Πρόκειται για την τελευταία ταινία του σκηνοθετικού διδύμου του «The deep end» (2001). Η ταινία αποτελεί μία σύγχρονη μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος του Χένρι Τζέιμς (1897), στη Νέα Υόρκη.
Η πρωτοτυπία της ταινίας έγκειται στην προσπάθεια των σκηνοθετών της να δείξουν την πραγματικότητα μέσα από τα μάτια της εξάχρονης Μέιζι, η οποία βιώνει μια οριακή κατάσταση στην οικογένειά της, με τους γονείς της να βρίσκονται σε διαδικασίες διαζυγίου και τους εραστές τους να μοιάζουν να ενδιαφέρονται περισσότερο από τους γονείς της για εκείνη. Για να το πετύχουν αυτό, οι σκηνοθέτες κινούν την κάμερα από το ύψος της μικρής πρωταγωνίστριας. Αυτό είναι ίσως και το πιο ενδιαφέρον στοιχείο της ταινίας.
Οι σκηνοθέτες επέλεξαν να κρατήσουν τη δραματικότητα σε χαμηλά επίπεδα, αποφεύγοντας έτσι τη λύση του εύκολου και φτηνού μελοδραματισμού. Ακόμη μία ιστορία ενός αφρόντιστου παιδιού-θύματος της ανωριμότητας και της ανευθυνότητας των γονιών του. Ακόμη μία ιστορία που θέτει στο μικροσκόπιο τα προβλήματα της δυσλειτουργικής οικογένειας και κυρίως αυτά που πηγάζουν από την προβληματική σχέση των δύο γονέων. Παρόλο που το σενάριο αποτελεί μεταφορά του κορμού της ιστορίας στο σήμερα, βλέπουμε πως τα ίδια θέματα ταλαιπωρούν το θεσμό της οικογένειας εδώ και πάνω από εκατό χρόνια… Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, η αλήθεια είναι πως έχουμε δει και ταινίες που εμβαθύνουν πολύ περισσότερο στο εν λόγω ζήτημα…
Ελένη Π.