ΑΛΛΑΓΗ ΣΚΗΝΙΚΟΥ
Η μέρα είχε μέγαρα. Μόνο μέγαρα. Μαξίμου, Προεδρικό, Μουσικής. Ούτε μια ενδιάμεση στάση στην Καισαριανή με κόκκινα γαρύφαλα. Αυτή η σπέκουλα δεν προσφέρεται σήμερα, γιατί τροφοδοτεί σχόλια κάθε άλλο παρά κολακευτικά για τον Τσίπρα και την κλίκα του. Ασε που θα ξανάβγαιναν εκείνες οι φωτογραφίες με τον Μανώλη τον Πετσίτη στο φόντο. Οπότε, η Καισαριανή μας τελείωσε. Ισως αργότερα, όταν κάποια πράγματα θα έχουν ξεχαστεί. Ο πανδαμάτωρ χρόνος είναι ο καλύτερος σύμμαχος των αστών πολιτικών. Ο κοινοβουλευτικός κρετινισμός λειτουργεί όπως το ποινικό μητρώο. Μετά την πάροδο κάποιων ετών παύουν να εμφανίζονται οι καταδίκες. Μέγαρο και ξερό ψωμί, λοιπόν. Και πρωτοτυπία. Τέρμα το one man show, με τον αρχηγό ολομόναχο στην αχανή εξέδρα (ένθετη φωτογραφία), τα κορυφαία στελέχη στην πρώτη γραμμή από κάτω κι από πίσω το πλήθος των μελών και των οπαδών σε διατεταγμένη υπηρεσία παραληρήματος. Τώρα, μια εξάδα στελεχών ανέβηκε στην εξέδρα, πήρε το λόγο. Κι ο αρχηγός ανάμεσά τους, ως primus inter paris (πρώτος μεταξύ ίσων). Τι έγινε, ρε παιδιά; Επαψε ο Τσίπρας να είναι «το βαρύ χαρτί του ΣΥΡΙΖΑ», ο «άχαστος», ο iron man που μόνο κερδίζει; Αυτά δε λέγατε μέχρι και την παραμονή των ευρωεκλογών; Δεν ανεβάζατε τον Τσίπρα στην εξέδρα ολομόναχο, για να μη θολώσουν οι υπόλοιποι το μεγαλείο του; Κάποιοι κακεντρεχείς έγραψαν ότι ανεβάζοντάς τους στη σκηνή δίπλα του, τους παίρνει μαζί του, καθιστώντας τους συνένοχους για την επερχόμενη ήττα. Μπορεί να είναι κι έτσι. Το βέβαιο, πάντως, είναι ότι οι νέοι «επικοινωνιολόγοι» του ΣΥΡΙΖΑ αλλάζουν τη διαχείριση των εικόνων και στη θέση του Τσίπρα-παντοκράτορα βάζουν τον Τσίπρα-επικεφαλής συλλογικότητας, σε μια απελπισμένη προσπάθεια να κλείσουν -έστω- την ψαλίδα με τη ΝΔ. Αποκαλυπτικό κι αυτό του πώς αντιλαμβάνονται την πολιτική. Ως «διαχείριση συμβόλων», όπως έλεγε ο Μιτεράν, ως κατασκευή ψευδαισθήσεων μέσω της εικόνας. Να πούμε, μήπως, ότι αυτές οι «αμερικανιές» δεν έχουν καμιά σχέση με την αριστερή παράδοση;
Καθόλου αθώα
«Και μετά από αυτό δίνω το λόγο στην -κατά την άποψή μου– καλύτερη μεταγραφή στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, τη Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου». Ετσι έκλεισε ο Τσακαλώτος την ομιλία του στη φιέστα του Μεγάρου Μουσικής, στην οποία παρουσιάστηκε το (λέμε τώρα) εκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ήταν, βέβαια, μια αθώα αναφορά, για λόγους πολιτικής αβροφροσύνης. Αλλωστε, η χρήση του ποδοσφαιρικού όρου «μεταγραφή» μάλλον υποτιμητική είναι.
Ηταν καταρχάς ένα καρφί για όλους τους άλλους πασόκους που βρίσκονται στον ΣΥΡΙΖΑ εδώ και χρόνια. Από Σπίρτζη μέχρι Κουρουμπλή και Κοτσακά. Η φρέσκια στον ΣΥΡΙΖΑ Ξενογιαννακοπούλου αξιολογείται από τον Τσακαλώτο ως ανώτερη απ' όλους αυτούς, αλλά και από τις επίσης νέες μεταγραφές (Ραγκούσης, Μπίστης, Τσόλκας, Μωραΐτης και λοιποί «γεφυροποιοί»).
Αυτή η αξιολόγηση, όμως, δεν στερείται εκλογικίστικης κουτοπονηριάς. Τσακαλώτος και Ξενογιαννακοπούλου έχουν φαίνεται συμφωνήσει ν' αποτελέσουν δίδυμο στο Βόρειο Τομέα της Β' Αθήνας. Οσοι ξέρουν από σταυρομαχία ξέρουν ότι τα δίδυμα είναι βασικό όπλο της. Δυο υποψήφιοι συμφωνούν να αλληλοσταυρώνονται, παραμερίζοντας τους άλλους. Ετσι, η εκλογική δύναμη του ενός προστίθεται άκοπα στην εκλογική δύναμη του άλλου, αφήνοντας εκτός νυμφώνος τους άλλους υποψήφιους. Σε μια εκλογική μάχη που αναμένεται ν' αφήσει εκτός Βουλής τους μισούς από τους σημερινούς βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ένα καλό δίδυμο αξίζει περισσότερο από το κομματικό πρόγραμμα.
Δυο φορές αλήτες
Γράφαμε στο προηγούμενο φύλλο για τον κυνισμό με τον οποίο η Τασία Χριστοδουλοπούλου περιέγραφε on camera πώς βόλεψε την κόρη της στη Βουλή, χάρη σε γνωριμίες και διασυνδέσεις. Περιγραφή για την οποία δεν αισθάνθηκε την ανάγκη της παραίτησης. Εκανε την κυνική περιγραφή της σαν να μην έτρεχε τίποτα. Την επομένη… αισθάνθηκε την ανάγκη να ανακοινώσει ότι δε θα είναι υποψήφια στις επόμενες εκλογές. Προφανώς, της διαμηνύθηκε από την ηγετική ομάδα να το κάνει. Και έκανε την ανάγκη φιλοτιμία. Αν ήταν ζήτημα προσωπικής ευθιξίας, θα το είχε κάνει από την πρώτη στιγμή. Και βέβαια, με τις δηλώσεις της ότι δε θα είναι υποψήφια έδειξε καθαρά το… ηθικό πλεονέκτημα των συριζαίων. Ζήτησε συγγνώμη από τους συριζαίους, όχι από τον ελληνικό λαό, που προφανώς τον έχει χεσμένο. Ζήτησε συγγνώμη από τους συριζαίους γιατί τους δημιούργησε προεκλογικό πρόβλημα, σε μια δύσκολη γι' αυτούς συγκυρία, όχι για τίποτ' άλλο.
Ακολούθησε η δεύτερη αλητεία. Ο ένας μετά τον άλλο οι συριζαίοι άρχισαν να περιδιαβαίνουν τα ραδιοκάναλα και να καμαρώνουν για την… πολιτική ευθιξία της Χριστοδουλοπούλου. Εμείς δεν είμαστε σαν τους άλλους, οι δικοί μας παραιτούνται, ήταν η επωδός τους! Λες και υπήρχε περίπτωση να κάνει στην άκρη η Χριστοδουλοπούλου, αν δε γινόταν η υπόθεση με την κόρη της βούκινο. Δεν νομίζουμε, πάντως, να έπεισαν κανέναν. Χειρότερα έκαναν τα πράγματα γι' αυτούς.
Την πάτησαν
Εννοείται πως με τις μετατάξεις που έκαναν στη Βουλή οι συριζαίοι βολεύτηκαν και οι άλλοι. Δεν αποκλείεται να τους άνοιξαν τα μάτια κάποιοι σαν τον Τραγάκη, που είναι παλιές καραβάνες. Ομως τι να βγουν να πουν; «Τα ίδια έκαναν και οι άλλοι»; Υποτίθεται ότι «αυτοί» δεν είναι σαν τους «άλλους». Υποτίθεται ότι «αυτοί» έχουν το «ηθικό πλεονέκτημα» και ανέβηκαν στην εξουσία για να εξαφανίσουν κάθε φαυλότητα των «άλλων». Δεν μπορούσαν να πουν «τα ίδια έκαναν κι οι άλλοι». Κοινώς, την πάτησαν. Οι «άλλοι» βόλεψαν μια χαρά τα δικά τους ρουσφέτια κι «αυτοί» εισέπραξαν όλο το πολιτικό κόστος. Οπως θα 'λεγε και η Δούρου, «τους έκατσε μια στραβή στη βάρδια τους».
Βρίζοντας το λαό…
Οι συριζαίοι το ξεκίνησαν, οι λαετζήδες το συνεχίζουν. Για ό,τι συμβεί από δω και πέρα, θα φταίει η λαϊκή ψήφος! Από το στέλεχος της ΛΑΕ (και πρώην βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ) Θανάση Πετράκο λάβαμε κείμενο με τίτλο «Οταν η λαϊκή ψήφος αποθρασύνει τον θύτη-Κομισιόν». Στα ζητήματα της ΔΕΗ αναφέρεται ο Πετράκος και το βάζει γενικότερα: «Ας προσέξει λοιπόν ο λαός στις επερχόμενες εκλογές διότι όταν επιβραβεύει με την ψήφο του την ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ οι οποίοι ψήφισαν όλα τα παραπάνω και αποδοκιμάζει αυτούς που όχι μόνο δεν ψήφισαν το 3ο μνημόνιο αλλά στήθηκαν με αγώνες τέσσερα χρόνια τώρα δίπλα στα φτωχά λαϊκά στρώματα για να: «Μην υπάρχει κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα και για ρεύμα φτηνό για όλο το λαό», τότε δίνει το δικαίωμα στο θύτη που λέγεται Κομισιόν να αποθρασύνεται. Ας σκεφθεί λοιπόν καλά στις επερχόμενες εκλογές της 7ης Ιουλίου διότι μετά την απομάκρυνση από τη κάλπη ουδέν λάθος αναγνωρίζεται».
Αλήθεια, όταν ο λαός ψήφιζε τον Πετράκο και την παρέα του στον ΣΥΡΙΖΑ είχε κάνει τη σωστή επιλογή; 'Η απαλλάσσονται ο Πετράκος, ο Λαφαζάνης και οι υπόλοιποι, επειδή απλά δεν ψήφισαν το τρίτο Μνημόνιο; Μέχρι την τελευταία στιγμή κορόιδευαν τον κόσμο παρέα με τον υπόλοιπο ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμα και όταν ο Τσίπρας έκανε το «όχι» του δημοψηφίσματος «ναι». Το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν το πολιτικό μέλλον της φράξιας τους. Εισέπραξαν το αντίτιμο στην κάλπη και τώρα κουνάνε το δάχτυλο στον κόσμο.
Μαγκιά και κακομοιριά
Ως γνωστόν, ο Γιάννης Μπαλάφας «δεν είναι καμιά λουλού». Γι' αυτό τους τα έσουρε… παντελονάτα των δημοσιογράφων της ΕΡΤ. Αφεντικό είναι, δεν μπορεί ν' αυθαδιάζουν μπροστά του οι δούλοι και να χρησιμοποιούν λέξεις που δεν έχουν την έγκριση του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί οι δημοσιογράφοι, όμως, που αντί να του ζητήσουν αμέσως να φύγει, κάθονταν και απολογούνταν και χρειάστηκαν κάμποση ώρα μέχρι να συνέλθουν και να ψελλίσουν κάτι περί ανεξαρτησίας, πώς πρέπει να χαρακτηριστούν;
Τσιφλίκι
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μετατρέψει την ΕΡΤ σε κομματικό του τσιφλίκι. Εχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, θυμίζοντας τα πρώτα μεταδικτατορικά χρόνια, όταν η ΕΡΤ, σύμφωνα με το «δόγμα Καραμανλή», μετέδιδε μόνο ειδήσεις που αφορούσαν τη δράση της κυβέρνησης. Εντάξει, πάντοτε η ΕΡΤ ήταν όργανο προπαγάνδας της εκάστοτε κυβέρνησης. Από ένα σημείο και μετά, όμως, άρχισε να κρατάει κάποια προσχήματα, να δείχνει ότι τηρεί τη δημοσιογραφική δεοντολογία (άλλη έννοια-λάστιχο αυτή). Τώρα, έχουν την Ακριβοπούλου αμέσως μετά τα μεσάνυχτα να λειτουργεί απροκάλυπτα σαν ντουντούκα του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να το κρύβει. Και φτάνουν στο σημείο να καταργούν το δελτίο ειδήσεων για να μεταδώσουν τη φιέστα που οργάνωσαν στο Μέγαρο Μουσικής οι Τσιπραίοι για να παρουσιάσουν το «πρόγραμμά» τους.
Τιτανοτεράστιος
Μπορεί ο Καμμένος να ανακοίνωσε ότι παραμένει «ενεργός», όμως αυτό αφορά μόνο τον ίδιο και όχι τα στελέχη που τον ακολούθησαν μέχρι το τέλος στον πάτο. Ο Κατσίκης, λοιπόν, επανήλθε δηλώνοντας ότι ο ίδιος θέλει να γυρίσει στη ΝΔ, όμως αυτό είναι θέμα της ΝΔ. Προειδοποίησε μάλιστα τον Κούλη να βιαστεί, γιατί υπάρχουν και άλλοι υποψήφιοι αγοραστές. Οπως είπε, «είναι θέμα ολίγων εικοσιτετραώρων προκειμένου να αποφασίσω και να ανακοινώσω τη νέα πολιτική στέγη την οποία θα έχω και στην οποία θα μεταφέρω τους χιλιάδες ψηφοφόρους που αποτελούν την εκλογική μου δύναμη»! Θα πρέπει να κόντεψαν να πλαντάξουν από τα γέλια στο γαλάζιο κτίριο της Πειραιώς, αναλογιζόμενοι ότι ο Κατσίκης… έκρυψε την εκλογική του δύναμη κι έτσι αυτή δε φάνηκε στις ευρωεκλογές.
Αχ, αυτές οι «αγορές»
Κερδίζει ο Κούλης τις ευρωεκλογές και τις περιφερειακές πέφτουν τα «σπρεντ». Ανακοινώνει ο Τσίπρας ότι θα πάει σε βουλευτικές εκλογές, ανεβαίνει το Χρηματιστήριο. Θυροκολλείται το διάταγμα διάλυσης της Βουλής, ξαναπέφτουν τα «σπρεντ», ξανανεβαίνει το Χρηματιστήριο. Οι «αγορές» ψήφισαν, λέει η ΝΔ. Πριν από τις ευρωεκλογές, είχε υπάρξει πάλι αποκλιμάκωση των «σπρεντ», την οποία η ΝΔ απέδιδε στο ότι οι «αγορές» προεξοφλούσαν τη νίκη της. Τότε ο ΣΥΡΙΖΑ ειρωνευόταν τη ΝΔ, υποστηρίζοντας ότι τα «σπρεντ» πέφτουν επειδή οι «αγορές» δεν έχουν καμιά ανησυχία από τα μέτρα που ψήφισε και τα μέτρα που εξήγγειλε για τα επόμενα χρόνια ο Τσίπρας. Τώρα, που το σενάριο της ΝΔ επιβεβαιώνεται από τις «αγορές», στο συριζαίικο προπαγανδιστικό επιτελείο επικρατεί μούγκα.
Οι περιβόητες «αγορές», δηλαδή οι σπεκουλάντες του διεθνούς χρηματιστικού κεφάλαιου, που κάνουν το παιχνίδι και στο ελληνικό Χρηματιστήριο, έχουν κάθε λόγο να αντιδρούν θετικά από τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Οχι επειδή κερδίζει η ΝΔ (ίδια θα ήταν η αντίδρασή τους και αν κέρδιζε ο ΣΥΡΙΖΑ), αλλά επειδή όλα γίνονται ομαλά, χωρίς πολιτικές αναταράξεις και κυρίως χωρίς κοινωνικές αναταράξεις. Μέσα σ' ένα δίμηνο γίνονται τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις και όλα δείχνουν ότι από την τελευταία, την αναμέτρηση στις εθνικές βουλευτικές κάλπες, θα προκύψει σταθερή κυβέρνηση. Εκλογικά κυριαρχούν δύο κόμματα εξίσου μνημονιακά, που ακόμα κι όταν κάνουν προεκλογικές εξαγγελίες, προσέχουν τη δοσολογία της παροχολογίας τους και φροντίζουν να δηλώσουν ότι τα μέτρα είναι κοστολογημένα και πλήρως ενταγμένα στις δημοσιονομικές υποχρεώσεις που έχουν αναληφθεί έναντι των δανειστών. Γιατί, λοιπόν, να μη χαίρονται οι «αγορές»;