Αντίσταση στη νέα φτωχοποίηση/κινεζοποίηση

«Δε συνδέεται με μνημονιακές υποχρεώσεις» το «πακέτο» που προτείνει η Κομισιόν στο Συμβούλιο της ΕΕ, διαβεβαίωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Πέτσας, σε μια προσπάθεια να περιχαρακώσει τη σχετική συζήτηση.
 
Υποχρεώσεις μνημονιακού τύπου θα υπάρξουν, βέβαια, διότι πάντοτε υπήρχαν εντός ΕΕ (τι άλλο είναι τα αντιαγροτικά μέτρα της ΚΑΠ, τι άλλο είναι το σύμφωνο δημοσιονομικής σταθερότητας και ο λεγόμενος χρυσός κανόνας;), όμως για την εργατική τάξη και την υπόλοιπη εργαζόμενη φτωχολογιά της Ελλάδας αυτή η συζήτηση είναι άνευ πρακτικής σημασίας.
 
Γιατί, απλούστατα, το μνημονιακό καθεστώς εξακολουθεί να ισχύει, αλώβητο από την «έξοδο από τα Μνημόνια», ενώ έχει ήδη εμπλουτιστεί από τα αντεργατικά μέτρα που συνόδευσαν το lockdown και ήδη μονιμοποιούνται.
 
Τι «πήραν» οι εργάτες και εργαζόμενοι μισθωτοί με την κήρυξη του lockdown; Απολύσεις, αντικατάσταση του μισθού με ένα προνοιακό βοήθημα 534 ευρώ, δυνατότητα του καπιταλιστή να τους βάζει σε εκ περιτροπής εργασία με το μισό μισθό (υπάρχουν και άλλα, όπως οι αυθαιρεσίες που συνοδεύουν την τηλεργασία, αλλά μένουμε μόνο στα βασικά).
 
Τι «παίρνουν» οι εργάτες και εργαζόμενοι μισθωτοί με την άρση του lockdown; Μαζικές απολύσεις, αντικατάσταση του μισθού με το προνοιακό βοήθημα των 534 ευρώ, δυνατότητα του καπιταλιστή να τους βάζει σε εκ περιτροπής εργασία, να τους πληρώνει το μισό μισθό και να προσθέτει το κράτος ένα 30%. Το 20% του μισθού θα το χάσουν οι εργαζόμενοι, με ελάχιστο όριο τον κατώτατο μισθό των 650 ευρώ, στο οποίο μπορούν πλέον να συμπιεστούν όλοι οι μισθοί.
 
Τα διάφορα ευρωπαϊκά «πακέτα», που τα αποθεώνουν τα παπαγαλάκια της ευρωδουλείας, για τους εργάτες περιλαμβάνουν μόνο αυτό το 30% που θα τσοντάρει το κράτος στο μισό μισθό που θα πληρώνει ο καπιταλιστής (είναι το περιβόητο πρόγραμμα SURE). Ανεξάρτητα από το ύψος που θα φτάσει το «πακέτο», μετά το παζάρι που θα γίνει στο κορυφαίο επίπεδο της Ευρωένωσης και το ποσό που θα αντιστοιχεί στα «προγράμματα» για την Ελλάδα, το βέβαιο είναι πως δεν αφορά την εργατική τάξη και τη φτωχή αγροτιά. Αφορά την κεφαλαιοκρατία. Οσο πιο ισχυρό είναι το κεφάλαιό της τόσο πιο υψηλό θα είναι το μερίδιο που της αναλογεί.
 
Δεν είναι η πρώτη φορά που τα κράτη και οι διακρατικοί οργανισμοί, όπως η ΕΕ, ρίχνουν χρήμα για να αντιμετωπίσουν μια κρίση. Πού «πηγαίνει» το χρήμα; Στις καπιταλιστικές επιχειρήσεις. Είτε είναι οι τράπεζες, είτε οι βιομηχανίες, είτε οι μεταφορές, είτε το μεγάλο εισαγωγικό και εξαγωγικό εμπόριο. Κάθε φορά, αυτό το χρήμα (με τη μορφή επιχορηγήσεων ή/και με τη μορφή εγγυημένων χαμηλότοκων δανείων) συνοδεύεται και από «πακέτα» αντεργατικών μέτρων, που αποκαλούνται «μεταρρυθμίσεις».
 
Μόνο αφελείς θα μπορούσαν να πιστέψουν ότι στη σημερινή κρίση θα μπορούσε να συμβεί κάτι διαφορετικό.
 
Αυτό που μας χρειάζεται, λοιπόν, είναι η ξεκάθαρη ταξική ματιά. Ο κάθετος ταξικός διαχωρισμός. Στα πρόστυχα πανηγύρια για τον «ευρωπαϊκό πακτωλό» θα πρέπει να απαντήσουμε με ΟΡΓΑΝΩΣΗ της ταξικής αντίστασης ενάντια στη νέα φτωχοποίηση, ενάντια στο βάθεμα της κινεζοποίησης.