Πότε θα έρθει μια χρονιά
πότε θα έρθει η μέρα…
Οπως θα δείτε και στο επετειολόγιο της «Κ», ήταν σαν σήμερα (29 Μαρτίου) του 1968 όταν ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος μιλώντας στη Θεσσαλονίκη, χρησιμοποίησε για πρώτη φορά το σύνθημα «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών», συνοδεύοντάς το με διαγραφή αγροτικών χρεών. Φυσικά δεν θα σχολιάσουμε τίποτε από αυτό το τρίπτυχο, Μάτα. Περιττό Μάτα, περιττώματα. Απλά το αναφέρουμε για τους λάτρεις της ιστορίας, των θρησκευτικών και της γεωγραφίας.
Οσο για την «εθνική επέτειο», στον απόηχό της ας δούμε ολίγα περί φιλελληνισμού μήπως και φύγει λίγο από το φούσκωμα: «Οι Έλληνες είναι ίσως ο πιο διεφθαρμένος, ο πιο εκφυλισμένος λαός του κόσμου. Με την επανάστασή τους αποκάλυψαν τον πραγματικό χαρακτήρα τους. Είναι η πιο ματαιόδοξη και η πιο ανειλικρινής φυλή της γης, μια χημική ένωση από όλα τα ελαττώματα των προγόνων τους. Σε αυτά πρέπει να προσθέσεις και τα ελαττώματα των Τούρκων και των Εβραίων. Και όλα αυτά ανακατεμένα σε ένα τσουκάλι δουλείας» λόρδος George Gordon Byron – Iris Origo: “The last attachment – Byron and Tereza Guiccioli”, 1849, σελίδα 363).
Πολύ γενναίος ο νεαρός, ο Κωνσταντίνος Κυρανάκης ντε. Μπήκε σε τρένο Αθήνα-Θεσσαλονίκη! Και έφτασε στον προορισμό του!
Μετά τα τσιμπούσια και τις πυκνές συναντήσεις με τον Τζερόνιμο, τις επαφές με τον πατριάρχη και τα λοιπά (καταγεγραμμένα και από τη στήλη), άλλη μια επιβεβαίωση και επιβράβευση των καλών σχέσεων του Αλέξη με την Εκκλησία, η ομιλία για βιβλίο του Πάπα! Το τερμάτισες μεγάλε. Πού να μην ήσουν και άθεος δηλαδή (τι γελάτε ρε;).
«Το μέλλον δε θα ‘ρθει από μονάχο του έτσι νέτο-σκέτο / αν δεν πάρουμε μέτρα κι εμείς. / Από τα βράγχια, κομσομόλε, άρπαξε το! / Απ‘ την ουρά του, πιονιέροι, εσείς. / Η κομμούνα δεν είναι μια βασιλοπούλα του παραμυθιού, που λες / για να την ονειρεύεσαι τις νυχτιές. / Μέτρησε, καλοσκέψου, σημάδεψε / και τράβα, βήματα τα βήματα / έστω και πάνω σε μικροζητήματα. / Δεν είναι μόνον ο κομμουνισμός στη γη / στα κάθιδρα εργοστάσια εκείνα. / Είναι και μες στο σπίτι / στο τραπεζάκι μπρος / στις σχέσεις / στη φαμίλια / στην καθημερινή ρουτίνα. / Εκείνος κει που ολημερίς τριζοβολάει βλαστήμιες / σαν κάρο κακογρασωμένο / εκείνος που σαν ολολύζει η μπαλαλάικα χλωμιάζει ευθύς / αυτός το μπόι του μέλλοντος δεν το ‘χει φτασμένο. / Πόλεμος δεν είναι μόνο, όπως θαρρείς εσύ / να λες ναι, ναι, στα μέτωπα με βολές πολυβόλου. / Της φαμίλιας, του σπιτικού η επίθεση / για μας μικρότερη απειλή δεν είναι διόλου. / Εκείνος που υποτάχτηκε στην πίεση της φαμίλιας / κοιμάται μέσ’ στη μακαριότητα ρόδων φτιαγμένων με χαρτί / αυτός δεν έφτασε το μπόι της προσήλιας / της δυνατής ζωής εκείνης που θα ‘ρθει. / Σαν τη φλοκάτα και το χρόνο επίσης / ο σκόρος της καθημερινότητας / τον κατατρώει στιγμή-στιγμή» (Vladimir Mayakovsky).
Μέσα στην παράνοια των καιρών που έφερε το ωραίο σύστημα, μερικοί επιστήμονες αναρωτιούνται γιατί οι Ιταλοί τρώνε κάθε μέρα ζυμαρικά και δεν παχαίνουν. Για τον ίδιο λόγο που οι αγελάδες και οι ελέφαντες τρώνε χορταρικά και γίνονται τετράπαχοι ρε μεγάλοι.
Τελικά η Τουρκία είναι «ασφαλής χώρα για τους πρόσφυγες» (θυμάστε;), αλλά κανείς δεν ξέρει και δεν εγγυάται πλέον ότι είναι το ίδιο και για τους Τούρκους.
Οι «γόνοι καλών οικογενειών» όταν συλλαμβάνονται δεν έχουν ονοματάκια;
Να τους ακούμε τους ευρωπαίους αφέντες και να ετοιμάσουμε προμήθειες έκτακτης ανάγκης για τρία εικοσιτετράωρα. Η Κοκκινοσκουφίτσα το έκανε ήδη, έβαλε νερά, καφέδες, τσιγάρα, ποτά και αναμένει την εφαρμογή του διαιτολογίου για να χάσει κανένα κιλό. Κάνουμε πλάκα για να μην πούμε κανένα χοντρό για τα σχέδιά τους, αφού δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο…
«Μια κυβέρνηση που δεν έχει να φοβάται παρά τον λαό, μπορεί να κρατήσει τόσο πολύ, τόσο όσο κι ο λαός δεν φοβάται τίποτ’ άλλο παρά την κυβέρνηση» (Wolf Biermann).
Κοκκινοσκουφίτσα
