♦
Κόνσεπτ
Aυτή τη φορά δεν είχαμε «κάντε όλοι ένα βήμα πίσω» (για να μείνω μόνη μου μπροστά). Το διαφημιστικό «κόνσεπτ» προέβλεπε φωτογράφιση σ' ένα μπαλκόνι της Περιφέρειας με φόντο ένα κομμάτι της Αθήνας (του λόφου της Ακρόπολης συμπεριλαμβανόμενου). Ορισμένοι υποψήφιοι περιφερειακοί σύμβουλοι τοποθετήθηκαν σκόπιμα μπροστά, καθιστοί, όπως γίνεται στις φωτογραφίσεις των αθλητικών ομάδων μετά από μια μεγάλη νίκη. Οταν οι παίκτες φωτογραφίζονται περιστοιχιζόμενοι από όλο το «σταφ» της ομάδας, αποδίδοντας τιμή στους αφανείς, αυτούς που βοηθούν για να είναι η ομάδα έτοιμη να πιάσει τους στόχους της μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Και η ενδυμασία έπρεπε να είναι πρόχειρη, καθημερινή, ενδυμασία εργασίας. Βέβαια, το οne woman show συνεχίζεται παράλληλα, με διαφημιστικά βίντεο και τηλεοπτικές παρουσίες. Ομως φέτος θα δούμε μπόλικες πινελιές «συλλογικότητας». Είπαμε, αυτό προβλέπει το διαφημιστικό «κόνσεπτ», καθώς το ατομικό προφίλ της Δούρου έχει πληγεί και χρειάζεται μερεμέτισμα.
♦ Κυνισμός και αναλγησία
«Υπάρχει πάντα ρίσκο όταν παίρνεις δάνειο για σπίτι, μπορεί να το χάσεις», δήλωσε ο Τσακαλώτος. Δε θα θυμίσουμε το «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη», που φούσκωσε τα πανιά του ΣΥΡΙΖΑ και τον οδήγησε στην εξουσία το 2015. Ούτε θα «ψειρίσουμε» την έννοια του ρίσκου, θυμίζοντας πως όσοι δεν μπορούν να αποπληρώσουν στεγαστικά δάνεια δεν έκαναν μπίζνες και έχασαν, αλλά χτυπήθηκαν από την κρίση και από τη μνημονιακή πολιτική, με την οποία οι αστικές κυβερνήσεις (συμπεριλαμβανόμενων των κυβερνήσεων του ΣΥΡΙΖΑ) διαχειρίστηκαν την κρίση, προς όφελος του κεφαλαίου και σε βάρος των εργαζόμενων λαϊκών στρωμάτων. Θα σταθούμε, μόνο, στο ζήτημα της κατοικίας.
Ο Τσακαλώτος δεν αγνοεί ότι η δαπάνη στέγασης περιλαμβάνεται στην αξία της εργατικής δύναμης. Στην Ελλάδα, εδώ και δεκαετίες, τα έξοδα στέγασης της εργατικής οικογένειας έχουν τεχνηέντως φορτωθεί στα εγαζόμενα μέλη αυτής της οικογένειας, μέσω της πολιτικής της ιδιόκτητης στέγης. Αντί στο ύψος του μεροκάματου να υπολογίζονται και τα έξοδα στέγασης της εργατικής οικογένειας, με την απόκτηση ιδιόκτητης στέγης (στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, με τραπεζικό δανεισμό) αυτά τα έξοδα τα σηκώνει η ίδια η εργατική οικογένεια. Οταν λοιπόν ξέσπασε η κρίση και άρχισαν να εφαρμόζονται τα μνημονιακά μέτρα διαχείρισής της, κάποιες οικογένειες βρέθηκαν ξαφνικά σε αδυναμία να εξυπηρετήσουν τα στεγαστικά δάνεια που είχαν πάρει. Ετσι, ένα τμήμα της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζόμενων στρωμάτων, βγαίνει διπλά χαμένο από την κρίση. Αυτό που δήλωσε ο Τσακαλώτος, περί ρίσκου, είναι απλά μια επίδειξη τεχνοκρατικού κυνισμού και κοινωνικής αναλγησίας.
♦ Ασχετίδης
Ο ίδιος ο Ζόραν Ζάεφ επιβεβαίωσε ότι πρότεινε στον Τσίπρα το όνομα «Μακεδονία του Ιλιντεν», το οποίο αυτός αποδέχτηκε, αλλά έκανε πίσω μετά από αντιδράσεις της ελληνικής αντιπολίτευσης. Ουδείς (και κυρίως ο Τσίπρας) τόλμησε να διαψεύσει τον μακεδόνα πρωθυπουργό. Τότε που είχε προκύψει το ζήτημα, όμως, οι Τσιπραίοι έσκιζαν τα ρούχα τους ότι ουδέποτε τέθηκε τέτοιο ζήτημα από πλευράς Τσίπρα. Κι ας τον διέψευδαν ο Μητσοτάκης και η Γεννηματά, που δήλωναν ότι ο Τσίπρας τους έκανε τέτοια πρόταση.
Είχαμε γράψει τότε, ότι ο Τσίπρας είναι απλώς άσχετος, ιστορικά αγράμματος. Εμάς δε θα μας «χαλούσε» καθόλου το όνομα Μακεδονία του Ιλιντεν, όμως για τον ελληνικό εθνικισμό αυτό θα ήταν casus belli. Διότι η επανάσταση του Ιλιντεν είναι για τους Σλαβομακεδόνες ό,τι η επανάσταση του 1821 για τους Ελληνες. Το έθνος τους ξεσηκώθηκε ένοπλα ενάντια στην οθωμανική αυτοκρατορία, με ιδέες πολύ πιο προωθημένες κοινωνικά από τις ιδέες του ελληνικού 1821. Ο Τσίπρας τα αγνοούσε όλ' αυτά. Αν τα ήξερε, δε θα δεχόταν την πρόταση του Ζάεφ, γιατί είναι και αυτός εκπρόσωπος του ελληνικού εθνικισμού. Οταν ήρθε στην Αθήνα και κατάλαβε τη γκάφα του, τα μάζεψε αμέσως.
♦ Να τη χαίρεστε
Η Σεμίνα Διγενή υποψήφια ευρωβουλευτής του Περισσού. Ηταν γνωστές οι σχέσεις της με το εν λόγω κόμμα, όμως θα θέλαμε να θυμίσουμε ένα πρόσφατο γεγονός. Η Διγενή ήταν απ' αυτούς που υπέγραψαν κείμενο ζητώντας δημοψήφισμα για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Η εξ αυτών Αφροδίτη Μάνου ήταν και ομιλήτρια στο τελευταίο εθνικοφασιστικό συλλαλητήριο της Αθήνας. Αρκεί να αναφέρουμε δυο ονόματα απ' αυτά που συνυπέγραψαν τη δήλωση: Φραγκούλης Φράγκος και Στέλιος Παπαθεμελής!
♦ Να τον χαίρονται
Ενας άλλος υποψήφιος του Περισσού, ο προπονητής στίβου Ιγκόρ Πομάσκι είναι απ' αυτούς που δημιούργησαν το «θαύμα του ελληνικού στίβου». Ενας άλλος ήταν ο περιβόητος Τζέκος. Σε μια συνέντευξή του θυμόμαστε τον Πομάσκι να λέει ότι κακώς τον κατηγορούν ότι φτιάχνει αθλητές-διάτοντες αστέρες, οι οποίοι εγκαταλείπουν σε μικρές ηλικίες. Η εγκατάλειψη μπορεί να οφείλεται σε διάφορους λόγους, όχι στο ντόπινγκ, έλεγε. Τον θυμόμαστε, ακόμα, να υπερασπίζεται την αθλήτριά του Δεβετζή, από την οποία αφαιρέθηκε ολυμπιακό μετάλλιο διότι κατεψυγμένο δείγμα της βρέθηκε ντοπέ. Υπήρχαν ουσίες που τότε ήταν νόμιμες και μετά έγιναν παράνομες (!) έλεγε ο Πομάσκι. Τέλος, τον θυμόμαστε να υπερασπίζεται την αθλήτριά του Βούλα Παπαχρήστου για τις ρατσιστικές απόψεις της. «Δεν έχει καμιά σχέση με ρατσισμό, λειτούργησε λίγο παιδικά», έλεγε ο Πομάσκι. Κι ας ήταν η άλλη κολλητή με τον Κασιδιάρη. Κι ας δήλωνε ότι ο Κασιδιάρης «εκφράζει τα λόγια του απλού πολίτη μέσα στη Βουλή». Κι ας δικαιολογούσε ακόμα και τις μπουνιές που ο Κασιδιάρης έριξε στην Κανέλλη. Για τον Πομάσκι μέτραγε μόνο ότι ήταν αθλήτριά του και μπορούσε να κερδίσει μετάλλια.
♦ Κάρφαροι
Ο καραμανλικός Μανώλης Κοττάκης ανέλαβε και πάλι από τις στήλες της δεξιάς «Δημοκρατίας» να θυμίσει μερικές αλήθειες καρφώνοντας τη ΝΔ για την επίθεσή της στην υποψηφιότητα Πέτρου Κόκκαλη με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Σωκράτης Κόκκαλης έριξε τον Κ. Μητσοτάκη το 1993, γράφει. Οχι μόνος του, όμως, αλλά μαζί με τους «άλλους τέσσερις ολιγάρχες». Ομως «κάποιοι οικείοι τους και συνεργάτες τους βρήκαν θέση στα φιλόξενα ψηφοδέλτια της ΝΔ» (εννοεί τον γιο του Ψυχάρη – και όχι μόνο). Υπενθυμίζει, ακόμα ότι ο Κόκκαλης «στη διαδρομή του χρόνου αποκατέστησε σχέσεις με κορυφαία στελέχη της ΝΔ» και πως κάποιοι «σιωπούσαν αιδημόνως όταν ο Κώστας Καραμανλής είχε κηρύξει ανένδοτο κατά του επιχειρηματία για την ανάθεση-σκάνδαλο των ψηφιακών» (τον Σαμαρά εννοεί). Τέλος, θυμίζει με νόημα ότι ο Π. Κόκκαλης που σήμερα πολιτεύεται με τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Μάη του 2014 πολιτεύθηκε με τον συνδυασμό του Μώραλη στον Πειραιά (καρφί για τις σχέσεις Μητσοτάκη-Μαρινάκη). «Να θεωρείς κάποιον διαπλεκόμενο επειδή άλλαξε στρατόπεδο και από το δικό σου πήγε στο απέναντι, αυτό δεν συνιστά επιχειρηματολογία», σημειώνει με νόημα. Και προειδοποιεί: «Δεν θέλω να δω τον Τσίπρα αύριο να εκμεταλλεύεται τις υπερβολές των νεοφιλεύθερων ολιγαρχών και να μας βγαίνει από πάνω» (ακόμα πιο μεγάλο καρφί για τις σχέσεις Μητσοτάκη-Μαρινάκη).
♦ Παρουσία με νόημα
Σύμφωνα με τον υφυπουργό Μπάρκα, μέγα… οικονομολόγο, ως γνωστόν, οι προβλέψεις της ΤτΕ για επιβράδυνση κι αυτής ακόμα της αναιμικής ανάπτυξης δεν έχουν καμιά σημασία, γιατί ο Στουρνάρας «είναι οπαδός του δόγματος που έλεγε ότι η ανάπτυξη στη χώρα μας θα έρθει μέσα από τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, μέσα από ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στη βάση ενός υποτιμημένου φθηνού εργατικού δυναμικού, αφήγημα που έχει καταρρεύσει» και επιπλέον «δεν σέβεται τον ρόλο του ως κεντρικού τραπεζίτη αλλά πράττει πολιτικά, ενώ έχει πέσει πάρα πολλές φορές έξω στις προβλέψεις του».
Ο Τσακαλώτος, πάντως, παρακολούθησε την ομιλία Στουρνάρα από την πρώτη γραμμή των εδράνων στην πολυτελή αίθουσα της ΤτΕ και δεν προέβη σε οποιοδήποτε αρνητικό σχόλιο. Η παρουσία του εκεί και η χειραψία με τον Στουρνάρα είχε το νόημά της, μετά τα τελευταία γεγονότα (δηλώσεις Πολάκη και Τζανακόπουλου). Να θυμίσουμε μόνο πως την αρμοδιότητα των τραπεζών δεν την έχει ο Τσακαλώτος, αλλά ο… Φλαμπουράρης. Ο Τσακαλώτος εκπροσωπεί το δημόσιο ως μέτοχο της ΤτΕ, αλλά η παρουσία του κάθε άλλο παρά υποχρεωτική ήταν.
♦ Φλύκταινες
Φλύκταινες βγάζει ο Πρετεντεράκος με τους ευρωπαίους σοσιαλδημοκράτες που έρχονται στην Ελλάδα και βγάζουν αντιδεξιές κορόνες. Τι να μας πει ο Τίμερμανς, γράφει, όταν το κόμμα του τα είκοσι ένα από τα τριάντα χρόνια μέχρι το 2017 έχει κυβερνήσει την Ολλανδία μαζί με τη Δεξιά; Τι να μας πει ο Μπούλμαν, όταν το κόμμα του κυβερνά στη Γερμανία παρέα με τη Μέρκελ και τον Ζεεχόφερ;
Δίκιο έχει, αλλά δεν μπορεί να κάνει τίποτα με τη… διαφορά φάσης. Στην Ευρώπη η σοσιαλδημοκρατία προσπαθεί να ξεπλυθεί παριστάνοντας την… αντινεοφιλελεύθερη (μπας και καταφέρει και ανακάμψει). Στην Ελλάδα, όμως, «μυρίζει» εξουσία για τη Δεξιά, η οποία για να κυβερνήσει έχει ανάγκη το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ. Αμα δε γίνει αυτό, τότε ο Κούλης θα μείνει με την εντολή στο χέρι.
♦ Αποκαλυπτήρια
Η ιστορικός Φωτεινή Τομαή παραθέτει στα «Νέα» (29.3.19) τηλεφωνική επικοινωνία Ρούσβελτ-Τσόρτσιλ το 1945, σχετικά με την ονομασία της Δημοκρατίας της Μακεδονίας στο πλαίσιο της Γιουγκοσλάβικης Ομοσπονδίας. Η συνομιλία έχει καταχωριστεί στα αμερικανικά διπλωματικά αρχεία, γράφει η Τομαή. Επομένως, η γνησιότητά της δεν αμφισβητείται.
«Δεν είναι αδικία για τους συμμάχους μας Ελληνες;», ρώτησε ο Ρούσβελτ. «Μπορεί, αλλά πρέπει να κρατάμε τον Τίτο μακριά από τον Στάλιν! Ας μην τον δυσαρεστήσουμε», απάντησε ο Τσόρτσιλ. Προφανώς, ο Ρούσβελτ αγνοούσε αυτό που γνώριζε ο Τσόρτσιλ. Οτι δηλαδή ο Τίτο είχε προσεγγιστεί από τη Βρετανία και μάλλον είχε στρατολογηθεί, με αντάλλαγμα να καταστεί ο βαλκανιάρχης της. Δυο χρόνια αργότερα, χάρη στην ελληνική επανάσταση και στην ανάπτυξη του αγώνα του ΔΣΕ, οι Βρετανοί αναγκάζονται να εγκαταλείψουν κακήν-κακώς την Ελλάδα, το προπύργιό τους στα Βαλκάνια. Οι Αμερικανοί παίρνουν τη θέση τους. Ως «προίκα» δεν παίρνουν μόνο το σύστημα του ελληνικού μοναρχοφασισμού, αλλά και τον Τίτο. Ο οποίος καρφώνει πισώπλατα το μαχαίρι στη δημοκρατική Ελλάδα (όπως έγραφε ο Νίκος Ζαχαριάδης), κλείνοντας τα σύνορα και εμποδίζοντας και τους ελιγμούς του ΔΣΕ και τη μεταφορά στρατιωτικής βοήθειας στους αντάρτες.
Βρετανοί και Αμερικανοί δεν έδιναν δεκάρα για το αν μια Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας θα ονομαζόταν Μακεδονία ή αν το όνομα θα παρέμενε αποκλειστικό προνόμιο του ελληνικού εθνικισμού. Ομως τον Τίτο τον είχαν από τότε στρατολογήσει οι Βρετανοί (μάλλον στη διάρκεια της κατοχής). Κάτι τέτοια στοιχεία δικαιώνουν απόλυτα τις καταγγελίες του Στάλιν, του ΚΚΣΕ και της Κομινφόρμ.
Απεργία πείνας ετοιμάζονται να ξεκινήσουν από τις 16 Απρίλη συμβασιούχοι-παρατασιούχοι των ΟΤΑ. Είναι εργάτες που δουλεύουν για μεγάλα χρονικά διαστήματα (ακόμα και 40 μήνες) με συμβάσεις που ολοένα παρατείνονταν και τώρα κινδυνεύουν να μείνουν άνεργοι, επειδή δεν έπιασαν τα μόρια στο διαγωνισμό ΑΣΕΠ που προκηρύχτηκε. Οι εργάτες ζητούν να μετατραπούν άμεσα οι συμβάσεις τους σε αορίστου χρόνου. Αίτημα δίκαιο που πρέπει να υποστηριχτεί απ' όλη την εργατική τάξη.
