Δύο χιλιάδες είκοσι δυο
λαοί και όνειρα ρημαδιό
Σήμερα (Σάββατο 5 του Νοέμβρη, παραμονές της επετείου της ρωσικής επανάστασης) κλείνει τα 77 χρόνια της η Αλέκα. Μία είναι η Αλέκα, που μάλιστα το 1991 γινόταν σε ηλικία 46 χρονών η πρώτη γυναίκα αρχηγός ελληνικού κόμματος.
Οσο χειμωνιάζει τόσο θα επιστρατεύονται και θα επιστρέφουν (όχι πάντα αυτοβούλως ή τυχαία…) όλοι εκείνοι οι απίθανοι τύποι να λένε το μακρύ και το κοντό τους για την πανδημία, τη γρίπη και τα τοιαύτα.
Αδων εις Αδωνις και πάλι. Πάνω που αναρωτιόμασταν ξεμύτισε περιχαρής σε (σ)καταστήματα και λαϊκές. Να δει και να κομπάσει για τι; Αλλά… Αδωνις είναι αυτός, δεν χρειάζεται ούτε επεξηγήσεις ούτε συστάσεις.
Το θέμα της εβδομάδας είναι αναμφίβολα το καλάθι του νοικοκυριού. Το μόνιμο θέμα του νοικοκυριού είναι το καλάθι της εβδομάδας.
Καλάθι του νοικοκυριού κρατώ στο ‘να μου χέρι
επίδομα-ελεημοσύνη παίρνω με το άλλο
του πλούτου ο παραγωγός, αντί να ‘χω τα πάντα
αναρωτιέμαι αν κι αυτόν τον μήνα θα τον βγάλω.
“Το μυστικό του δημαγωγού είναι να δείχνει τον εαυτό του τόσο ανόητο όσο και το ακροατήριό του. Ετσι τους κάνει να πιστεύουν πως είναι τόσο έξυπνοι όσο και ο ίδιος” (Karl Kraus).
Χαράς ευαγγέλια, Χαρά, Ευαγγελία: Επεσε στο 9,8% ο πληθωρισμός στην Ελλάδα τον Οκτώβρη και ήδη ατενίζουμε το (χειμωνιάτικο) μέλλον με αισιοδοξία. Μάλιστα ο Κούλης αντιπαρέβαλε το νούμερο με αυτό του σουλτάνου απέναντι. Οπως κάναμε μικροί που τα μετρούσαμε (τα νούμερα), να δούμε ποιος έχει –και κυρίως ποιος είναι, αλλά τότε δεν το ξέραμε γιατί ούτε ενήλικες ήμασταν, πολλώ δε μάλλον ούτε υπεύθυνοι για τις τύχες ολόκληρων λαών- το πιο μεγάλο.
Ανάθεμά σε ρεμπεσκέ και μυριανάθεμά σε
μιλάς, πληρώνεσαι γι’ αυτό, ενώ όλοι κράζουν «σκάσε».
Τον πόνο εμπορεύεσαι, καλλιεργείς τη φρίκη
ολημερίς απ’ το γυαλί, θαρρείς είσαι σπουδαίος
μα όσοι σε κοιτάζουνε βλέπουν ένα καθίκι.
Οταν κοιτάζω τις τιμές σε κάθε καρτελάκι
ένα μου έρχεται στο νου:
(βοήθεια παρακαλούμε, η λαϊκή μούσα έχει στερέψει).
Και η φωνή των τοίχων να υπενθυμίζει: «Είναι ευκολότερο να κρεμάσεις δέκα σημαίες στο μπαλκόνι, από το να διαβάσεις έναν τόμο ιστορίας».
Το πληροφορηθήκαμε από το «Our Balkans», συνοδευόμενο από τη σημερινή φωτογραφία της στήλης: Ταξιτζής κυκλοφορεί στους δρόμους της Θεσσαλονίκης με σημαία και αυτοκόλλητα της ενιαίας ομοσπονδιακής Γιουγκοσλαβίας και τα λόγια από μια ομιλία του Τίτο: “Εμείς έχουμε χύσει θάλασσες αίματος για την αδελφότητα κι ενότητα των λαών μας. Και δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να αγγίξει ή να καταστρέψει από μέσα αυτή την αδελφότητα κι ενότητα!”.
Τη Δευτέρα κλείνουν 109 χρόνια από τη γέννηση του Albert Camus. Ενα απόσπασμα από την ομιλία του στη Σουηδική Ακαδημία κατά την παραλαβή του Nobel λογοτεχνίας το 1957, παρά τις πολλλές και εύλογες ενστάσεις: «Κληρονόμος μιας διεστραμμένης ιστορίας όπου ανακατεύονται προδομένες επαναστάσεις, τρελαμένες τεχνολογίες, πεθαμένοι θεοί και ξοφλημένες ιδεολογίες, όπου μέτριες ηγεσίες μπορούν να καταστρέψουν τα πάντα αλλά δεν μπορούν να πείσουν κανέναν, όπου η νοημοσύνη ταπεινώνεται, αυτή η γενιά οφείλει, ξεκινώντας από τις αρνήσεις της, να αποκαταστήσει έστω κάτι από την αξιοπρέπεια της ζωής και του θανάτου».
Και τώρα τι; Τι άλλο από το γελοίο δίμηνο (καμία άλλη γιορτή δεν έχει τέτοια προεόρτια!) της αγίας αγοράς, που στολίζεται από τώρα για τις γιορτές και τον πάνδημο εκβιαστικό και βιαστικό και αστικό εορτασμό της αγίας κατανάλωσης. Οστις πλαισιώνεται από «λευκές νύχτες» (ποιος Ντοστογιέφσκι ρε;) και όλα αυτά τα αμερικάνικα Halloween και τα βλακώδη Βλακ και μπλακ Friday.
Ζούμε το αδιανόητο, κοιτάμε σαστισμένοι
και το χειρότερο: κανείς τίποτα δεν προσμένει.
Κοκκινοσκουφίτσα
