Ημασταν σίγουροι ότι θα το έγραφαν. Μετά την εισβολή των οπαδών του φασίστα Μπολσονάρου στο βραζιλιάνικο Κογκρέσο, οι γνωστοί «μενουμευρώπηδες» δε θυμήθηκαν μόνο την εισβολή των φασιστών του Τραμπ στο Καπιτώλιο, από την οποία εμπνεύστηκαν οι μπολσοναρικοί, αλλά και κάποιες ψιλοαπόπειρες εισβολής στην ελληνική Βουλή από το ογκώδες κίνημα των «αγανακτισμένων» το 2011. Ολοι ίδιοι είναι, δεξιοί κι αριστεροί, όταν στρέφονται κατά του κοινοβουλευτισμού!
Σας έχουμε νέα: δεν σκιαχτήκαμε. Ξέρετε γιατί; Γιατί έχει προηγηθεί η επίθεση στα χειμερινά ανάκτορα, η ενέργεια-σύμβολο της Οκτωβριανής Επανάστασης του 1917. Δεν τρέφουμε κανένα σεβασμό για τα άντρα της αστικής εξουσίας. Και ξέρουμε τι σημαίνει να επιτίθενται σ’ αυτά φασίστες, δηλαδή εκπρόσωποι της πιο μαύρης μορφής της αστικής εξουσίας, και τι σημαίνει να επιτίθενται επαναστάτες ή έστω το αυθόρμητο κίνημα των λαϊκών μαζών. Πατζάρια και κούμπλα δεν είναι το ίδιο, λέμε στην Ηπειρο.
Ετοιμάζουν βασιλική πρόκληση
Απότι φαίνεται ο Κοκός «χαιρετάει» και έχει μαζευτεί όλο το σκυλολόι των Γλίξμπουργκ (ακόμα και η «προίκα στην Παιδεία και όχι στη Σοφία» βασιλομήτωρ της Ισπανίας). Κι άμα «χαιρετίσει» κανονικά, θα μαζευτεί ο εσμός των εστεμμένων και των εκπτώτων εστεμμένων της Ευρώπης για το «δεύτε τελευταίον ασπασμόν».
Αληθεύει ότι οι γιοι του Κοκού συναντήθηκαν με τον Μητσοτάκη και του ζήτησαν να ταφεί ο πατέρας τους δημοσία δαπάνη; Φυσικά, ο Μητσοτάκης δεν είναι ηλίθιος να αυτοκτονήσει πολιτικά, όμως και μόνο ότι τους δέχτηκε (αν αληθεύει η είδηση) δείχνει πόσο πονάει η καρδούλα του που δεν μπορεί να διαθέσει τα στρατά για να συνοδεύσουν τον… αδικημένο (όρος που χρησιμοποιήθηκε από τον πατέρα Μητσοτάκη) Κοκό στο μνήμα.
Είμαστε σίγουροι ότι ετοιμάζονται να τον θάψουν στο Τατόι, με την άδεια της κυβέρνησης. Ε, όχι. Ο Κοκός να ταφεί στο κοιμητήριο του τόπου κατοικίας του στην Ελλάδα. Κάπου στην Ερμιόνη δεν έχει τη βιλάρα που αγόρασε ως έκπτωτος; Στο κοντινότερο νεκροταφείο να ταφεί και ας μαζευτεί ο εσμός για τον καφέ της παρηγοριάς σε κάνα πολυτελές ξενοδοχείο της περιοχής. Τελεία και παύλα μ’ αυτουνούς.
Ρόμπα καπιτονέ
Και μια που καταπιαστήκαμε με τον εσμό των εστεμμένων, τι ρόμπα αυτός ο πρίγκηπας Χάρης. Κανονική Κατίνα, τροφοδοτεί με κουτσομπολιά τα βρετανικά ταμπλόιντ προμοτάροντας την… αυτοβιογραφία του. Απολαύστε τον.
Ευτυχώς η περούκα έμεινε στη θέση της
Δεν καταλάβαμε για ποιον ακριβώς λόγο πανηγυρίζει ο Κέβιν Μακάρθι; Τέσσερις μέρες και δεκαπέντε ψηφοφορίες χρειάστηκαν για να τον εκλέξει η ρεπουμπλικανική πλειοψηφία πρόεδρο της αμερικανικής Βουλής. Χωρίς καθαρή πλειοψηφία, μάλιστα, αλλά με αποχή κάποιων τραμπικών, ώστε να πέσει το 50%+1. Σε κάθε ψηφοφορία ικανοποιούσε τα αιτήματα μερικών τραμπικών, μέχρι που τους ικανοποίησε όλους. Ολα τα λεφτά, όμως, ήταν όταν ο Μακάρθι ανέβηκε προς το έδρανο όπου καθόταν ο ακροδεξιός της Φλόριντα Ματ Γκάετζ, μπας και τον πείσει να τον ψηφίσει. Ο Γκάετζ παρέμεινε ανένδοτος, ο Μακάρθι γύρισε να φύγει και τότε «πήρε φωτιά» ο περουκάκιας Μάικ Ρότζερς που όρμησε προς τον Γκάετζ σπικάροντας «γαλλικά». Πρόλαβε, όμως, και τον άρπαξε από πίσω ο Ρίτσαρντ Χάντσον. Του έκλεισε και το στόμα να μην ακούγονται τα «γαλλικά», ενώ ο παπιγιονάκιας που συνόδευε τον Μακάρθι έλεγε: «Μην πλακώνεστε, ρε παιδιά, όλοι αεκτζήδες είμαστε».
