H κατάθεση από το ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ της αναμενόμενης πρότασης για τη σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής της Βουλής για τους πρώην υπουργούς Μεταφορών, Σπίρτζη και Καραμανλή, και τους υφυπουργούς τους, πυροδότησε πολιτικές εξελίξεις που θα κυριαρχήσουν στην εσωτερική επικαιρότητα το επόμενο εικοσαήμερο, μέχρι να ολοκληρωθούν οι προβλεπόμενες κοινοβουλευτικές διαδικασίες.
Το ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ έχει τον απαιτούμενο αριθμό των 30 βουλευτών και έσπευσε να καταθέσει την πρόταση μόνο του, χωρίς να επιδιώξει συνεννόηση με τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης. Από τη μια θέλει να οικοδομήσει το προφίλ της στιβαρής αξιωματικής αντιπολίτευσης και από την άλλη να αποφύγει τη συνεργασία με την Κωνσταντοπούλου, η οποία ζητά την παραπομπή και του Μητσοτάκη. Για το ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ ισχύει το αστικό δόγμα «έναν πρωθυπουργό δεν τον στέλνεις στο δικαστήριο, τον στέλνεις στο σπίτι του», που αποδίδεται στον Καραμανλή τον πρεσβύτερο.
Η Κωνσταντοπούλου έχει εξασφαλίσει μόνο τους βουλευτές του Κασσελάκη και της χρειάζονται άλλοι 18 για να μπορέσει να καταθέσει πρόταση που θα περιλαμβάνει και τον Μητσοτάκη, πράγμα ανέφικτο, εκτός αν τα βρει με Βελόπουλο και Νατσιό (τίποτα δεν αποκλείεται).
Ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει τις υπόγειες διαπραγματεύσεις με τη ΝέΑρ. Αν ευοδοθούν, τότε θα μπορέσουν να καταθέσουν δική τους πρόταση. Αυτό, βέβαια, θα θεωρηθεί ως πρόκριμα για το… ξανασμίξιμο των αηδονιών, προοπτική στην οποία αντιδρά η υπό τους Τσακαλώτο και Σακελλαρίδη πλειοψηφία του στελεχικού δυναμικού της ΝέΑρ. Οχι, όμως, και η πλειοψηφία της κοινοβουλευτικής ομάδας, στην οποία 8 στους/στις 11 είναι υπέρ της συνεργασίας. Μένει να δούμε αν η πρότασή τους, αν κατατεθεί, θα περιλαμβάνει και τον Μητσοτάκη.
Το ΚΚΕ κατέθεσε δική του αναλυτική πρόταση (πολιτικής σημασίας, γιατί σε ψηφοφορία δεν μπορεί να μπει, καθώς δεν υπογράφεται από 30 βουλευτές), στην οποία ζητά τη σύσταση Ειδικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τη Διενέργεια Προκαταρκτικής Εξέτασης «κατά των πρώην υπουργών Μεταφορών Χρήστου Σπίρτζη και Κωνσταντίνου Αχ. Καραμανλή για τη διερεύνηση των κακουργηματικών αδικημάτων α) της δια πράξεων και παραλείψεων διατάραξης της ασφάλειας των σιδηροδρομικών συγκοινωνιών από το οποίο προήλθε ο θάνατος 57 ανθρώπων, β) της ανθρωποκτονίας με ενδεχόμενο δόλο των 57 ανθρώπων, γ) της θανατηφόρου έκθεσης και των αδικημάτων, δ) της βαριάς σωματικής βλάβης δεκάδων ακόμα ατόμων και ε) της παράβασης καθήκοντος».
Η πρόταση καταλήγει : «Αντίστοιχα να ελεγχθούν για τα παραπάνω οι αρμόδιοι υφυπουργοί καθώς και όλα τα εμπλεκόμενα κυβερνητικά στελέχη, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται, πόσο μάλλον οι επικεφαλής των κυβερνήσεων σε γνώση και υπό τον έλεγχο των οποίων εξελίσσεται όλο το κυβερνητικό έργο. Εκτός αυτών, να διερευνηθούν οι ευθύνες του πρωθυπουργού Κυρ. Μητσοτάκη, ως προϊσταμένου του Χρ. Τριαντόπουλου, καθώς και άλλων υπουργών επιπλέον για την εκτεταμένη αλλοίωση του τόπου του εγκλήματος που είχε ως συνέπεια να καταστεί ιδιαίτερα δυσχερής έως αδύνατη η ανάκτηση κρίσιμου αποδεικτικού υλικού για το κύριο έγκλημα: Τη μετωπική σύγκρουση των δυο τρένων, όπως και για την έκρηξη».
Αφήνουν σκόπιμα θολό, όμως, αν ζητούν την παραπομπή του Μητσοτάκη. Οι διατυπώσεις είναι εντελώς διαφορετικές: να συσταθεί Προανακριτική για Σπίρτζη και Καραμανλή, να «ελεγχθούν» οι υφυπουργοί και οι επικεφαλής των κυβερνήσεων (Μητσοτάκης και Τσίπρας, δηλαδή). Από ποιον θα ελεγχθούν; Για να ελεγχθούν από την Προανακριτική θα πρέπει να παραπεμφθούν, κι αυτό δεν το ζητάει η πρόταση της ΚΟ του ΚΚΕ.
Πρέπει, επίσης, να σημειωθεί ότι Σπίρτζης, Τσίπρας και οι υφυπουργοί Μεταφορών επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν μπορούν να ελεγχθούν ποινικά, γιατί τα τυχόν αδικήματα έχουν παραγραφεί. Μπαίνουν απλά για να μπουν. Η διαφοροποίηση ως προς τον πρωθυπουργό αφορά μόνο τον Μητσοτάκη. Με τρόπο καθαρά οπορτουνιστικό, ο Περισσός προσπαθεί να ακροβατήσει ανάμεσα στην πρόταση του ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ, που εξαιρεί τον Μητσοτάκη, και στις θέσεις που καταθέτει δημόσια η Κωνσταντοπούλου, ζητώντας να παραπεμφθεί και ο Μητσοτάκης.
Ανεξάρτητα από τη γνώμη που έχει κανένας για την Κωνσταντοπούλου (είναι γνωστή η δική μας θέση), στο συγκεκριμένο ζήτημα έχει 100% δίκιο. Ο Μητσοτάκης γνώριζε τα πάντα και ενέκρινε ό,τι έκανε ο Καραμανλής, ο Μητσοτάκης επαίρεται για το «επιτελικό κράτος», επομένως δεν είναι άμοιρος ποινικών ευθυνών.
Και η πρόταση του ΚΚΕ το δέχεται αυτό, αναφέροντας για τον Μητσοτάκη (η έμφαση παντού είναι του «Ριζοσπάστη»): «Αλλωστε, ο ίδιος είχε άμεση γνώση της κατάστασης και της μεγάλης πιθανότητας επέλευσης μιας τέτοιας σιδηροδρομικής τραγωδίας. Εκτός των άλλων, του είχε κοινοποιηθεί επιστολή της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σιδηροδρομικών στις 20-9-2021, στην οποία αποτυπώνεται η υποχρηματοδότηση και υποστελέχωση του σιδηροδρόμου, καταλήγοντας ρητά ότι “σε ενδεχόμενες δυσμενείς εξελίξεις, δεν μπορεί να αποδοθούν ευθύνες στο προσωπικό, κατά τη συνήθη πρακτική του ανθρώπινου λάθους, καθώς αυτές θα είναι απόρροια της τραγικής κατάστασης που έχει έως σήμερα διαμορφωθεί», με την επισήμανση ότι “η μη αντιμετώπιση της κατάστασης εγκυμονεί κινδύνους και για την ασφάλεια των εργαζομένων αλλά και για την ασφάλεια της κυκλοφορίας”».
Ενώ, όμως, παραδέχονται ότι ο Μητσοτάκης ήξερε την κατάσταση, ήξερε ότι υπήρχε πιθανότητα πολύνεκρου δυστυχήματος, την ίδια στιγμή αναφέρουν: «Είναι προφανές ότι την πρώτη και βασική πολιτική ευθύνη για το συγκεκριμένο έγκλημα φέρει ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης. Και αυτή η ευθύνη δεν παραγράφεται, όσο ευνοϊκά και αν διαμορφώσουν το θεσμικό πλαίσιο. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός ευθύνεται ως ο επικεφαλής της κυβέρνησης στη θητεία της οποίας συνέβη το τραγικό έγκλημα»!
Ετσι, η έννοια της πολιτικής ευθύνης μετατρέπεται σε ποινική ασυλία του Μητσοτάκη. Αν ο Μητσοτάκης «είχε άμεση γνώση της κατάστασης και της μεγάλης πιθανότητας επέλευσης μιας τέτοιας σιδηροδρομικής τραγωδίας», τότε είναι ένοχος για το κακούργημα της διατάραξης της ασφάλειας των σιδηροδρομικών συγκοινωνιών, με ενδεχόμενο δόλο. Αυτός ακριβώς είναι ο ενδεχόμενος δόλος: ξέρεις ότι μπορεί να προκύψει δυστύχημα, να χαθούν ανθρώπινες ζωές, και το αποδέχεσαι. Παίζεις ρώσικη ρουλέτα με τις ζωές των επιβατών. Γιατί, λοιπόν, το ΚΚΕ δεν ζητά την παραπομπή του Μητσοτάκη, αλλά προτείνει να «ελεγχθεί», διαχωρίζοντάς τον από τον Καραμανλή;
Πολιτική ευθύνη έχει έτσι κι αλλιώς ένας πρωθυπουργός για ό,τι συμβαίνει επί της πρωθυπουργίας του. Εδώ δεν μιλάμε γι’ αυτόν τον γενικό κανόνα, αλλά για τον ειδικό ποινικό κανόνα: αν ο Μητσοτάκης ήξερε την κατάσταση και είχε αποδεχτεί την πιθανότητα θανατηφόρου δυστυχήματος, όπως αυτό στα Τέμπη, τότε δεν ευθύνεται μόνο πολιτικά, «ως ο επικεφαλής της κυβέρνησης στη θητεία της οποίας συνέβη το τραγικό έγκλημα», αλλά και ποινικά, ως ο επικεφαλής της κυβέρνησης που ήξερε και άφησε να εκτίθενται σε θανατηφόρο κίνδυνο οι επιβάτες του σιδηρόδρομου.
Το ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ έχει δέσει νομικά το κατηγορητήριο, αποδίδοντας στους Καραμανλή και Σπίρτζη (σ’ αυτόν από πολιτική υποχρέωση, γιατί -όπως είπαμε- τα αδικήματά του έχουν παραγραφεί), ενδεχόμενο δόλο στο κακούργημα της διατάραξης της ασφάλειας των σιδηροδρομικών συγκοινωνιών (άρθρο 291 του Ποινικού Κώδικα). Γιατί, όμως, διαχωρίζει τον Μητσοτάκη από τον Καραμανλή και εξαιρεί τον πρώτο από το αίτημα παραπομπής σε Προανακριτική; Τα είπαμε παραπάνω: θεσμική νομιμοφροσύνη στο όνομα της σταθερότητας του συστήματος. Αλλο να ζητάς την παραπομπή ενός υπουργίσκου, άλλο να ζητάς την παραπομπή του πρωθυπουργού.
Δεν είναι τυχαίο ότι πίσω από την πρόταση του ΠΑΣΟΚ στοιχίζονται ακόμα και δεξιοί δημοσιολόγοι. Το «επιχείρημά» τους είναι εντελώς κάλπικο: «Αν κάθε πρωθυπουργός είχε ποινική ευθύνη για όσα κάνουν οι υπουργοί του, τότε όλοι οι πρωθυπουργοί θα ήταν στη φυλακή»! Ενώ έχουμε μια συγκεκριμένη υπόθεση, αυτοί καταφεύγουν σε μια γενικότητα. Οταν υπάρχουν ντοκουμέντα ενημέρωσης του Μητσοτάκη από τον Καραμανλή, δε χρειάζονται άλλοι μάρτυρες. Αν υπάρχει (που υπάρχει αναμφισβήτητα) ενδεχόμενος δόλος του Καραμανλή), τότε υπάρχει και του Μητσοτάκη.
Οι συγκεκριμένοι δημοσιολόγοι έχουν αναλάβει το καθήκον να θέσουν στο απυρόβλητο τον Μητσοτάκη. Μόνο αυτό τους ενδιαφέρει. Είναι έτοιμοι να πετάξουν στα σκυλιά τον Καραμανλή, φτάνει να μείνει στο απυρόβλητο ο Μητσοτάκης. Είναι η δεύτερη γραμμή άμυνας του μεγάρου Μαξίμου.
Η κυβέρνηση, βέβαια, είναι αναγκασμένη να μείνει στην πρώτη γραμμή άμυνας: να υπερασπιστεί και τον Καραμανλή, τον οποίο θα παραπέμψει για το πλημμέλημα της παράβασης καθήκοντος, ώστε να φύγει άπαξ διά παντός κάθε κακουργηματική κατηγορία. Τα υπόλοιπα θα τα αναλάβει ο δικαστικός μηχανισμός, στον οποίο θα παραπέμψουν τον Καραμανλή, εφαρμόζοντας το «μοντέλο Τριαντόπουλου».
Το πόσο δύσκολη είναι η θέση της κυβέρνησης Μητσοτάκη φαίνεται από τα γελοία επιχειρήματα που αρθρώνουν δημόσια κορυφαία στελέχη, όπως ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Χατζηδάκης που έλεγε χτες στο Πρώτο Πρόγραμμα: «Δηλαδή θα έπρεπε οι εν λόγω κατηγορούμενοι υπουργοί να σκεφτόντουσαν “πάμε να χαλάσουμε τα σιδηροδρομικά δίκτυα για να σκοτωθεί κόσμος. Ή, έστω, ας γίνουν αυτές οι ζημίες και δεν βαριέσαι, ας σκοτωθεί κόσμος”».
Το πρώτο σκέλος («πάμε να χαλάσουμε τα σιδηροδρομικά δίκτυα για να σκοτωθεί κόσμος») είναι κατασκευή του Χατζηδάκη. Κανένας δεν απήγγειλε τέτοια βλακώδη κατηγορία. Η πρόταση του ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ δεν μιλάει για άμεσο δόλο. Το δεύτερο σκέλος («ας γίνουν αυτές οι ζημίες και δεν βαριέσαι, ας σκοτωθεί κόσμος»), όμως, είναι ο ενδεχόμενος δόλος. Και δεν πιστοποιείται με τον χυδαίο τρόπο που το διατύπωσε ο Χατζηδάκης, αλλά από όλα τα πραγματικά περιστατικά, που αποδεικνύουν ότι ήξεραν πως εγκυμονείται φονικό δυστύχημα αλλά παραμύθιαζαν τον κόσμο ότι όλα είναι ασφαλή.
Ο Καραμανλής, μάλιστα, λίγες μέρες πριν από το έγκλημα στα Τέμπη, έδινε το γνωστό σόου στη Βουλή, φωνάζοντας αναψοκοκκινισμένος ότι είναι ντροπή να λένε κάποιοι ότι οι σιδηρόδρομοι δεν είναι ασφαλείς.
Λένε κι άλλα οι κυβερνητικοί, χαμηλότατου δικολαβίστικου επιπέδου. Ο Καραμανλής, λένε, ως υπουργός, είχε μόνο διοικητική εποπτεία του σιδηρόδρομου. Αμα είναι έτσι, πώς θα τον παραπέμψουν για παράβαση καθήκοντος; Δεν υπάρχει παράβαση καθήκοντος για κάποιον που είχε μόνο διοικητική εποπτεία.
Λένε και ψέματα. Διαρρέουν πως οι διευθυντές του υπουργείου διώκονται γιατί δεν είχαν ενημερώσει τον πολιτικό τους προϊστάμενο υπουργό. Ομως, από τη δικογραφία προκύπτει ότι υπάρχουν επίσημα έγγραφα των διευθυντών προς την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Μεταφορών, με τα οποία ενημέρωναν ότι το σιδηροδρομικό δίκτυο είναι ανασφαλές. Εμείς δεν έχουμε πρόσβαση στη δικογραφία, όμως η ΚΟ του ΚΚΕ αναφέρει συγκεκριμένα έγγραφα στην πρότασή της (η έμφαση δική μας):
«Είναι ενδεικτικό της υποχρηματοδότησης και της έλλειψης προσωπικού το με αρ. πρωτ. Φ10/254143/21-9-2021 έγγραφο της Διεύθυνσης Σιδηροδρομικών Μεταφορών προς τον υπουργό Υποδομών και Μεταφορών, με θέμα «Ενημερωτική για τη χρηματοδότηση και το προσωπικό του ΟΣΕ». Στο έγγραφο αυτό αναφέρεται συγκεκριμένα ότι ενώ τα χρήματα που απαιτούνται για την εύρυθμη λειτουργία του ΟΣΕ ανέρχονται στα 135.000.000 ευρώ ετησίως, χρηματοδοτείται μόλις με 45.000.000 ευρώ από το Ελληνικό Δημόσιο, καθώς και ότι το προσωπικό του παρουσιάζει μείωση κατά 79,91% τη χρονική περίοδο 2010 – 2022. Δηλώνεται μάλιστα ρητά ότι «επειδή η χρηματοδότηση του ΟΣΕ ήταν πολύ μικρότερη από αυτή που απαιτείτο για τη συντήρηση και λειτουργία του εθνικού σιδηροδρομικού δικτύου (…) η συντήρηση ήταν απολύτως πλημμελής (ό,τι δεν μπορούσε να αποφευχθεί), με αποτέλεσμα να έχουμε σήμερα ένα κακοσυντηρημένο σιδηροδρομικό δίκτυο».
Αντίστοιχα, στο με αρ. πρωτ. Φ15.7/242749/10-9-2021 έγγραφο της ίδιας ως άνω Διεύθυνσης προς τον υπουργό Υποδομών και Μεταφορών, αφού αναλύεται το πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί από την υποχρηματοδότηση του ΟΣΕ, επισημαίνεται ως συνέπεια ότι «η ελλιπής συντήρηση του σιδηροδρομικού δικτύου υποβαθμίζει την ασφάλεια των σιδηροδρομικών μεταφορών, αυξάνοντας τις πιθανότητες ατυχημάτων και συμβάντων». Ωστόσο, όπως τονίζει στην απολογία της η προϊσταμένη της Διεύθυνσης Σιδηροδρομικών Μεταφορών, ούτε σε αυτά ούτε σε κανένα από τα ενημερωτικά σημειώματα που είχε αποστείλει η Διεύθυνση στην πολιτική ηγεσία δεν υπήρξε αντίδραση».
Τα παραπάνω αποτελούν τον ορισμό του ενδεχόμενου δόλου για τον Καραμανλή.
Επίσης, Σπίρτζης και Καραμανλής είχαν πάρει δεκάδες εξώδικα συνδικαλιστικών οργανώσεων. Αναφέρει η πρόταση της ΚΟ του ΚΚΕ:
«Γνώριζαν ότι σε 20 από τα ατυχήματα του ΟΣΕ (εκτροχιασμοί, συγκρούσεις, αφύλακτες διαβάσεις) κατά τη διάρκεια υπουργείας των Χρ. Σπίρτζη και Κ. Καραμανλή 22 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Τους είχαν κοινοποιηθεί 93 εξώδικα φορέων και συνδικαλιστικών οργανώσεων από το 2015 έως και λίγες μέρες πριν το έγκλημα, που απηύθυναν δραματική έκκληση για τη λήψη των απαραίτητων μέτρων ασφαλείας. Παρ’ όλα αυτά συνέχιζαν, είτε με τις αποφάσεις τους είτε με την εγκληματική μη ενασχόλησή τους με ζητήματα που άπτονται της αρμοδιότητάς τους, να επιτρέπουν τη λειτουργία του σιδηροδρομικού δικτύου παρά τις ελλείψεις ασφαλείας, αποδεικνύοντας ότι η προτεραιότητα του συστήματος που υπηρετούν οι κυβερνήσεις, η ΕΕ, η Δικαιοσύνη, δεν είναι η προστασία της ανθρώπινης ζωής.
Και βέβαια, οι εγκληματικές ποινικές ευθύνες των πρωθυπουργών και των υπουργών τεκμηριώνονται από το γεγονός ότι λειτουργούσαν ένα δίκτυο εντελώς ανασφαλές, το οποίο μάλιστα διαφήμιζαν.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ
Ο Μητσοτάκης ευλογεί το πλιάτσικο και την εγκληματική αδιαφορία της ιταλικής Hellenic Train
Επειδή σ’ αυτά τα ζητήματα θα έχουμε την ευκαιρία να επανέλθουμε, συνοψίζουμε το βασικό πλαίσιο.
- Υπάρχει το ευρωπαϊκό σύστημα ERTMS (European Rail Traffic Management System), το οποίο αν είχε εφαρμοστεί σε ολόκληρο το δίκτυο, θα έδινε στοιχειώδεις εγγυήσεις ασφάλειας έναντι ενδεχόμενου ανθρώπινου λάθους. Το σύστημα αυτό αποτελείται από δύο βασικά μέρη, το ETCS και το GSM-R.
- Το ETCS (European Train Control System) είναι ένα σύστημα ελέγχου που δίνει τη δυνατότητα αυτόματης πέδησης του συρμού, αν διαπιστωθεί ότι κινείται σε πορεία σύγκρουσης με άλλο συρμό ή ότι παραβίασε κόκκινο σήμα ή τρέχει με υπερβολική ταχύητητα. Δεν λειτουργούσε. Αν λειτουργούσε θα είχε φρενάρει αυτόματα τους δύο συρμούς που κινούνταν αντίθετα στην ίδια γραμμή.
- Το GSM-R (Global System for Mobile Communications – Railway) είναι σύστημα επικοινωνίας που διασυνδέει όλους τους εμπλεκόμενους στο δίκτυο: κέντρο τηλεδιοίκησης, σταθμάρχες, μηχανοδηγούς. Το σύστημα αυτό αναπτύσσεται κατά μήκος της γραμμής και επιτρέπει συνεχή και απρόσκοπτη επικοινωνία όλων των εμπλεκόμενων στο σιδηροδρομικό δίκτυο. Είναι ξεχωριστό σύστημα επικοινωνίας (όχι παρακλάδι των παρόχων κινητής τηλεφωνίας), που επειδή αναπτύσσεται πάνω στη γραμμή «πιάνει» παντού. Δεν λειτουργούσε. Αν λειτουργούσε, οι μηχανοδηγοί θα είχαν ενημερωθεί και θα σταματούσαν τους συρμούς πριν από τη σύγκρουση. Να σημειωθεί ότι το GSM-R δεν λειτουργούσε, γιατί οι πλιατσικολόγοι της Hellenic Train δεν το είχαν βάλει στα τρένα τους και η ΡΑΣ (όπως και οι κυβερνήσεις)… κρατούσε φανάρι στην εγκληματική αδιαφορία των Ιταλών.
- Επίσης, δεν λειτουργούσαν ούτε η τηλεδιοίκηση, ούτε η φωτοσήμανση! Αν λειτουργούσε η τηλεδιοίκηση, τα δρομολόγια θα τα χάραζε ο κεντρικός χειριστής και στον σταθμάρχη Λάρισας θα τα διαβίβαζε για εκτέλεση. Κι ενώ τίποτα σύγχρονο δεν λειτουργούσε, η κυβέρνηση Μητσοτάκη κατήργησε ακόμα και το Κέντρο Ελέγχου Κυκλοφορίας, που λειτουργούσε στα κεντρικά του ΟΣΕ στην οδό Καρόλου, με τη συμμετοχή από κοινού στελεχών του ΟΣΕ και της Hellenic Train. Αντ’ αυτού, λειτουργούσαν δύο εντελώς ασυντόνιστα ξεχωριστά κέντρα, ένα στα κεντρικά του ΟΣΕ και ένα στην έδρα της Hellenic Train. Κατ’ απαίτηση των Ιταλών, φυσικά.
Οι πρωθυπουργοί και οι υπουργοί γνώριζαν πολύ καλά ότι δε λειτουργούσε τίποτα.
Η Κομισιόν γνώριζε πολύ καλά ότι οι συμβάσεις δεν υλοποιούνταν, ότι γινόταν πάρτι των εργολάβων και των υπεργολάβων, ότι το δίκτυο ήταν εντελώς ανασφαλές. Το μόνο που έκανε ήταν να εγκρίνει τις παρατάσεις που ζητούσαν οι κυβερνήσεις. Το μόνο που ενδιέφερε την Κομισιόν ήταν να βγάζει κέρδη η Ferrovie dello Stato Italiane, στην οποία είχαν δώσει τους σιδηρόδρομους μπιρ παρά, για να έχουν και οι ιταλοί ιμπεριαλιστές μερίδιο στο πλιάτσικο επί της ελληνικής κρατικής περιουσίας.
Η περιβόητη σύμβαση 717 του 2014, που υποτίθεται ότι θα ολοκληρωνόταν το 2016, δυο χρόνια μετά την υπογραφή της, πήρε έντεκα παρατάσεις και ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί! Το ίδιο έγινε και με άλλες προηγούμενες συμβάσεις.
Κι ενώ κανένα σύγχρονο σύστημα ασφάλειας δεν είχε εγκατασταθεί και η σιδηροδρομική κυκλοφορία στηριζόταν μόνο στον ανθρώπινο παράγοντα, αυτοί μείωναν συνεχώς το προσωπικό, δεν έκαναν καμιά ουσιαστική εκπαίδευση, έπαιρναν εργαζόμενους με συμβάσεις ορισμένου χρόνου και με μπλοκάκι σε κρίσιμα για την ασφάλεια πόστα. Η μνημονιακή επιταγή τηρήθηκε κατά γράμμα.
Παρολαυτά, οι Ιταλοί πίεζαν για μεγαλύτερες ταχύτητες κυκλοφορίας, την ίδια στιγμή που έφερναν σαπάκια σαν τα «Λευκά Βέλη», που είχαν υποχρεωθεί να αποσύρουν από το ελβετικό σιδηροδρομικό δίκτυο. Και ο Μητσοτάκης με τον Καραμανλή οργάνωναν φιέστες διαφημίζοντας «Αθήνα-Θεσσαλονίκη σε 3,5 ώρες», ενώ ήξεραν ότι το δίκτυο ήταν απόλυτα ανασφαλές. Αυτός είναι ο ενδεχόμενος δόλος σε κακούργημα.