Φθινοπώριασε για τα καλά και η κινηματογραφική λέσχη της «Κόντρας» ξεκινά τις προβολές της μ' ένα αφιέρωμα σ' έναν από τους σημαντικότερους δημιουργούς, τον Κρις Μαρκέρ. Κινηματογραφιστής, φωτογράφος, μοντέρ, δημοσιογράφος, ποιητής, ντοκιμαντερίστας, ο Κρις Μαρκέρ έχει να επιδείξει ένα πλουσιότατο έργο στην πεντηκονταετή πορεία του, που μόνο στον κινηματογράφο αριθμεί 50 ταινίες και ντοκιμαντέρ, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων δεν προβλήθηκε ποτέ στην Ελλάδα. Γεννήθηκε το 1921, κατά πάσα πιθανότητα στη Γαλλία (ο ίδιος δε διέψευσε ποτέ μια φήμη ότι γενέτειρά του ήταν το Ουλάν Μπατόρ της Μογγολίας) και πέθανε το 2012, σε ηλικία 91 ετών.
Εχει χαρακτηριστεί διεθνώς ως ένας από τους σημαντικότερους ιστορικούς κινηματογραφιστές. Ο ίδιος περιγράφει τη σχέση του με την Ιστορία ως τη μόνιμη περιέργειά του, τη μανία του να καταλάβει «μα πώς τα καταφέρνουν οι άνθρωποι να ζουν σε έναν τέτοιο κόσμο;». Εξ ου και η πολυετής εξερεύνησή του σε κάθε γωνιά της γης, η συλλογή από χιλιάδες ώρες οπτικού και κινηματογραφικού υλικού, τα οποία συνθέτει με μοναδική μαεστρία και με πλήρη αδιαφορία για γραμμικές αφηγήσεις ή ουδέτερες απεικονίσεις της πραγματικότητας. Από τους πρωτοπόρους του φιλμ-δοκίμιου, ο Μαρκέρ δηλώνει ευθαρσώς πως δεν κρύβεται πίσω από την επίπλαστη αντικειμενικότητα αλλά θα πει τη γνώμη του: «Δεν πρόκειται να με αναγκάσετε να πω τη λέξη σινεμά-βεριτέ». Μια γνώμη η οποία βρίσκεται στο πλευρό του καταπιεσμένου, του αόρατου, δίπλα σε όλα τα κινήματα που σημάδεψαν τον πλανήτη κατά το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα.
Το νήμα που συνδέει το πολύμορφο έργο του Μαρκέρ και διαπερνά το μεγαλύτερο κομμάτι της δουλειάς του είναι «η προσπάθεια να δώσω το λόγο στους ανθρώπους που δεν τον έχουν και ει δυνατόν να τους βοηθήσω να βρουν τα δικά τους μέσα για να εκφραστούν» (Liberation, Μάρτης 2003). Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η δημιουργία το 1967 της κινηματογραφικής κολλεκτίβας SLON (αργότερα ISKRA), της οποίας σκοπός ήταν η χειραφέτηση του εργατικού κινήματος (και) μέσα από τον κινηματογράφο. Πάντοτε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, παρά τους διθυράμβους προς το πρόσωπό του, προ και μετά θάνατον, ο ίδιος περιγράφει τον εαυτό του απλά: Αν θέλετε να με γνωρίσετε, δείτε τις ταινίες μου.
~ Παρασκευή 8/11/2019 ~
ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΣΥΝΤΟΜΑ, ΕΛΠΙΖΩ
(A bientôt, j’ espère, Γαλλία, 1968, 55')
Σκηνοθεσία: Κρις Μαρκέρ, Μαριό Μαρέ, Σενάριο: Μαριό Μαρέ, Σχόλια: Κρις Μαρκέρ, Φωτογραφία: Πιερ Λομ Μοντάζ: Κάρλος ντε λος Γιάνος, Παραγωγή: SLON