Το στοίχημα ήταν να ξυπνήσει η σοσιαλδημοκρατία, να αλλάξουν θέση ο Φρανσουά Ολάντ και ο Ματέο Ρέντσι αντιτασσόμενοι στη Γερμανία. Πιστεύω πως θα πληρώσουν το τίμημα της μη στήριξής τους στην Ελλάδα. Ο Αλέξης Τσίπρας βρέθηκε μόνος εναντίον όλων.
Δεν ξέρουμε για τους γάλλους και τους ιταλούς, όμως οι ισπανοί σοσιαλδημοκράτες όχι μόνο πέρασαν το Podemos στις δημοσκοπήσεις, αλλά συνεχώς ανοίγουν τη διαφορά.
Θα έλεγα πως η πολιτική σταθερότητα με την εκλογή αυτοδύναμης κυβέρνησης που μπορεί να συνδυάσει την δημοσιονομική ισορροπία, με την επιτυχή διευθέτηση του δημοσίου χρέους και την κοινωνική δικαιοσύνη θα βοηθούσε στην κατεύθυνση αυτή.
Δεν τηρούν ούτε τα προσχήματα του υπηρεσιακού υπουργού.
Το τρίτο μνημόνιο αποτελεί τον κοινό πολιτικό παρονομαστή ο οποίος ισοπεδώνει τις όποιες ιδεολογικές διαφοροποιήσεις μεταξύ των κομμάτων που το ψήφισαν και ειδικά αυτών (ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ) που διεκδικούν τη νίκη.
Και ο Δελλατόλας στη γραμμή του «μεγάλου συνασπισμού». Βλέπετε, το «Π» δεν πάει καθόλου καλά…
Το Ποτάμι θα μπει -αν μπει- σε μια κυβέρνηση για να υπερασπισθεί συγκεκριμένες αξίες. Αυτοί δημιούργησαν το πρόβλημα, εμείς όμως έχουμε τις λύσεις.
Σαν το πανίσχυρο απορρυπαντικό που βγάζει τους ζόρικους λεκέδες και κάνει την απελπισμένη νοικοκυρά να χαμογελάσει.
Τα παιδιά θα μπουν στις τάξεις κανονικά στις 11 Σεπτεμβρίου χωρίς κανένα πρόβλημα.
Ο σοβαρός κύριος καθηγητής της Φιλοσοφίας σε ρόλο Μαυρογιαλούρου.
Η Ελλάδα έχει μόνο μια επιλογή – στην οποία συμφωνούν οι δύο «μονομάχοι» της πρωτιάς στις εκλογές: να κοιτάξει μπροστά (…) Αυτό το «μπροστά» δεν μπορεί να είναι αφηρημένο. Συνδέεται με έναν οδικό χάρτη και δεσμεύσεις που υπερβαίνουν τις βεβαιότητες του ενός ή του άλλου και απαιτούν συλλογική δουλειά, υπερκομματική λογική, συναίνεση και ουσιαστικό κοινωνικό διάλογο.
Οι μεγάλοι καπιταλιστές ψηφίζουν «μεγάλο συνασπισμό» και με τα δυο χέρια.