♦ Οχι στον πολιτισμό των δολοφόνων – Εξω οι ναζί-σιωνιστές από την Ελλάδα – Δικτύωση Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση (πανό)
Εμελλε να το δούμε κι αυτό: λίγες μέρες μετά τον τερματισμό μιας ναζιστικής επίθεσης του σιωνιστικού στρατού ενάντια στον άμαχο πληθυσμό της Λωρίδας της Γάζας, που άφησε πίσω της χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες (η συντριπτική τους πλειοψηφία γυναικόπαιδα και ηλικιωμένοι), χιλιάδες βομβαρδισμένα σπίτια, πολυκατοικίες, νοσοκομεία, σχολεία, ιδρύματα, τζαμιά, εργαστήρια, μαγαζιά, υποδομές, κάποιοι στην Ελλάδα αποφάσισαν να κάνουν θεταρικά σεμινάρια με λεφτά της Ισραηλινής Πρεσβείας και υπό την υψηλή επιστασία του Εβραϊκού Πανεπιστήμιου της Ιερουσαλήμ, αυτής της σφηκοφωλιάς του σιωνισμού, που είναι χτισμένη σε αρπαγμένη παλαιστινιακή γη, που έχει γεμίσει τις βιβλιοθήκες της με χιλιάδες τόμουςε βιβλίων αρπαγμένων από παλαιστινιακές βιβλιοθήκες και που καθ’ όλη τη διάρκεια της τελευταίας ναζιστικής επίθεσης πρωτοστατούσε σε καμπάνιες υποστήριξης των δολοφόνων του σιωνιστικού στρατού! Η σιωνιστική φιέστα θα ολοκληρωθεί με μια παράσταση από το σιωνιστικό πανεπιστήμιο: τη Λυσιστράτη! Ενα αντιπολεμικό έργο στην υπηρεσία μακελάρηδων που μόνο με τα χιτλερικά SS μπορούν να συγκριθούν. Ολ’ αυτά στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Στο κληροδότημα ενός ανθρώπου που, αν μη τι άλλο, υπήρξε αντιφασίστας και με ευαισθησίες για τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα της Μεσογείου (καθότι Κύπριος).
Αν η απάντηση γι’ αυτούς που διευθύνουν το ΙΜΚ είναι «business as usual», ποια μπορεί να είναι η απάντηση για τους νέους και νέες ηθοποιούς που δέχτηκαν να πάρουν μέρος σ’ αυτό το ανοσιούργημα, που δέχτηκαν να κάνουν σεμινάρια και να παίξουν σε μια παράσταση χρηματοδοτημένη από τους ματωβαμένους σιωνιστές, ενταγμένη σ’ ένα στιβαρό σχέδιο εξαγνισμού τους στα μάτια του ελληνικού λαού; Και μάλιστα να το κάνουν όχι σε μια περίοδο που τα πράγματα εμφανίζονται «χαλαρά» (οπότε χαλαρώνουν και οι συνειδήσεις), αλλά σε μια περίοδο που είναι νεκρό ακόμα το αίμα των παιδιών της Γάζας που πυροβολήθηκαν την ώρα που έπαιζαν μπάλα στην παραλία, την ώρα που έπαιζαν στην παιδική χαρά, την ώρα που κοιμούνταν στο φτωχικό τους; Ολόκληρη η ανθρωπότητα παρακολουθούσε με αποτροπιασμό επί 51 μέρες τη συστηματική γενοκτονία του λαού της Γάζας. Ακόμη και τα φιλικά έναντι του Ισραήλ (ένεκα τα φράγκα) ελληνικά ΜΜΕ αναγκάστηκαν να εκφράσουν τον αποτροπιασμό τους για τα καθημερινά μαζικά εγκλήματα, αλλά αυτά δεν ήταν ικανά για ν’ αποτρέψουν νέους ηθοποιούς από τη συμμετοχή στη σιωνιστική εκδήλωση!
Σηκώνεις τα χέρια ψηλά: τόσος αμοραλισμός, τόσος ωχαδερφισμός, τόσος παρτακισμός; Φαίνεται πως δεν τα έχουμε δει όλα σ’ αυτή την εποχή της κρίσης, της παρακμής, της αποχαύνωσης, της πολιτιστικής και ηθικής εξαθλίωσης.
Καμιά σαρανταριά συμμετέχοντες μέτρησαν οι Παλαιστίνιοι που τους επιτράπηκε να μπουν στο κτίριο του Ιδρύματος για να τους μιλήσουν. Μίλησαν σε αυτιά κουφών. Οι υπόλοιποι διαδηλωτές παρέμειναν έξω από το κτίριο, περικυλωμένοι από ΜΑΤ και ΥΜΕΤ, με τα πανό τους και τα συνθήματά τους.
