♦ Συγκλονιστική τοιχογραφία (η φωτογραφία αλιεύτηκε από το Διαδίκτυο) σε εποικιακού τύπου κτίριο στα σύνορα Μαρόκου-Ισπανίας. Η σημαία της ΕΕ αποτυπωμένη όπως ακριβώς τη βλέπουν οι μετανάστες και οι πρόσφυγες από τις πρώην αποικίες και νυν νεοαποικίες της Αφρικής, που προσπαθούν να ξεφύγουν από την πείνα και τη δυστυχία, αναζητώντας μια θέση κακοπληρωμένου εργάτη στα σκλαβοπάζαρα των ευρωπαϊκών μητροπόλεων. Στη θέση των κίτρινων αστεριών κίτρινα αιχμηρά συρματοπλέγματα. Κενό το φόντο στο εσωτερικό της συρματοπλεγμένης σημαίας και έξω απ’ αυτή χιλιάδες ανθρώπινες φιγούρες, στοιβαγμένες η μια δίπλα στην άλλη. Ενα αριστούργημα από κάθε άποψη. Blu είναι το ψευδώνυμο του καλλιτέχνη που το υπογράφει και όπως είδαμε, ψάχνοντας λίγο στο Διαδίκτυο, είναι Ιταλός και ξεκίνησε την καλλιτεχνική του δράση από τη Μπολόνια. Μετά έγινε διεθνής (και διάσημος).
♦ Συνέντευξη: Ο Π. Καμμένος όπως δεν τον ξαναείδατε ποτέ – «Στις 21 Σεπτεμβρίου ο Αλέξης κι εγώ ξαναχτίζουμε την πατρίδα» (Το Χωνί, κεντρικός τίτλος πρωτοσέλιδου)
Tώρα που ο παλιός διαχωρισμός «μνημόνιο-αντιμνημόνιο», που επέτρεψε στον Καμμένο να φτιάξει κόμμα και να μπει στη Βουλή το 2012 και να σώσει την παρτίδα, να ξαναμπεί στη Βουλή και να γίνει κυβερνητικός εταίρος και υπουργός το 2015, μας άφησε χρόνους, πρέπει και ο πρόεδρος Πάνος να βρει κάτι για να πιαστεί και να ξανασώσει την παρτίδα, έστω και οριακά. Ετσι, αποφάσισε να γίνει ετερόφωτος. Προσκολλιέται στον Τσίπρα, τον οποίο αποκαλεί σκέτα Αλέξη, για να δείξει την οικειότητα που επικρατεί μεταξύ τους, και ελπίζει να πάρει ψήφους ως συμπλήρωμα του ΣΥΡΙΖΑ. Το ερώτημα έρχεται εύλογα: και πώς μπορεί το ακροδεξιό κόμμα του Καμμένου να πάρει ψήφους ως συμπλήρωμα του ΣΥΡΙΖΑ, όταν απευθύνεται σε διαφορετικό εκλογικό ακροατήριο; Υπάρχει μια παράμετρος που είναι η μοναδική στην οποία ποντάρει ο Καμμένος: ο κυβερνητισμός. Εφόσον και ο Τσίπρας λέει καλά λόγια για τον Καμμένο και τους ΑΝΕΛ και προαναγγέλλει νέα κυβερνητική συνεργασία, απορρίπτοντας ταυτόχρονα τη συγκυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ, ο Καμμένος ποντάρει στην ενεργοποίηση των ρουσφετολογικών αντανακλαστικών σε τμήμα της δεξιάς εκλογικής βάσης. Τους κλείνει με νόημα το μάτι και είναι σαν να τους λέει: εγώ μπορώ να σας βολέψω, γιατί θα είμαι στην κυβέρνηση, ενώ ο Μεϊμαράκης όχι, γιατί θα είναι στην αντιπολίτευση.
♦ Με μνημόνιο ή χωρίς, φωτιά στον αστικό τρόπο ζωής (σύνθημα στο Κολωνάκι με υπογραφή αστέρι).
Καλή η ρίμα, αλλά να ξέρουμε και τι γράφουμε. Γιατί ο αστικός τρόπος ζωής είναι διαφορετικός από τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής. Εκτός αν το πρόβλημα του συνθηματογράφου είναι το lifestyle και το ταυτίζει με τον καπιταλισμό. Οσες φωτιές στον «αστικό τρόπο ζωής» και να βάλεις, όμως, ο καπιταλισμός θα είναι εδώ, παρών, παντοδύναμος, και σαν σύγχρονη Λερναία Υδρα θα γεννά σε καθημερινή βάση αυτό που ονομάζουμε αστικό τρόπο ζωής, ο οποίος με τη σειρά του είναι κάτι πολύ πιο ευρύ και πιο σύνθετο απ’ αυτό που έχει στο μυαλό του ο συνθηματογράφος. Πρέπει μάλιστα να επισημανθεί ότι ο αστικός τρόπος ζωής είναι κι αυτός ταξικά προσημασμένος. Αλλος ο πραγματικός αστικός τρόπος που απολαμβάνουν οι αστοί και άλλο οι ιδεοληψίες και η καρικατούρα αστικού τρόπου ζωής που χαρακτηρίζει τους προλετάριους.