Αντε να δεχτούμε ότι ο Ανδρουλάκης δικαιούται να αποκαλεί τον Τσίπρα «ο αρχαιότερος πολιτικός αρχηγός του σημερινού πολιτικού συστήματος», ο οποίος μπορεί να έχει «τις ρητορικές του εξάρσεις» «άνευ ουσιαστικού περιεχομένου» (αν και δεν καταλαβαίνουμε πόθεν προκύπτει αυτό το… δικαίωμα του… παλιού). Λέμε ότι μπορεί να το δεχτούμε, υπό την έννοια ότι ο Ανδρουλάκης δεν έχει υπάρξει ούτε υφυπουργός οπότε μπορεί να παριστάνει το… πολιτικό τζόβενο (μολονότι δεν είναι, διότι έχει χρηματίσει γραμματέας του ΠΑΣΟΚ και ευρωβουλευτής).
Οταν, όμως, αυτή τη μπούρδα την κοπιάρει ο Μητσοτάκης και την πετάει στην ομιλία του στο προσυνέδριο της ΝΔ στην Κρήτη, το πράγμα αλλάζει. Είπε συγκεκριμένα: «Και κάποιοι άλλοι κάνουν -υποτίθεται- συνέδριο τώρα στην Αθήνα, όχι ανοιχτό στους πολίτες αλλά μεταξύ τους, για να στηρίξουν και πάλι τον πιο παλιό αρχηγό που κάθεται στην καρέκλα του εδώ και 15 χρόνια»!
Από πού να ξεκινήσεις και πού να τελειώσεις; Ηλικιακά ο Μητσοτάκης είναι έξι χρόνια μεγαλύτερος από τον Τσίπρα. Ανήκει σε πολιτική δυναστεία, η οποία τον μεγάλωσε με στόχο να μπει στην πολιτική και να συνεχίσει το έργο της δυναστείας (όπως και η αδερφή του). Στη Βουλή μπήκε το 2004, ενώ ο Τσίπρας το 2009. Υπουργός στην κυβέρνηση των Σαμαροβενιζέλων έγινε τον Ιούνη του 2013, ενάμιση χρόνο προτού γίνει πρωθυπουργός ο Τσίπρας. Από κάθε άποψη, ο Μητσοτάκης είναι παλιότερος από τον Τσίπρα στην αστική πολιτική.
Οπότε τι μένει; Μένει η απελπισία αυτού που βλέπει ότι κατρακυλάει και δεν έχει από πού να πιαστεί για να σταματήσει την πτώση του. Γι’ αυτό καταφεύγει σε τέτοια βλακώδη επιχειρήματα περί «παλαιότητας» του βασικού πολιτικού του αντιπάλου.
ΥΓ. Και τι να πεις για το «επιχείρημα» ότι οι συριζαίοι κάνουν συνέδριο «μεταξύ τους». Ετσι δε γίνονται όλα τα κομματικά συνέδρια; Εχει γίνει ποτέ συνέδριο που όποιος βλέπει φως μπαίνει και ψηφίζει; Είπαμε: απελπισία!
Η επιτομή του ατομικισμού
«Είμαι πολύ περήφανος με τον εαυτό μου». Και ξανά: «Είμαι περήφανος με την πίστη που έδειξα στο παιχνίδι». Ευτυχώς που ο Τσιτσιπάς δεν έχει τη μόρφωση για να χρησιμοποιεί περίτεχνες εκφράσεις. Ετσι, μας δίνει την ευκαιρία να αντιληφθούμε τη νοοτροπία του. Ενας αχαλίνωτος ναρκισσισμός που εξηγεί και τα διάφορα προκλητικά, πέραν του τένις, που λέει κατά καιρούς. Σ’ αυτόν τον νεαρό άνδρα δεν υπάρχει ίχνος κοινωνικότητας. Υπάρχει μόνον αυτός, η οικογένειά του και η επαγγελματική ομάδα που τον περιβάλλει.
Aηδία
Δε χωράνε σχόλια και αναλύσεις για τη συνάντηση του Μητσοτάκη μ’ έναν 19χρονο τυφλό φοιτητή, που ο πρωθυπουργικός φωτογράφος απαθανάτισε σε μπόλικες φωτογραφίες για να σερβιριστούν στα μίντια και στα σόσιαλ μίντια. Μόνο μια λέξη: αηδία!
Παρέμβαση Σταρόβα στις γαλλικές εκλογές
«Είναι μύθος, είναι μύθος, το δασύτριχό μου στήθος» τραγουδούσε προ ετών ο Σταρόβας. Οι επικοινωνιολόγοι του Μακρόν θεώρησαν πολύ σημαντική αυτή την παρέμβαση και αποφάσισαν να απαντήσουν με φωτογραφία διάψευσης. Να δούμε πώς θα απαντήσει η Λεπέν…
Ου γαρ έρχεται μόνο…
«Δεν είναι μόνο διακηρύξεις η πολιτική. Είναι δράση. Πώς θα μπούμε στον λαό; Για μένα, κατέκτησε την Ελλάδα ο Ιμπραήμ. Ετσι χαρακτήρισα τον Μητσοτάκη 1η Δεκεμβρίου του 2019 σε αντίστοιχο συνέδριο. Εχουμε μπροστά μας τον Ιμπραήμ! Μία είναι η λύση: και οι καραβανάδες οι σημερινοί, οι στρατευμένοι, και οι πολιτικοί πρέπει να ενωθούμε ενάντια σ’ αυτούς που μας έχουνε στο ίδιο καθεστώς από το 1824. Εάν δεν διαβάσουμε την ιστορία μας, δεν μπορούμε να κάνουμε ένα βήμα μπρος. Μόνο να αεροβατούμε μπορούμε». Ο Νίκος Μανιός στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ.
Τα περί Ιμπραήμ-Μητσοτάκη τα καταλάβαμε. Την έκκληση στους καραβανάδες δεν καταλάβαμε. Τι εννοούσε ο Μανιός; Οτι πρέπει ν’ αναλάβει ο στρατός την εξουσία, παρέα με τους… πατριώτες πολιτικούς;
