Προκαλούν!
Εξι στους δέκα καπιταλιστές εργοδότες στην Ελλάδα δυσκολεύονται να καλύψουν θέσεις εργασίας. Αυτό ισχυρίζεται η Ετήσια Διεθνής Ερευνα Ελλειψης Ταλέντου της εταιρίας Μanpower για το 2018. Η έρευνα δεν είναι… έρευνα. Δίνουν στους καπιταλιστές ένα ερωτηματολόγιο και απλά στατιστικοποιούν τις απαντήσεις που αυτοί δίνουν στα ερωτήματα. Στην Ελλάδα, με την επίσημη ανεργία σταθερά πάνω από 20% είναι πραγματικά πρόκληση να δηλώνει το 60% των καπιταλιστών ότι δεν μπορεί να βρει εργάτες. Κι ακόμα πιο προκλητικό είναι να προβάλλονται ως βασικοί λόγοι αυτής της αδυναμίας εύρεσης εργατών η έλλειψη της απαιτούμενης εμπειρίας (27%), η έλλειψη τεχνικών δεξιοτήτων (25%) και γενικά η έλλειψη υποψηφίων (17%).
Λες και η Ελλάδα είναι γεμάτη από τεμπέληδες που δεν τους ενδιαφέρει να ψάξουν για δουλειά ή λες και η καπιταλιστική παραγωγή στην Ελλάδα βρίσκεται στην παγκόσμια πρωτοπορία, λες και έχει φτάσει στα πιο υψηλά επίπεδα οργάνωσης, αυτοματισμού κτλ., ενώ οι έλληνες εργάτες έχουν μείνει πίσω από άποψη δεξιοτήτων!
Αυτό το παραμύθι είναι παλιό. Και το υποστηρίζουν καπιταλιστές και αστοί πολιτικοί, για να προωθήσουν τα διάφορα προγράμματα «επαγγελματικής κατάρτισης και ειδίκευσης», μέσω των οποίων οι καπιταλιστές εξασφαλίζουν τζάμπα εργατικό δυναμικό, το οποίο δήθεν εκπαιδεύουν.
Ειδήσεις
Ρωτήθηκε ο Στ. Θεοδωράκης για τις φήμες που τον φέρουν υποψήφιο δήμαρχο Αθήνας είτε με τη ΝΔ είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ και απάντησε (με το επιτηδευμένο χαλαρό ύφος του): «Και γιατί όχι και με τους δύο; Αστειεύομαι. Αν πάντως ήθελα να διεκδικήσω κάποια Δημαρχία δεν θα αναζητούσα χρίσμα δεξιά ή αριστερά. Η κομματική στήριξη στην αυτοδιοίκηση και δη των κομμάτων εξουσίας είναι μπελάς, δεν είναι ατού. Ο κόσμος λέει “έλεος, όχι άλλος κομματισμός“». Δε διέψευσε το ενδεχόμενο να είναι υποψήφιος. Και έδωσε την είδηση: θα είναι… ανεξάρτητος υποψήφιος. Τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ -φυσικά- θα υποστηρίξει. Μόνο όταν ο δημοσιογράφος επανήλθε, απάντησε μ' ένα μασημένο «δεν θα είμαι [υποψήφιος], γιατί εκτός των άλλων έχουμε πολλή δουλειά στο Ποτάμι», με στόχο «να είμαστε δυνατοί στην επόμενη Βουλή»!
Καβαλημένο καλάμι
Το ότι ο Τσακαλώτος είναι καβαλημένο καλάμι φαίνεται σε κάθε ομιλία του (ιδιαίτερα στη Βουλή). Καμιά φορά, όμως, και κάτι τέτοιοι τύποι αναγκάζονται να ξεκαβαλήσουν, όταν συνειδητοποιούν ότι κάνει κακό στην εικόνα τους. Τότε αφήνουν στην άκρη την ψευτομαγκιά. Οταν ο Τσακαλώτος συνειδητοποίησε ότι η συνδικαλιστική γραφειοκρατία του Δημοσίου έχει τη δυνατότητα να μαζεύει μερικές δεκάδες στελέχη της έξω από το υπουργείο, να κάνουν ένα ψευτο-ντου, να τρώνε ξύλο και χημικά από τα ΜΑΤ και μετά ν' αρχίζει τις καταγγελίες (τακτική με την οποία κερδοσκοπούσε πολιτικά και ο ΣΥΡΙΖΑ πριν γίνει κυβέρνηση), αναγκάστηκε να δεχτεί αντιπροσωπεία τους σε συνάντηση. Είχαν προηγηθεί άλλες τέσσερις τέτοιες συγκεντρώσεις. Μια φορά μάλιστα, ο Τσακαλώτος έστησε τους γραφειοκράτες συνδικαλιστές στο ραντεβού που ο ίδιος τους είχε δώσει.
Η συνάντηση δεν οδήγησε, φυσικά, σε κάποιο αποτέλεσμα. Αυτό θα το δούμε, για το άλλο φέρτε μας προτάσεις, τα καθιερωμένα σε τέτοιες συναντήσεις, δηλαδή. Αλλωστε, το διακύβευμα ήταν η ίδια η συνάντηση και όχι το περιεχόμενό της. Ο Τσακαλώτος προσπάθησε να το παίξει βαρύ πεπόνι, όμως στο τέλος έγινε ζουληγμένη ντομάτα Πρεβέζης.
Δίκτυο
«Τα διαχρονικά οφέλη από τη συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ είναι αδιαπραγμάτευτα». Ετσι ξεκίνησε άρθρο του στα «Νέα» κάποιος Γιώργος Τζογόπουλος, που συστήνεται ως επιστημονικός συνεργάτης στο Begin Sadat Centre of Strategic Studies του Ισραήλ και διδάσκων Διεθνών Σχέσεων στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Αφού βάφτισε αδιαπραγμάτευτα τα οφέλη από τη συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ (χωρίς να μπει στον κόπο να αιτιολογήσει -σύντομα έστω- το αδιαπραγμάτευτο), μπαίνει στο ζουμί: «Και βέβαια ειδική αναφορά χρειάζεται στη συνεχιζόμενη συμβολή της [Συμμαχίας του ΝΑΤΟ] στον περιορισμό της ρωσικής επιρροής. Ως μέλος του ΝΑΤΟ η Ελλάδα μπορεί να αντιμετωπίζει πολύ πιο αποτελεσματικά τέτοιες απειλές. Και μόνο που η χώρα αναγκάζεται να απελάσει ρώσους διπλωμάτες για λόγους εθνικής ασφάλειας, αποτυπώνει τον υπαρκτό κίνδυνο»!
Υπάρχει ρωσική απειλή για την Ελλάδα; Ακόμα και την περίοδο του «ψυχρού πολέμου» δεν τολμούσαν να το πουν. Μιλούσαν για «κομμουνιστικό κίνδυνο». Μετά την πτώση της χούντας, τον εξαφάνισαν και αυτόν από το επίσημο κρατικό λεξιλόγιο. Τα αμυντικά δόγματα που κατάστρωσαν όλες οι ελληνικές αστικές κυβερνήσεις, δεξιές και σοσιαλδημοκρατικές, δεν αναφέρονταν στον «από Βορρά κίνδυνο», αλλά στον «από Ανατολάς κίνδυνο». Δηλαδή, από μια χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ. Μετά την κατάρρευση του παλιού ανατολικού μπλοκ, όλες οι κυβερνήσεις μιλούσαν για τις πολύ καλές σχέσεις με τη Ρωσία. Μόλις «σκάει» η ιστορία με την απέλαση των τεσσάρων ρώσων διπλωματών, εμφανίζονται «αναλυτές» έτοιμοι να ρίξουν στην πιάτσα το δόγμα της «ρωσικής απειλής». Λες κι αυτή δημιουργήθηκε ξαφνικά και άλλαξε όλα τα δεδομένα. Το γεγονός ότι κάποιοι απ' αυτούς τους «αναλυτές» συνεργάζονται (όχι αμισθί, ασφαλώς) με σιωνιστικά κέντρα προπαγάνδας δεν είναι ασφαλώς τυχαίο. Το κατόρθωμα της συγκυβέρνησης των Τσιπροκαμμένων είναι ότι βάθυνε τόσο πολύ τη στρατηγική συνεργασία με το δολοφονικό σιωνιστικό μόρφωμα, ώστε του έχει επιτρέψει να δημιουργήσει και δίκτυο επηρεασμού της «κοινής γνώμης» στην Ελλάδα. Κατ' εντολή των Αμερικανών, φυσικά, που είναι οι ιθύνοντες νόες πίσω από όλα αυτά.
Φασίστες σε απόγνωση
Μια μέρα μετά το θρίαμβο της εθνικής ποδοσφαίρου της Γαλλίας στο Μουντιάλ της Ρωσίας, ο νεοφασίστας Ματέο Σαλβίνι, υπουργός Εσωτερικών και αντιπρόεδρος της νέας ιταλικής κυβέρνησης, δημοσίευσε στο Twitter μια φωτογραφία του με τέσσερα λευκά ιταλάκια που κέρδισαν μετάλλιο σε κάποιο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα Νέων. «Αυτή είναι η δική μου Ιταλία που είναι καλύτερη από τη Γαλλία, όπως ακριβώς και το κρασί μας είναι καλύτερο από το γαλλικό», έγραψε. Εκανε αντιπαραβολή με τους έγχρωμους -στην πλειοψηφία τους- ποδοσφαιριστές της γαλλικής ομάδας.
Αυτού του τύπου ο ρατσισμός δείχνει την απόγνωση των φασιστών, καθώς βλέπουν πως στις χώρες της παλιάς αποικιοκρατίας δεν μπορείς να στήσεις μια καλή εθνική ομάδα χωρίς έγχρωμους παίχτες. Το ποδόσφαιρο είναι άθλημα που αναπτύσσεται στις φτωχογειτονιές κι εκεί το προλεταριάτο είναι πλέον σε μεγάλο βαθμό αφρικανικής προέλευσης. Είναι και ο σωματότυπος των έγχρωμων παικτών που τους βοηθά ν' ανέβουν στο άθλημα, που πλέον στηρίζεται περισσότερο στη δύναμη, παρά στην τεχνική. Ετσι, οι φασίστες τύπου Σαλβίνι (και τύπου Μιχαλολιάκου, που έχει βγάλει όλη τη ναζιστική χολή του ενάντια στον Αντετοκούν-μπο) θα βρίσκονται μόνιμα σε απόγνωση, καθώς θα βλέπουν το «έθνος» να παραληρεί μπροστά στους έγχρωμους παίχτες.
ΥΓ. Ο Σαλβίνι είναι προς το παρόν τυχερός. Ο Μάριο Μπαλοτέλι αποδείχτηκε «λίγος» στη διαχείριση του τεράστιου ταλέντου του. Τι θα έκανε ο νεοφασίστας, αν ο Μπαλοτέλι ήταν ο ηγέτης της ποδοσφαιρικής Ιταλίας;
Αστοχίες
Σε «αστοχία της αυτόματης διασύνδεσης των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης του Υπουργείου με τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης του Λιμενικού Σώματος» απέδωσε ο Κουρουμπλής τη δημοσίευση του τίτλου από προπαγανδιστικό δελτίο Τύπου του υπουργείου Ναυτιλίας, στην ιστοσελίδα του Λιμενικού Σώματος («Μετά το μνημόνιο θα φανεί το πραγματικό προφίλ αυτής της κυβέρνησης και αυτό», ήταν το μισό σχόλιο που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του Λιμενικού). Τα συστήματα δεν παθαίνουν τέτοιες αστοχίες. Οσο για τη διασύνδεση, δεν πρόκειται για τη διασύνδεση συστημάτων, αλλά για τη… διασύνδεση προπαγανδιστών. Για λόγους πολιτικού ελέγχου, οι ίδιοι άνθρωποι (έμπιστοι του Κουρουμπλή) χειρίζονται τους λογαριασμούς του υπουργού, του υπουργείου και του Λιμενικού Σώματος, οπότε καμιά φορά μπορεί να γίνει λάθος στο «κόπι-πάστε» που θα 'λεγε και ο Πολάκης.
Ερποντας, γλείφοντας…
Μιας και μιλάμε για τον Κουρουμπλή, ο οποίος τις τελευταίες μέρες καυγαδίζει με τους πασόκους ποιος είναι περισσότερο… ΠΑΣΟΚ, να θυμίσουμε ότι ο πασοκοσυριζαίος έχει τη δική του ξεχωριστή μνημονιακή διαδρομή. Ως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ ψήφισε το πρώτο Μνημόνιο τον Μάη του 2011, αλλά ενάμιση μήνα μετά καταψήφισε το Μεσοπρόθεσμο. Το έκανε υπολογίζοντας πως η ενέργειά του θα περάσει στο ντούκου, άνευ συνεπειών. Ο Γιωργάκης, όμως, τον διέγραψε κι έτσι ο Κουρουμπλής είχε όλη την άνεση να καταψηφίσει το δεύτερο Μνημόνιο (επί Παπαδήμου). Ηδη, είχε κανονίσει τη μεταγραφή του στον ΣΥΡΙΖΑ, που φαινόταν καθαρά ότι ανεβαίνει δημοσκοπικά και παίρνει τη θέση του καταρρέοντος ΠΑΣΟΚ. Λίγο πριν από τις εκλογές του 2012 εντάχθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ, για να έχει όλη την άνεση να ψηφίσει το τρίτο Μνημόνιο τον Αύγουστο του 2015.
Το χρονολόγιο είναι δηλωτικό των… αρχών βάσει των οποίων πολιτεύεται. Και μια… λεπτομέρεια: ο Κουρουμπλής είναι ένας από τους εννιά βουλευτές που το 2004 είχαν συνυπογράψει την περιβόητη (ν)τροπολογία Πάχτα. Κόπηκε μαζί με τους υπόλοιπους από τις λίστες των υποψηφίων του ΠΑΣΟΚ. Είναι ο μόνος που κατάφερε να διασωθεί πολιτικά και να επανέλθει. Τους υπόλοιπους οχτώ, εννιά μαζί με τον Πάχτα (Ανθόπουλος, Βούγιας, Διαμαντής, Κατσανέβας, Κίρκος, Στρατηλάτης, Φλώρος, Χρυσανθακόπουλος), τους έφαγε η πολιτική «μαρμάγκα».
Αλληλεγγύη!
Αυτό θα πει αλληλεγγύη. Στις 2:42 τη νύχτα, τότε που «όλη η φύσις ησυχάζει», ο πρόεδρος, συγκυβερνήτης και υπουργός Πάνος έπιασε το τάμπλετ (το παιδί είχε πέσει για ύπνο, προφανώς) και έγραψε ότι μπορεί να μη συμπαθεί τον Γιούνκερ, ο οποίος «πολλές φορές του έχει επιτεθεί άδικα», όμως επειδή βρισκόταν εκεί, μπορεί να διαβεβαιώσει ότι ο Γιούνκερ δεν παραπατούσε «λόγω μέθης», αλλά «λόγω οσφιαλγιάς»! Οσφυαλγία λέγεται η ασθένεια, όμως η «δολοφονία» της λέξης εξαφανίζεται μπροστά στο μεγαλείο της ανθρώπινης αλληλεγγύης μεταξύ πολιτικών με… αδυναμίες. Κι αφήστε τους «κουσκουσιάρηδες» να γράφουν…