♦ Ενα από τα αεροπανό για την καμπάνια υπέρ της Αποχής που διεξάγει η Κόντρα. Η στήλη το φιλοξενεί απλώς για την καταγραφή. Η σχετική πολιτική ανάλυση και επιχειρηματολογία αναπτύχθηκε (αναπτύσσεται και σ' αυτό το φύλλο) από τις στήλες της εφημερίδας μας.
♦ Είναι δυνατόν παιδάκια αυτής της ηλικίας να «στηρίζουν» τον παππού τους που (ξανα)κατεβαίνει υποψήφιος βουλευτής; Αν κρίνουμε από το ύφος τους, δεν πολυγουστάρουν που ο παππούς τα σβέρκωσε, τους φόρεσε μπλουζάκια που δεν καταλαβαίνουν τι γράφουν και τα έβαλε να ποζάρουν μέχρι να βγει η καλύτερη φωτογραφία. Για τον Δημοσχάκη της ΝΔ, όμως, πρώην αρχηγό της μπατσαρίας, κάτι τέτοια είναι ψιλά γράμματα. Εριξε και τα εγγόνια του στην εκλογική αρένα μ' αυτόν τον τόσο χυδαίο τρόπο. Για να είμαστε δίκαιοι, ο Δημοσχάκης δεν είναι ο μόνος. Ολοι (και ο Τσίπρας και ο Μητσοτάκης και οι διάφοροι υποψήφιοι) ποζάρουν με παιδάκια. Δικά τους ή άλλων. Εν αγνοία, φυσικά, των παιδιών ότι τα χρησιμοποιούν ως γλάστρες. Αντίθετα, άλλοι υποψήφιοι επιμένουν στην «καλτ» προβολή τους. Οπως η γαλάζια «κοπάνα το στην Κοπανάκη».
♦ Κάποιος έγραψε με μαύρο μαρκαδόρο σε πλαϊνό τοίχο των Προπυλαίων του πανεπιστήμιου της Αθήνας το σύνθημα «Τον φασισμό τον τσάκισε ο Κόκκινος Στρατός – Αήττητος δεν είναι ο καπιταλισμός», υπογράφοντας μ' ένα σφυροδρέπανο. Κάποιος άλλος έγραψε δίπλα, με κόκκινο μαρκαδόρο: «Ο Τσώρτσιλ τον τσάκισε». Με δέκα θαυμαστικά, για να δώσει έμφαση στην… ιστορική αλήθεια του. Δεν έχουμε καμιά αντίρρηση στην πολιτική αντιπαράθεση και διά της αναγραφής συνθημάτων. Πόσο μάλλον όταν η αντιπαράθεση γίνεται με καθαρούς όρους. Η αλήθεια ενάντια στο ψέμα. 'Η μάλλον το ψέμα που προσπαθεί ν' αντιμετωπίσει την αλήθεια. Πόσο μαλάκας (εκτός από πωρωμένος αντικομμουνιστής) πρέπει να είναι κάποιος για να γράφει ότι το φασισμό τον τσάκισε ο Τσόρτσιλ; Αν σκεφτούμε ότι συνθήματα με μαρκαδόρους γράφουν συνήθως νέοι, ο χαρακτηρισμός γίνεται πιο… δίκαιος.
