Aucun épi n’ est pur de sang humain»
Pierre Jean de Beranger
(από το ποίημα «La sainte alliance des peuples»)
«Στην άκρη κοντά, εκεί π’ αρχίζει κάθε κράτος,
κάθε στάχυ είναι ποτισμένο μ’ αίμα ανθρώπινο»
(μετάφραση: Κώστα Καρυωτάκη)
Το ζητούμενο δεν είναι το ελάχιστο κοινό, αλλά το ελάχιστο κοινό πολλαπλάσιο
ΕΛΛΑΣ-ΤOΥΡΚΙΑ-ΣΥΜΜΑΧΙΑ, ΛΕΥΚΑ ΚΕΛΛΙΑ-ΦΤΩΧΕΙΑ-ΑΝΕΡΓΙΑ
♦ Ανάθεμα «στα μπάνια του λαού»!
♦ Το νίμου μας καίγεται και εμείς λαψωρμενίζουμε!
♦ Ζούμε (;!)
♦ Και… εκδόσεις: έντυπα επί εντύπων (άλλη μια «φωνή» από δω, άλλη μια από κει).
♦ Αυξανομένου δε του εντύπου πλήθους, εμειώνετο το επί των οδών πορευόμενον. Και ήσαν αι οδοί κυριευμέναι από μανιοκαταθλιπτικούς καυλόγκαζους και μάρκες αυτοκινήτων όλων των ειδών και αποχρώσεων. Αι δε εκλογαί τακτικώς εγένοντο… (Τότε ήλθαν οι διαδηλώσεις στα πεζοδρόμια).
♦ OΣΕ δε εγέννησε ΣΕΚ, ΣΕΚ δε πονοκοίλιασε και διεσπάσθη (ΔΕΑ), ΔΕΑ δε εμίκρυνεν έτι περισσότερον και εγεννήθη «ΚOΚΚΙΝO». (Αντε, και σε μια καλή διάσπαση).
♦ «Δείξτο στην Αθήνα που αγαπάς»… (μην της το «πεις μ’ ένα γιουκαλίλι»).
♦ «Μετά τη μεταπολίτευση δεν ξεγελάστηκε από τη δήθεν κατάρρρευση της χούντας… Δε σταμάτησε να αγωνίζεται δυναμικά ενάντια στην εξουσία των αφεντικών. Η συμμετοχή του στην ταξική πάλη δε γινότανε στη βάση, να επιβληθεί, να δικαιωθεί, να νικήσει, πάλευε γι’ αυτό που πίστευε με συνέπεια και πείσμα, ξέροντας ότι αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος για να μη χαραμίζει κάθε στιγμή τη ζωή του στ’ αφεντικά. Ακόμα δεν τοποθετούσε τον εαυτό του και την πολιτική πρωτοβουλία που ανήκε πάνω απ’ το κίνημα…» (Αλεξάνδρα, συντρόφισσα του Χρήστου Κασίμη, 25-10-78).
♦ Να, λοιπόν που στην Πορτογαλία το φεμινιστικό κίνημα μάχεται «για το δικαίωμα της άμβλωσης» (προχωρημένο το αίτημα, αφού τα «παραδοσιακά» έχουν ήδη ικανοποιηθεί), ενώ η Παγκόσμια Πορεία Γυναικών έχει ως πρόταγμα την «ισότητα, τη δικαιοσύνη, την ειρήνη, την ελευθερία, την αλληλεγγύη», έτσι ώστε να χωράνε «πολλές» γυναίκες ή, όπως μας πληροφορεί το έντυπο «ΚOΚΚΙΝO» (φ.1, 7ος/2004), για «ένα κόσμο που να χωράει πολλούς κόσμους!» (All together, to have fun, δηλαδή…).
♦ Oταν είναι για εκλογές δε φτάνει το μελάνι. Εν προκειμένω, η φιλτάτη ημίν εφημερίς «ΛΑΪΚOΣ ΔΡOΜOΣ» (19/6/2004) αφιερώνει ολόκληρη σελίδα για τις εκλογές στο σύλλογο εργαζομένων Εμπορικής Τράπεζας (όπου στηρίζει την Νέα Συνδικ. Kίνηση, σε συνεργασία με το ΠΑΜΕ). Τουλάχιστον εδώ (13η σελίδα) παραθέτουν σκέτα αποτελέσματα (για αγώνες ας μη μιλάμε…) ενώ μερικές σελίδες πριν (9η σελίδα) δημοσιεύονται αποτελέσματα ευρωεκλογών όπου το ΜΛ-ΚΚΕ έχει λάβει: «Ν. Ξάνθης (από 0.4% το 1999) ποσοστό 0.72% το 2004». Εδώ έχουμε στιάπου γιατί: το 0.4 δεν είναι 0.04 (όπως το θέλουν να φαίνεται) αλλά 0.40 (δεκαδικός). Δίνεται η εντύπωση ότι η ποσοστιαία αύξηση είναι 0,68% (0.4 -0.72) ενώ είναι 0.32%. Το ίδιο επαναλαμβάνεται και για την Α’ Θεσ/νικης (0.3-0.39), Φλωρίνης (0.2-0.29), Φθιώτιδος (0.2-0.29), Βοιωτίας (0.3-0.41), Ρεθύμνης (0.1-0.17). (Αχ, αυτές οι κάλπες – «πάρε την κάλπη πάνω σου, αγόρι μου!»).
♦ Oπως είναι γνωστό, οι «μαρξιστικές-λενινιστικές-μαοϊκές-σταλινικές-γκραμσιανές κ.λ.π.» δυνάμεις δεν ενδιαφέρονται για «έδρες και καρέκλες» (αναφερόμαστε στην ΚOΕ και το Μ-Λ από εμπρός). Αλλά: στο Σύλλογο Μισθωτών Τεχνικών ένας «οικογενειακός» (;) καυγάς γίνεται για την έδρα (έλεος, δηλαδή). Τάχαν συμφωνήσει (προ εκλογών συλλόγου) οι δύο οργανώσεις με εναλλασσόμενη παρουσία στην έδρα, μία (1) στο ΔΣ. Βέβαια οι μιλάμδες τους την «έφεραν» δείχνοντας πού γράφουν (ακόμα και) την ψήφο των εργαζομένων… (Le movement c’ est moi!)
♦ Εγω-παϊσμός, ανώτατο στάδιο του Ευρω-παϊσμού.
Bασίλης
