Πότε θα έρθει μια χρονιά
πότε θα έρθει η μέρα…
Με αφορμή τη σημερινή (31 Μαΐου) παγκόσμια ημέρα κατά του καπνίσματος: Η πρώτη χώρα στη σύγχρονη ιστορία που απαγόρευσε το κάπνισμα στους δημόσιους χώρους ήταν η ναζιστική Γερμανία. Ηδη από τις αρχές του 20ού αιώνα, κινήματα εναντίον του καπνίσματος είχαν δραστηριοποιηθεί σε πολλές χώρες του δυτικού κόσμου. Ομως μόνο στη ναζιστική Γερμανία είδαν να εφαρμόζονται οι προτάσεις τους, επειδή είχαν τη στήριξη του κράτους και του ίδιου του Χίτλερ.
Σε συνέχεια όσων γράφαμε στο προηγούμενο φύλλο για τις Σκουριές Χαλκιδικής και όπως καταγράφεται και στο επετειολόγιο της «Κ», ήταν 3 Ιούνη του 2003 όταν περισσότεροι από εκατό μεταλλωρύχοι άρχιζαν απεργία πείνας στα μεταλλεία της εταιρίας “TVX” στο Στρατώνι Χαλκιδικής, ζητώντας να μείνουν τα μεταλλεία ανοιχτά και να μη χάσουν τη δουλειά τους. Στις 13 του μήνα σταμάτησαν την απεργία πείνας, αλλά παρέμειναν κλεισμένοι για περίπου δέκα ακόμα ημέρες στις στοές των μεταλλείων, παρά τις δεσμεύσεις που λάμβαναν από τον τότε υφυπουργό Οικονομίας.
Οσο κόστιζε μια μερίδα κοστίζει τώρα ένα σουβλάκι, όσο κόστιζε το ταξίδι Αθήνα-Θεσσαλονίκη κοστίζει τώρα το ταξίδι Αθήνα-Λαμία, όσο κόστιζε ένας μήνας κοστίζουν τώρα μερικές μέρες. Μαύρες, άδειες, αγχωτικές και συχνά εφιαλτικές μέρες…
Τριάμισι ευρώ πιτόγυρο, δυόμισι ευρώ βενζίνη
κι ακόμα λες “περίμενε να δούμε τι θα γίνει“!…
Το τσίπουρο θέλει μεζέ, το λάχανο πιπέρι
και για ν’ αλλάξουν οι καιροί πρέπει να βάλεις χέρι.
Πείτε μας βρε δημοσκουπίστρες τι γίνεται, γιατί θα πεθάνουμε από την αγωνία. Ποιος είναι δεύτερος τελικά, το ΠαΣοΚ ή η Πλεύση Ελευθερίας;
Ο εθνικός πλασιέ, εκτός από πωλήσεις και «παραχωρήσεις», ψάχνει και για επενδύσεις και εισαγωγές, αλλά… 21 κιλά σκόνης ανά στρέμμα στο Ηράκλειο κι ακόμα να βρεθεί τρόπος αξιοποίησης!
Συμβαίνουν αυτά… Στην Ελλάδα είχαμε τη χαστουκισμένη Μιμή, στη Γαλλία έχουν τον χαστουκισμένο «ξεκουμπίσου χαμένε» Μακρόν. Βέβαια, σύμφωνα με τους ανέμους των ημερών, αν συνέβαινε το αντίθετο θα είχαμε και τις σουφραζέτες στα κάγκελα…
Απ’ τα κανάλια μού μιλάν’ τ’ ανδρείκελα του κράτους
συνέχεια παρουσιάζοντας εγκλήματα, θανάτους,
αίμα και ανασφάλεια, απόγνωση και τρόμο
υπονοώντας πως δεν πρέπει να γυρνώ στο δρόμο.
Θέλουν να βγαίνω μοναχά για να καταναλώνω
να επιστρέφω γρήγορα, μπροστά τους να ξαπλώνω
και να τους παρακολουθώ που δίνουν οδηγίες
ολημερίς κι ολονυχτίς, εργάσιμες κι αργίες.
Αυτά συμβαίνουν βέβαια στα μεσοδιαστήματα των διαφημίσεων, αφού ακόμα και το πρόγραμμα διαμορφώνεται γι’ αυτές και σύμφωνα με αυτές. Μεσοδιαστήματα που περιέχουν και εκλεκτούς προσκεκλημένους προς επίρρωση των παραπάνω:
Με το που σκάει η ανατολή βγαίνουν τα παλικάρια
παίρνουν τις στράτες, πιάνουνε στα μουμουέ στασίδια
και με σοβαροφάνεια παπάρες αμολάνε
για να τρώμε φακές εμείς κι αυτοί βουρ στα κοψίδια.
Κάνουνε πως χορεύουνε με μπρίο και τσαλίμια
μα κατά βάθος όλοι τους δεν είν’ παρά ψοφίμια
τεμπέλικα, ακαμάτικα, με μόνο ενδιαφέρον
ό,τι σχετίζεται με το προσωπικό συμφέρον.
Στου αντρειωμένου την αυλή κάνουνε τους ιππότες
τους ικανούς κι ατρόμητους με τα παχιά τα λόγια
κάτι τύποι απίθανοι που είν’ στ’ αλήθεια κότες
με γυαλισμένα δέρματα και ακριβά ρολόγια.
Κορδώνονται, αερολογούν, εκ του ασφαλούς μιλάνε
πουλάνε φύκια ως καλές μεταξωτές κορδέλες
υπηρετούν τ’ αφεντικά, γλείφουνε, προσκυνάνε
άλλη εικόνα δίνουνε μα πρόκειται για βδέλλες.
«Εθνική αρχή κατά της ακρίβειας θα εποπτεύει την αγορά» είπε ο μεγάλος. Τι το «εθνικό» έχει; Και τι θα γίνει αν εποπτεύει; Και χίλια άλλα ερωτήματα, που υποβιβάζουν τη στήλη αν τα θέσει. Γελάνε (και οργίζονται) και οι πέτρες! Φτιάξτε αρχή διά κάθε τι.
Κοκκινοσκουφίτσα
