Εγερση για τη…ΔΕΘ.
Το παρελαύνειν ουκ εστί φιλοσοφείν
Κάργα Μίκης
Κατά Σκαρίμπαν και Σιδηρόπουλον Μίκυς.
Και δεν μιλάμε για τη μουσική του εκλιπόντος, βεβαίως- βεβαίως
- Συναγωνισμός Μικύτιδας από τα μέσα του Περισσού και τα επίλοιπα αστικά ΜΜΕ.
- «Η λαϊκή επανάσταση στο Αφγανιστάν»- Ο Περισσός επανεκδίδει βιβλίο για να μας πείσει για την… κοσμογονία που συντελέστηκε στη χώρα αυτήν τον καιρό που οι Ρώσοι ιμπεριαλιστές (και μετά) είχαν εισβάλει στο Αφγανιστάν.
- Ολίγην αιδώ, Αργείοι.
- Μίκης, λοιπόν.
- Αλλά χωρίς «Καραμανλής ή τανκς», χωρίς δημαρχιακή υποψηφιότητα με Περισσό το 1984, χωρίς υπουργοποίησή του επί πρωθυπουργίας Δρακουμέλ, χωρίς συμμετοχή του Μίκυ στα εθνοφασιστικά συλλαλητήρια, χωρίς τη συμπάθειά του προς την… οξύθυμη Χρυσή Αυγή. Τόνοι από χωρίς.
- Αρα ο θανών …δεδικαίωται. Ως υπηρετήσας στο ακέραιο την αστική τάξη.
- Οικουμενικός. Οπως η οικουμενική κυβέρνηση του 1988-1989. Στην οποία ασμένως συμμετείχε (και) ο Περισσός. Μέσα από τον Συνασπισμό της αριστεράς, της δεξιάς και της …προόδου.
- Ενα εξαιρετικά σύντομο και πικρό ανέκδοτο – αντιπλημμυρικά έργα.
- Ουδεμία λαοθάλασσα στη Μητρόπολη για τον Μίκυ.
- Και σχετικό ρεπορτάζ στην efsyn.gr, 8-9-2021. «Σε μίνι αντιπολιτευτική συγκέντρωση μετατράπηκε το “αντίο” στον Μίκη». Τζάμπα κι ο καταιγισμός στον Tύπο.
- Παρά τα όσα καταμαρτυρεί η Δύση στους Ταλιμπάν είναι έτοιμη να συνομιλήσει ΚΑΙ με τρομοκράτες (κατ΄αυτήν). «Ομάδα είκοσι κρατών με επικεφαλής τις ΗΠΑ», efsyn.gr, 8-9-2021. Eίναι πικρή η παραδοχή της ήττας.
- Ο Λοβέρδος αλληθωρίζει προς κυβέρνηση μεριά. Η κουτάλα, βλέπεις…
- Συγκρατημένη η avgi.gr, 8-9-2021. «Πλήθος κόσμου στη Μητρόπολη Αθηνών για το τελευταίο αντίο στον εμβληματικό συνθέτη». Συνθέτη και μόνο….
- Μπράβο στο γραμματέα Κουτσούμπα: «Σύντροφε, Μίκη…..Είναι φως επαναστατικό». Πιο επαναστατικό πεθαίνεις.
- Οικουμενικός ο Μίκυς, οικουμενικός κι ο Περισσός. Τα παιδιά – τα παιδιά, τα φιλαράκια τα καλά.
- Μιλλεναρισμός λέγεται η πολιτική ασθένεια Μίκη- Περισσού.
- «Εθνικά αποδεκτός».
- Πρέπει να αποφασίσει Η ΑΥΓΗ, 8-9-2021: Γίνεται τα λιγότερο από 70 άτομα που διαδήλωσαν στην Καμπούλ μπροστά στην πρεσβεία του Πακιστάν να συνιστούν «πλήθος»; Οταν το μένος κατά των Ταλιμπάν υπονομεύει το ίδιο το άρθρο της συριζοεφημερίδας…
- Περί… αγωνιστικών δημοτικών αρχών (της εξής… μίας): «…σε μερικές βιομηχανικές κοινότητες οι προλετάριοι μπορούν να πάρουν στα χέρια τους τη διοίκηση της κοινότητας, προτού να αποκτήσουν την κρατική εξουσία… Αυτές όμως οι κοινοτικές διοικήσεις δεν περιορίζονται μόνο από την κρατική εξουσία, αλλά και από την ίδια τους την οικονομική αδυναμία.Τις περισσότερες φορές είναι οι φτωχές κοινότητες, αποκλειστικά σχεδόν κατοικήσιμες από προλετάριους, που πρώτες κατακτήθηκαν από τη σοσιαλδημοκρατία. Από πού θα πάρουν τα μέσα για να πραγματοποιήσουν μεγαλύτερες μεταρρυθμίσεις;… Κατά κανόνα οι κοινότητες περιορίζονται από τη νομοθεσία του κράτους στη φορολογία των κατοίκων τους, αλλά και εκεί όπου δεν συμβαίνει αυτό, δεν μπορούν να υπερβούν ένα ορισμένο όριο στη φορολογία των ευπόρων και πλουσίων… Μερικές διοικήσεις κοινοτήτων που κατακτήθηκαν από τους σοσιαλιστές ή από φίλους σ’ αυτούς μεταρρυθμιστές, χάθηκαν πάλι εξαιτίας της φορολογίας, αν και η οικονομική πολιτική τους ήταν υποδειγματική. Αυτό συνέβη στο Λονδίνο, στο Roubaix και τελευταία στο Mulhausen στη Γερμανία». (Καρλ Κάουτσκι «Η κοινωνική επανάσταση»).
- Ο Γ. Φαράκος, από τα γκεσέμια, για χρόνια, του Περισσού (ως και γραμματέας του έφτασε) στο βιβλιαράκι του «Η νεολαία και το εργατικό κίνημα» (εκδόσεις ΟΔΗΓΗΤΗΣ, Αθήνα, 1977), διδάσκει τα μέλη της ΚΝΕ μεταξύ άλλων: «…το Γαλλικό ΚΚ στην ολομέλεια της ΚΕ του, που συνήλθε αμέσως μετά τα γεγονότα εκείνα». Ετσι ονομάζει την εξέγερση του γαλλικού Μάη ’68: γεγονότα… Και παρακάτω την εξέγερση την ονομάζει απλά «πολιτική κρίση». Και …ξεχνιέται μιλώντας για «μαζικό κίνημα», το οποίο καθοδήγησε το φίλο κόμμα, το γαλλικό «Κ».Κ. Διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα μιλάει για τα 10 περίπου εκατομμύρια απεργούς εργάτες που εμφανίστηκαν στη ΔΥΣΗ του αναπτυγμένου νεολαιίστικου κινήματος με εμφανή την απροθυμία και την έλλειψη καθοδήγησης… Ετσι μόνιμα αντιμετώπιζε (και αντιμετωπίζει) ο Περισσός τα σκιρτήματα και τις εξεγέρσεις: Με την υπονόμευση και τη διαβολή.
- Κάποτε μας πρόσφεραν την λεγόμενη «ποίηση της ήττας» (του ΚΚΕ κατά την τρίχρονη ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ του 1946-1949) ως υπεύθυνη γνώμη (αποθεώνοντάς την). Παραθέτουμε την εξής πληροφόρηση: Το άρθρο του Στάθη Δρομάζου (στο βιβλίο του «ΘΗΤΕΙΑ», Δίφρος, Αθήνα, 1966) με τον τίτλο «Προς Θεσσαλονικείς- Η Αριστερά και η κριτική απ’ τα αριστερά», στο οποίο ξετινάζει τον εκ των αρχιερέων της «ποίησης της ήττας» Μανόλη Αναγνωστάκη, κάνοντας καθαρό ότι ο ποιητής της… ήττας όταν γράφτηκε το άρθρο ήταν πλέον ένα φοβισμένο ανθρωπάκι, τυμβωρύχος πάνω στα πτώματα των πρώην συντρόφων του.
- Μην αγωνιάτε: ΔΕΘα γίνει κάτι το σπουδαίο. Απλώς οι μονίμως παρελαύνοντες στη ΔΕΘ θα ικανοποιήσουν (για μια ακόμη φορά) την αυταρέσκειά τους, μη δίνοντας λογαριασμό σ’ αυτούς που, φοβισμένοι, υποφέρουν και κρύβονται στη γωνία.
Βασίλης
