Συγκέντρωση έξω από την κεντρική διοίκηση του ΕΦΚΑ πραγματοποιούσαν χθες το πρωί εργαζόμενοι στα ασφαλιστικά ταμεία, στο πλαίσιο 48ωρης απεργίας που είχαν κηρύξει η ΠΟΠΟΚΠ και η ΠΟΣΕ-ΙΚΑ, οι δύο ομοσπονδίες του κλάδου. Ο διοικητής του ΕΦΚΑ, κάποιος Χάλαρης, με δική του πρωτοβουλία ζήτησε να συναντηθεί με τριμελή αντιπροσωπία. Ανέβηκαν, λοιπόν, στα γραφεία της διοίκησης ο πρόεδρος και ο αντιπρόεδρος της ΠΟΠΟΚΠ και ο πρόεδρος του ΣΥΑΤ (Σύλλογος Υπαλλήλων Ασφαλιστικών Ταμείων). Μόλις τους είδε ο Χάλαρης, αρνήθηκε να συζητήσει μαζί τους επειδή δεν ήταν κάποιος από την ΠΟΣΕ-ΙΚΑ. Τους άφησε σύξυλους και σηκώθηκε και έφυγε!
Τι να πούμε τώρα; Να καταγγείλουμε το αυτονόητο; Οτι ένας θεσμικός παράγοντας, διορισμένος από την κυβέρνηση ως επικεφαλής του μεγαλύτερου ασφαλιστικού οργανισμού, δε δικαιούται να επιλέγει με ποιους εκπροσώπους των συνδικάτων θα συναντηθεί; Οτι αυτό είναι δουλειά των ίδιων των συνδικάτων, ενώ υποχρέωση του διορισμένου κρατικού παράγοντα είναι να δέχεται τους όποιους εκπροσώπους και όχι μόνο τους αρεστούς στον ίδιο και την κυβέρνηση που τον διόρισε; Επαναλαμβάνουμε: αυτά είναι αυτονόητα. Οταν, όμως, ο πρωθυπουργός συμπεριφέρεται ως αυτοκράτορας και το περιβάλλον του στο πρωθυπουργικό γραφείο ως μανδαρίνοι, γιατί να μην καβαλήσει το καλάμι και ο κάθε διορισμένος κρατικός αξιωματούχος και να συμπεριφέρεται σαν μπέης;
Ούτε για τα μάτια του κόσμου…
Δευτέρα 5/4, μεσημέρι, ο ακροδεξιός τηλεπλασιέ-υπουργός, τσαμπουκαλεμένος, τουιτάρει για «νόμους που ισχύουν για όλους» και καμαρώνει για το πρόστιμο των 8.000 ευρώ στα Notos, που αν και πολυκατάστημα shop in shop, τους έγραψε κανονικά και άνοιξε, ενώ η ΚΥΑ για το άνοιγμα του λιανεμπορίου εξαιρούσε πολυκαταστήματα, shop in shop και εμπορικά κέντρα.
Τρίτη 6/4 (μόλις μια μέρα μετά), βγάζουν διευκρινιστική εγκύκλιο σύμφωνα με την οποία: «Στην αναστολή λειτουργίας που προβλέπεται με την ως άνω ΚΥΑ, δεν εμπίπτουν ωστόσο οι επιχειρήσεις εκείνες οι οποίες λειτουργούν υπό την διαχείριση ενός νομικού προσώπου και εκθέτουν τα προϊόντα τους σε ενιαίο χώρο, εκτεινόμενο σε έναν ή περισσότερους ορόφους, ακόμη και αν πρόκειται για προϊόντα διαφορετικών εμπορικών σημάτων. Οι επιχειρήσεις αυτές μπορούν να λειτουργούν σύμφωνα με την μέθοδο καθορισμού ραντεβού για αγορά εντός καταστήματος (click inside) και καθορισμού ραντεβού για παράδοση εκτός καταστήματος (click away)».
Φυσικά, η ανακοίνωση του προστίμου από τον ακροδεξιό τηλεπλασιέ που παριστάνει τον υπουργό διαδόθηκε πλατιά, σε αντίθεση με την διευκρινιστική εγκύκλιο που πέρα από την επίσημη σελίδα του υπουργείου Ανάπτυξης πρέπει να ψάξεις «βαθιά» στο Διαδίκτυο για να τη βρεις.
Η διορθωτική εγκύκλιος προφανώς και βγήκε ακριβώς για αυτά τα πολυκαταστήματα, τα οποία, όπως πληροφορούμαστε από την επίσημη ιστοσελίδα, τους έχουν φόρμα για ραντεβού click in shop, συνεπώς θα λειτουργούν κανονικά. Και με μια τυπική ένσταση, το πρόστιμο του «πολλά βαρύ» Μπουμπούκου θα ακυρωθεί.
Ε, ρε, γλέντια που τους κάνει ο Μένανδρος
Πόσο πιο ξεφτίλα μπορεί να γίνει μια κυβέρνηση, όταν ένας το λιγότερο αστείος και χαμηλού επιπέδου manager μοντέλων και παρουσιαστής trash εκπομπών «φωτογραφίζεται» από πρώην (δυσαρεστημένο τώρα) κορυφαίο υπουργό ότι μπούκαρε με μπράβους στο υπουργείο του, βρίζοντας και απειλώντας θεούς και δαίμονες, γιατί αποκλείστηκε από το πρόγραμμα ΣΥΝ-ΕΡΓΑΣΙΑ. Οταν ο ίδιος απίθανος τύπος ξεφωνίζει τον Χρυσοχοΐδη ότι συνεργαζόντουσαν και προωθούσε το έργο του υπουργείου του, μέσω της εκπομπής του και της φυλλάδας του, και ότι τον διαβεβαίωσε προσωπικά (ο Χρυσοχοΐδης) στο τηλέφωνο ότι δε θα αφαιρεθεί η αστυνομική φρουρά από τη φύλαξη του, αλλά τελικά τον «πούλησε».
Μια «βόλτα», πάντως, στο τουίτερ του Μένανδρου είναι απολαυστική και αποκαλυπτική…
Πονάτε πλεμπαίοι;
50.000 κρούσματα την ημέρα, η πλέμπα ψοφολογάει στα νοσοκομεία (ή και εκτός) και οι υπουργοί της κυβέρνησης Μακρόν τρώνε πριβέ γεύματα των 500€ το κεφάλι, σε κλειστά εστιατόρια … Μήπως σας θυμίζει τίποτα; Ολίγο από Ικαρία; Μήπως ακόμα περισσότερο τη φιέστα του Κούλη με Κάρολο, Καμ(ή)λα και όλο το σκυλολόι στο προεδρικό;
Σύμπτωση; Ή χαρακτηριστικό της αλαζονείας της –ανεξαρτήτως εθνικότητας– αστικής τάξης και των εκπροσώπων της;
Οι ταξικές διακρίσεις δε γνωρίζουν σύνορα. Και η φυσική έκφρασή τους, με απροκάλυπτα υπεροπτικά χαρακτηριστικά καμιά φορά, δε θα έπρεπε να μας κάνει εντύπωση. Εχει εκφραστεί και θα εκφράζεται, όσο η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο θα διαιωνίζεται. Μέχρι να τους πάρουμε με τα χαβιάρια… (ή με τις πέτρες;).