♦Ρε χοντρεεέ δεν τα φάγαμε μαζί… Μόνοι σας τα φάγατε – Εμείς πληρώνουμε το λογαριασμό – ΠΑΣΚΕ-ΟΤΑ (αφίσα)
Η έγχρωμη αφίσα έχει πάνω μια φωτογραφία του Πάγκαλου με την κοιλάρα προτεταμένη και κάτω μια φωτογραφία του ελληνικού κοινοβούλιου. Οπως καταλαβαίνετε, το μέγα ενδιαφέρον δεν βρίσκεται στην εικαστική σύνθεση, που υποδεικνύει Πάγκαλο και Βουλή ως τους μεγάλους φαταούλες, αλλά στην υπογραφή. Να φανταστείτε ότι εμείς αμφιβάλαμε αν η αφίσα αυτή βγήκε από την κυβερνητική συνδικαλιστική παράταξη και για σιγουριά ανατρέξαμε στην ιστοσελίδα της, από την οποία βεβαιωθήκαμε ότι, πράγματι, η αφίσα αυτή βγήκε από τον Μπαλασόπουλο και την παρέα του. Οταν οι Πασόκοι συνδικαλιστές αντιδρούν έτσι, φανταστείτε πως αντιδρούν οι απλοί εργαζόμενοι.
♦ Κάποιος πονάει εκεί έξω… Κάποιος χρειάζεται στέγη… Κάποιος χρειάζεται στοργή… Κάποιος χρειάζεται εσένα… (κάλεσμα φιλόζωων για συγκέντρωση έξω από τη Βουλή)
Συγνώμη, αλλά το πρώτο που μας ήρθε στη σκέψη είναι η γνωστή παροιμία με τον κόσμο που καίγεται και αυτό που χτενίζεται. Δεν λέμε, να υπερασπιστούν τα ζώα, να καταγγείλουν τις βάρβαρες συμπεριφορές, αλλά χρειάζεται και μια γείωση με την πραγματικότητα. Και λιγότερη προκλητικότητα στα συνθήματα. Γιατί «εκεί έξω» πονάνε πολλοί άνθρωποι, χρειάζονται στέγη πολλοί άνθρωποι, χρειάζονται στοργή πολλοί άνθρωποι. Κι ανάμεσά τους παιδιά, πολλά παιδιά. Οι χορτάτοι θα έπρεπε να προκαλούν λιγότερο τους νηστικούς με τις επιλεκτικές ευαισθησίες τους. Τελικά μαζεύτηκαν μόλις μερικές δεκάδες στη διαδήλωση έξω από τη Βουλή. Αυτοί που αγαπούν τα ζώα, βέβαια, είναι πολύ-πολύ περισσότεροι. Αλλο φιλοζωία, όμως, και άλλο καραγκιοζιλίκι και κοινωνική πρόκληση.
♦ Βαρβιτσιώτη καθαρά ψηφοδέλτια μας είπες και εσύ μας προτείνεις απατεώνες… (τρικάκι)
Εν προκειμένω, αποκτούν φωνή οι δρόμοι και όχι οι τοίχοι. Διότι το βαθυγάλαζου χρώματος τρικάκι είχε φτιάξει ολόκληρο στρώμα στις λαϊκές αγορές της Γλυφάδας, απ’ όπου το αλίευσε σύντροφος. Μετά τον ευμεγέθη τίτλο, ακολουθούσαν 13 ονόματα, προφανώς προαλειφόμενων ως υποψηφίων με το συνδυασμό του υιού Βαρβιτσιώτη, τα οποία συνοδεύονταν με διάφορους εύηχους χαρακτηρισμούς: «χρωστάει παντού», «τόσους μήνες φυλακή στον Κορυδαλλό», «Πασόκος που όπου λέει καλημέρα χρωστάει», «μπουμπούκι», «αχυράνθρωπος του Ρέστη και του Μελισανίδη», «μεγάλο λαμόγιο», «Το αρχιλαμόγιο», «όπου πολιτισμός και αρπαχτή», «μίστερ Ζούγκλας». Ακολουθεί η… τρομοκρατική κατακλείδα (με μεγάλα γράμματα): «Με αυτούς θα διοικήσεις; Εμείς σου τα λέμε. Εχεις δεσμευθεί για καθαρά ψηφοδέλτια. Περιμένουμε και αν χρειαστεί θα επανέλθουμε. Καθαρά και όχι κομπιναδόρους. Οι φίλοι σου». Αν έχει τέτοιους φίλους ο Βαρβιτσιωτάκος, τι να τους κάνει τους εχθρούς, όμως αυτό είναι δικό του πρόβλημα και ουδόλως μας ενδιαφέρει. Εμείς μεταφέρουμε απλώς το «άρωμα» μιας προεκλογικής αντιπαράθεσης, που δεν περιορίζεται μόνο στη Γλυφάδα, αλλά –με διάφορα μέσα– γίνεται παντού. Η άτιμη η κουτάλα…
