Ο ένας βρέθηκε από τα ψηλά στα χαμηλά (κακούργα κοινωνία…) μετά τη χιονόπτωση που εγκλώβισε χιλιάδες κόσμο στην Αττική Οδό. Αν δεν ήταν μεταγραφή από το εξωτερικό, επιλογή του ίδιου του Μητσοτάκη, θα του είχε δείξει ήδη την πόρτα της εξόδου. Επειδή, αν το έκανε, οι ευθύνες θα έπεφταν στον ίδιο που τον επέλεξε και τον έφερε στην Ελλάδα σαν «μεταγραφή αεροδρομίου», έδωσε εντολή «θάψτε τον, να ξεχαστεί, μέχρι να τον ξεφορτωθώ». Οπως ακριβώς κάνει ο (και μέτοχος του ΟΠΑΠ) Μελισσανίδης με κάτι «παλτά» που έφερε στην ΑΕΚ και τα παρουσίασε σαν «παιχτούρες».
Η άλλη τραβάει όσο μπορεί το «επετειακό έτος 2021» σε μια προσπάθεια να κρατηθεί στην επικαιρότητα. Φτάνουμε στα μισά του 2022 κι αυτή προσπαθεί να οργανώσει φιέστες ως πρόεδρος της Επιτροπής «Ελλάδα 2021», βλέποντας με απόγνωση τους αρχηγούς των μεγάλων κομμάτων να μην της δίνουν την παραμικρή σημασία.
Στυλιανίδης και Αγγελοπουλίνα ένωσαν ξανά τις πίκρες τους και έκαναν μια ακόμα φιέστα, στην οποία η δεύτερη «παρέδωσε σε μία λιτή τελετή στον Υπουργό Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας, Χρήστο Στυλιανίδη, σημαντικό πυροσβεστικό υλικό και διασωστικά μέσα αξίας 744.612 ευρώ» (οι εμφάσεις είναι του Δελτίου Τύπου του υπουργείου, το οποίο συνοδεύεται από δέκα -αριθμητικά 10- φωτογραφίες). Aυτή τη φορά δεν είχε… κλάρες και στρατηγούς να βαράνε προσοχές. Ολα έγιναν γύρω από ένα τραπέζι (για να γεμίζει το πλάνο).
Μείναμε με την απορία: γιατί δεν μοίραζε και τους ασυρμάτους και τις μάσκες στην προηγούμενη φιέστα (πριν από δυο μήνες έγινε), που η Αγγελοπουλίνα παρέδωσε στον Στυλιανίδη δέκα αγροτικά με καρούλι αντλίας και μικρή δεξαμενή στην καρότσα τους; Η απάντηση είναι απλή: Είναι σαν τις εθνικές οδούς που όλες οι κυβερνήσεις τις εγκαινιάζουν με το χιλιόμετρο για να κάνουν πολλές φιέστες. Αλλο μία… λιτή τελετή, άλλο δύο… λιτές τελετές.
ΥΓ. Πλην του Στυλιανίδη, άλλο μέλος της κυβέρνησης, υπουργός ή υφυπουργός, δεν παρευρέθηκε. Μόνο ο γενικός γραμματέας της Βουλής που είναι μέλος της Επιτροπής «Ελλάδα 2021». Μέλη, όμως, είναι και δύο γενικοί γραμματείς υπουργείων. Αυτοί παρευρέθηκαν στην προηγούμενη φιέστα, ενώ από ετούτη απουσίασαν επιδεικτικά. Τυχαίο; Δεν νομίζουμε, «Βάρεσαν τα τέλια»…
Ο Μητσοτάκης σε εκδήλωση της ΟΠΑΠ ΑΕ
Πιο χαρακτηριστικό πλάνο δε θα μπορούσε να υπάρξει για τη χτεσινή φιέστα ιδιωτικοποίησης στο Νοσοκομείο Παίδων «Π. & Α. Κυριακού». Χθες το βράδυ γράψαμε για τις αντιδράσεις των εργαζόμενων και τη μπατσοκρατία που τους πολιόρκησε. Σήμερα θα σχολιάσουμε το ταμπλό που στήθηκε σε δημόσιο νοσοκομείο για να μιλήσει ο πρωθυπουργός. Η ιδιωτική καπιταλιστική επιχείρηση τζόγου ΟΠΑΠ ΑΕ είναι το αφεντικό και το υπουργείο Υγείας και τα δύο Νοσοκομεία Παίδων οι ταπεινοί υπηρέτες του.
Ποια υπηκοότητα μίλησε;
«Για έναν κάτοχο διπλής υπηκοότητας όπως είμαι εγώ, και έναν άνθρωπο με βαθιά συμμετοχή στην ελληνική και αμερικανική πολιτική για όλη μου τη ζωή, και ως ένας υποψήφιος στο Ευρωκοινοβούλιο με το ΠΑΣΟΚ, η ομιλία του έλληνα Πρωθυπουργού στην κοινή σύνοδο “πέτυχε διάνα”. Απέδειξε ότι είναι ένας ευρωπαίος ηγέτης και έδωσε ένα σαφές μήνυμα». Στον Νίκο Παπανδρέου ανήκει η δήλωση. Παραβλέποντας τα… άψογα ελληνικά (το παίζει και συγγραφέας, τρομάρα του), ρωτάμε: υπό ποια υπηκοότητα μίλησε ο Νικολάκης και βρήκε τον Κούλη… ευρωπαίο ηγέτη; Και απαντούμε: υπό την αμερικανική, φυσικά.
Λαμογιές a la carte;
Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Ζέρβας έκανε -λέει- δεκτή την παραίτηση του αντιδήμαρχου Επιχειρησιακού Σχεδιασμού, Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και Μεταναστευτικής Πολιτικής (τρία χαρτοφυλάκια είχε ο… πολυπράγμων αντιδήμαρχος), διότι απέκτησε δικαστική εμπλοκή «για ιδιωτική του υπόθεση». Σε τι συνίσταται η «ιδιωτική υπόθεση»; Ο αντιδήμαρχος, λογιστής στο επάγγελμα, συνελήφθη μαζί με έναν συνάδελφό του και έναν εφοριακό και κατηγορούνται σε βαθμό κακουργήματος για εγκληματική οργάνωση, εκβίαση και δωροληψία, καθώς φέρονται ότι ζήτησαν 2.000 ευρώ από φαρμακοποιό για διευθέτηση οικονομικής του υπόθεσης. Βεβαίως, όλοι τεκμαίρονται αθώοι μέχρι την καταδίκη τους, αλλά όχι και ιδιωτική υπόθεση το κλείσιμο φορολογικής υπόθεσης «κάτω από το τραπέζι». Τι θέλουν να μας πουν, δηλαδή, ότι ο αντιδήμαρχος πιθανόν να ήταν λαμόγιο στη δουλειά του, αλλά στη διαχείριση των χαρτοφυλακίων του δήμου… ήτο αδάμας;
Kαραγκιοζάκος
Του λείπουν, είπε ο Ανδρουλάκης, οι χοχλιοί και τα γεμιστά της μάνας του. Και παράγγειλε σε όποιον κρητικό πασοκιναλοσύνεδρο μπορεί, να του πάει στο Τάε-Κβον-Ντο χοχλιούς μπουμπουριστούς. Πόσο καραγκιόζης μπορεί να γίνει κάποιος για να το παίξει… λαϊκό παιδί! Χάθηκαν τα κρητικά ρακάδικα και οι κρητικές ταβέρνες στην Αθήνα, να πάει να χλαπακιάσει όσους χοχλιούς θέλει; Και πώς θα τους φάει τους μπουμπουριστούς στο γήπεδο, παγωμένους και με το δεντρολίβανο (αρισμαρί το λένε οι Κρητικοί) να έχει γίνει λάσπη μέσα στο μισοπαγωμένο λάδι; Μ’ αυτά δεν γελάνε μόνο οι Κρητικοί, αλλά και πολλοί άλλοι Ελληνες. Διότι δε βρισκόμαστε στη δεκαετία του ‘50 που οι τοπικές κουζίνες ήταν κλειστές. Τα κρητικά μαγαζιά, στην Κρήτη -αλλά και στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις-, τα επισκέπτεται πολύς κόσμος και ξέρει τους μεζέδες τους. Ασε που δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει φίλους Κρητικούς και να μην έχει τραπεζωθεί στα σπίτια τους.