Ο Χιου Γκλας υπήρξε ένας από τους πιο θρυλικούς κυνηγούς, καθότι η ιστορία επιβίωσής του ξεπερνά τα όρια της φαντασίας. Για τη ζωή του ξέρουμε ελάχιστες πληροφορίες. Γεννήθηκε το 1773 στη Φιλαδέλφεια, έζησε λίγο ως πειρατής και επιβίωσε μετά από μια πολύ σκληρή περιπέτεια σε μια αποστολή εξερεύνησης του ποταμού Μιζούρι. Υπήρξε πηγή έμπνευσης (ανάμεσα σε άλλους και) για τον συγγραφέα Μάικλ Πανκ, που έγραψε ένα βιβλίο γι' αυτόν, στο οποίο βασίστηκε και το σενάριο της ταινίας.
Ο μεξικανός σκηνοθέτης («Βαβέλ», «Birdman») επέλεξε όλα τα γυρίσματα να γίνουν σε πραγματικό φως και με χρονολογική σειρά σε σχέση με τη θέση τους στην ταινία, με αποτέλεσμα να μας παρουσιάσει μια απίθανη εικόνα της φύσης (γυρίσματα στην Αργεντινή και τον Καναδά, σε σημεία εξαιρετικά δύσβατα) και να κερδίσει από τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο μια εξαιρετική ερμηνεία. Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, την πιο εντυπωσιακή δουλειά έχει κάνει η ομάδα της φωτογραφίας.
Το σενάριο είναι απλό. Ο Γκλας έχει χάσει την ιθαγενή γυναίκα του και με το γιο του βοηθούν μια ομάδα λευκών να κυνηγήσουν ζώα για τα δέρματά τους. Οι ιθαγενείς τους επιτίθενται και η ομάδα των λευκών προσπαθεί να γλιτώσει. Στην προσπάθεια αυτή θα αφήσουν πίσω τον Γκλας, που έχει χτυπηθεί άσχημα από μια αρκούδα, με το γιο του κι άλλους δυο για να τον προσέχουν. Τελικά, ο Γκλας θα μείνει μόνος, θα παλέψει μέχρις εσχάτων για την επιβίωσή του και θα κυνηγήσει την εκδίκηση.
Στο επίκεντρο του σκηνοθέτη βρίσκεται το χωρίς όριο ένστικτο της επιβίωσης και η χαμένη σύνδεσή μας με τη φύση. Η ταινία είναι προτεινόμενη για δώδεκα Οσκαρ (αν και αυτή τη φορά δεν κερδίσει ο Ντι Κάπριο, θα μιλάμε για συνωμοσία εναντίον του…).
Ελένη Π.
