Το σημαντικότερο από τον αριθμό των έξι νεκρών σήμερα [χτες] είναι οι τοποθεσίες τους. Η πρώτη επιχείρηση στη Ράφα, συγκεκριμένα στη συνοικία Αλ-Τζανίνα, την οποία ο στρατός του εχθρού ελέγχει εδώ και 16 μήνες και εξακολουθεί να μάχεται εκεί, και η δεύτερη στο πέρασμα Αλ-Λάνμπι, στο οποίο το καθεστώς της οντότητας μαζί με το ιορδανικό καθεστώς πασχίζουν να εξουδετερώσουν οποιαδήποτε στρατιωτική ενέργεια. Αυτές οι επιχειρήσεις αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η ήττα της Αντίστασης στρατιωτικά είναι αδύνατη και ότι ο μόνος δρόμος τους προς τη νίκη είναι να μας νικήσουν ψυχολογικά και να αποσπάσουν από εμάς πολιτική παράδοση. Χωρίς αυτό, ο εχθρός είναι ηττημένος αναπόφευκτα. Ο Θεός να δώσει νίκη στην Αντίσταση.
Σαΐντ Ζιάντ
Στέκεται στη μέση της κατεστραμμένης γειτονιάς του στη συνοικία Αλ-Τουφάχ, ανατολικά της Πόλης της Γάζας. Γεμάτος οργή και αποφασιστικότητα στέλνει το μήνυμά του:
Δε θα φύγουμε, θα παραμείνουμε ακλόνητοι, δεν βγαίνουμε έξω, Νετανιάχου. Όπως αντέξαμε, θα αντέξουμε. Θα ζήσουμε και θα πεθάνουμε στη συνοικία Αλ-Τουφάχ. Καταστροφή και βομβαρδισμός; Θα παραμείνουμε ακλόνητοι. Μεταφέρετέ το στον Νετανιάχου.
Γιαγιά ηρώων και μητέρα ηρώων, η ηλικιωμένη Παλαιστίνια από την Πόλη της Γάζας στέλνει μήνυμα στους Αραβες και τους μουσουλμάνους, και διαβεβαιώνει:
Θα μείνω στη Γάζα και δε θα φύγω, ακόμη κι αν μείνω η τελευταία. Οι γιοι μου και οι σύζυγοι των παιδιών μου μαρτύρησαν, τα παιδιά τους είναι τραυματισμένα, Δε θα φύγω ακόμη και αν απομείνει η τελευταία σταγόνα από το αίμα μου.
Λίγοι φεύγουν. Οι πολλοί μένουν στην Πόλη της Γάζας. Τρεις; γυναίκες κι ένας άντρας εξηγούν το λόγο.
Γυναίκα με καπέλο: Μένουμε στη γη μας. Αυτή η γη είναι δική μου. Δεν μου την έδωσε κάποιος, την κληρονόμησα από τους προγόνους μου. Αυτοί [οι σιωναζιστές] πρέπει να φύγουν. Γιατί πρέπει να φύγουμε εμείς;
Νεαρή: Μένουμε σταθεροί στη γη μας και στα σπίτια μας. Ακόμα κι αν όλα τα σπίτια έχουν καταστραφεί, η ομορφιά της, η χάρη της, η ακατανίκητη γλυκύτητά της, η μυρωδιά της πόλης όπου μεγαλώσαμε παραμένει. Απλά, δεν έχουμε τη δύναμη να την εγκαταλείψουμε.
Αλλη γυναίκα: Την πρώτη φορά δεν φύγαμε. Τη δεύτερη φορά πραγματικά δε θέλουμε καν να φύγουμε, γιατί δεν έχουμε σκηνές και χρήματα για να μετεγκατασταθούμε. Εκτός απ’ αυτό, δε θέλουμε να απαρνηθούμε τον τόπο μας και να πάμε αλλού. Ο σύζυγός μου είναι τραυματισμένος, αλλά ακόμα και μ’ αυτό, σας λέω ότι δε θα φύγουμε. Ακόμα κι αν προσπαθήσουν να με πάρουν, δε θα κουνηθώ. Θέλω να μείνω εδώ.
Αντρας: Είμαι ακλόνητος, κάθομαι εδώ κρατώντας το έδαφός μου στη Γάζα, περιμένοντας να δω τι θα συμβεί. Ακόμα κι αν μας πατήσουν τα τανκ, ακόμα κι αν εισβάλουν και καταλάβουν την Πόλη της Γάζας, εμείς παραμένουμε εδώ, ακριβώς στην καρδιά της πόλης.
