Σύμφωνα με όσα δήλωσε ο Κατρούγκαλος μετά από σύσκεψη με τις λεγόμενες εργοδοτικές οργανώσεις και τη ΓΣΕΕ, που αναγκάστηκε να συγκαλέσει στο υπουργείο την περασμένη Τρίτη, «οι κοινωνικοί εταίροι συζήτησαν σε ένα περιβάλλον συνεννόησης και κατέληξαν σε σημαντικές συγκλίσεις γύρω από τα θέματα για τα οποία θέλουμε να δημιουργηθεί εθνικό κοινωνικό μέτωπο, το οποίο θα μας βοηθήσει στο να αποκρούσουμε τις ακραίες νεοφιλελεύθερες θέσεις των γνωστών παικτών που θέλουν να συνεχιστεί η απορρύθμιση στην αγορά εργασίας».
Ετσι, έσβησε μεμιάς η ιστορία της τελευταίας εξαετίας (τουλάχιστον) και στη θέση του ταξικού ανταγωνισμού μπήκε το εθνικό κοινωνικό μέτωπο.
Προσέξτε, δεν αναφερόμαστε στον ταξικό ανταγωνισμό γενικά, που χαρακτηρίζει τους καπιταλιστικούς σχηματισμούς, αλλά στον ταξικό ανταγωνισμό όπως αναπτύχθηκε στη χώρα μας τα χρόνια των Μνημονίων.
Είναι γνωστό ότι η πολιτική αυτών των ετών δεν περιορίστηκε μόνο στο λεγόμενο δημοσιονομικό μέτωπο (φόροι και μείωση κρατικών δαπανών), ούτε μόνο στο μέτωπο των ιδιωτικοποιήσεων, που θα περίμενε κανείς να εστιάζεται αποκλειστικά το ενδιαφέρον των δανειστών (για να πάρουν τα λεφτά τους, όπως θα 'λεγε κανείς). Επεκτάθηκε και σε μεταρρυθμίσεις στον τομέα των εργασιακών σχέσεων, για τις οποίες οι δανειστές δε θα έπρεπε να έχουν κανένα ενδιαφέρον.
Τι ενδιαφέρει τους δανειστές πόσο είναι το μεροκάματο στην Ελλάδα ή τι επιδόματα παίρνουν οι εργάτες του ιδιωτικού τομέα (πολυετίες, οικογενειακά κτλ.) ή πώς λειτουργεί το σύστημα των συλλογικών συμβάσεων εργασίας; Κι όμως, επενέβησαν βιαίως και σ' αυτό το πεδίο, με τα γνωστά μέχρι στιγμής αποτελέσματα. Είναι ο πυρήνας μιας διαδικασίας υπαξίωσης της εργατικής δύναμης, την οποία εμείς πρώτοι ονομάσαμε κινεζοποίηση.
Για λογαριασμό τίνων προώθησαν οι δανειστές την κινεζοποίηση; Ο Κατρούγκαλος και οι συν αυτώ προσπαθούν να μας πείσουν ότι αυτό υπήρξε αποτέλεσμα κάποιας νεοφιλελεύθερης ιδεοληψίας, η οποία -εν είδει ψυχικής ασθένειας- κατατρύχει ιδιαίτερα τα στελέχη του ΔΝΤ.
Γνωρίζουμε, όμως, ότι όχι μόνο τα στελέχη του ΔΝΤ, αλλά τα στελέχη της τρόικας (που τώρα έχει γίνει κουαρτέτο) συνολικά, δεν κατατρύχονται από κάποια ιδεοληψία, αλλά έδρασαν και εξακολουθούν να δρουν ως μακρύ χέρι της κεφαλαιοκρατίας, ντόπιας και ξένης. Η κινεζοποίηση δεν είναι αποτέλεσμα της διαστροφής του Τόμσεν και της Βελκουλέσκου, αλλά η μεγάλη ευκαιρία της κεφαλαιοκρατίας να πετύχει μια στρατηγικής σημασίας νίκη επί του προλεταριάτου.
Αυτοί που τώρα εμφανίζονται σε εθνικό μέτωπο με τη συγκυβέρνηση και τη ΓΣΕΕ είναι οι μεγάλοι οφελημένοι της κινεζοποίησης και οι συνομιλητές της τρόικας. Και οι κυβερνήσεις είναι οι υπηρέτες τους. Το εθνικό μέτωπο που συγκροτεί ο Κατρούγκαλος είναι ένα αντεργατικό μέτωπο. Σκοπό έχει να ρίξει στάχτη στα μάτια των εργατών και να παραλύσει αντιστάσεις, ενόψει του νέου αντεργατικού πακέτου που θα έρθει το φθινόπωρο.
Θα είναι πραγματικά ιδεοληπτικός ο εργάτης που θα χάψει αυτό το παραμύθι, που θα κρεμάσει τις ελπίδες του στην… αποτελεσματικότητα του εθνικού μετώπου και θα εναποθέσει την τύχη του στα χέρια των ταξικών εχθρών, αντί να την πάρει στα δικά του.
