για παραγωγικές δυνάμεις και παραγωγικές σχέσεις, για σχέσεις ιδιοκτησίας που δεν είναι παρά η νομική έκφραση των σχέσεων παραγωγής. Μίλησε για την πάλη των τάξεων που είναι ο κινητήριος μοχλός της κοινωνικής εξέλιξης. Και για την ανάγκη της κοινωνικής επανάστασης, η οποία -αφού συντρίψει το αστικό κράτος- θα κοινωνικοποιήσει τα μέσα παραγωγής και θα οικοδομήσει νέες σχέσεις παραγωγής. Ο Πικετί μιλά για… πολιτική και πολιτισμό και για εθνοσυνελεύσεις στο πλαίσιο της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων, με τις αποφάσεις των οποίων θα… ξεπεραστεί ο καπιταλισμός!
Για να καταλάβετε ότι μιλάμε για έναν καραμπινάτο σοσιαλδημοκράτη, αρκεί ένα απόσπασμα από συνέντευξή του στη «Libération» τον περασμένο Μάη: «Σήμερα υπάρχουν δύο διαφορετικά ευρωπαϊκά σχέδια. Το ένα υποστηρίζει μια μεγάλη φιλελεύθερη ευρωπαϊκή αγορά όπως η σημερινή και το άλλο θέτει τις βάσεις μιας φορολογικής και οικολογικής ευρωπαϊκής κυριαρχίας. Θα θέλαμε τα δύο αυτά σχέδια μια μέρα να συγκλίνουν. Δεν μπορούμε όμως να πείσουμε την Πολωνία, την Ουγγαρία, τη Βουλγαρία ή τη Βρετανία να λάβουν μέρος αν δεν τους δείξουμε ότι μπορούμε να λειτουργήσουμε με έναν μικρότερο αριθμό χωρών»!
Μακριά, λοιπόν, από τους κάθε είδους «ροκ σταρ». Εμμονή στην πραγματική επιστήμη, που δε φτιάχνει ροζ συννεφάκια, δεν προκαλεί σύγχυση και αποπροσανατολισμό, αλλά αποτελεί καθοδήγηση για δράση.
Π.Γ.